13 rocznica smierci Tadeusza Kantora
2003-12-08

Lekcje Mediolanskie, Prezentacja partytury spektaklu Umarla klasa

fotoreportaż z wystawy

ROMANO MARTINIS - "Tadeusz Kantor.
Teatr Cricot 2"
13.11.03 - 19.12.03

fotoreportaż z wernisażu

czternasta rocznica śmierci Tadeusza Kantora
8 grudnia 2004
prezentacja Żywych pomników w wykonaniu aktorów Teatru Cricot 2 - Wacława i Lesława Janickich oraz Jana Książka;
otwarcie wystawy Umarła klasa;
otwarcie wystawy Wielcy nieobecni: Leon Chwistek, Maria Jarema i Jonasz Stern. (Krzysztotory)

fotoreportaz z wydarzeń

Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka i Stowarzyszenie Artystyczne Grupa Krakowska
Galeria Krzysztofory
wystawa Andrzeja Wełmińskiego
"....cisza, nikt nie woła"
od 09.09.2004

fotreportaż z wernisażu

Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA i Stowarzyszenie Artystyczne Grupa Krakowska
pokazu fotografii
Jacek Maria Stokłosa
"zakamarki - refleksje"
od 08.07.2004

fotoreportaz z wernisażu

Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA
zaprasza na otwarcie wystawy
Wokół spektaklu "Nigdy tu już nie powrócę"
od 8 czerwca 2004

fotoreportaż z wernisażu

Stowarzyszenie Artystyczne Grupa Krakowska, Osrodek Dokuemntacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka, Galeria Piekary w Poznaniu

zapraszaja na otwarcie wystawę
HENRYKA WICINSKIEGO (1908-1943)
zalozyciela przedwojennej Grupy Krakowskiej
rzezbiarza i scenografa teatru Cricot (pierwszego)
od 14 maja 2004
Galeria Krzysztofory

fotoreportaż z wernisażu

Włoski Instytut Kultury w Krakowie oraz
Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA
drugiej części wystawy
70 LAT WŁOSKIEJ SZTUKI NA PAPIERZE 1930-2000
Galeria Krzysztofory

fotoreportaz z wernisazu

8 grudnia 2003
Otwarcie wystawy rysunków Lekcje Mediolanskie Tadeusza Kantora.

Spotkanie z prof. Luigim Marinellim, wieloletnim wspólpracownika Tadeusza Kantora we Wloszech, z udzialem dott. Silvii Parlagreco – kuratorem wystawy Romano Martinisa oraz wielu innych wystaw o Tadeusza Kantorze, wspólpracujacej z Cricoteka Prezentacja partytury spektaklu Umarla klasa, wydanej przez Wydawnictwo Libri Scheiwiller, Milano,tlumaczenie prof. Luigi Marinelli

fotoreportaż z wydarzenia.

W dniach 9- 11 XII 2005 w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa (Rynek Gł. 35) odbędzie się sympozjum "Tadeusz Kantor a Niemcy i Szwajcaria"

"Kantor tu jest!" Tym, pełnym euforii zdaniem witała Kantora w 1966 roku jedna z niemieckich gazet. Zrealizowany wtedy w Baden-Baden eksperyment teatralny "Szafa" był z początku przyjmowany dość nieufnie i dopiero po odbyciu tournée po Niemczech osiągnął sukces. Obok wystaw w Düsseldorfie w 1959 roku, Lozannie w 1964 i Baden-Baden w 1966, licznych pobytów w atelier Ahrenberga w Chexbres w Szwajcarii, jak i gościnnej profesury w Hamburgu w 1961 roku, wspomniane wyżej przedstawienie "Szafy" było początkiem międzynarodowej kariery Tadeusza Kantora jako malarza i twórcy teatralnego. W 1968 roku odbyło się wiele happeningów Kantora, m. in. w Norymberdze, które zobaczyć można w interesującym filmie pt. "Kantor tu jest", dokumentującym ten ulotny gatunek sztuki. W 1985 również w Norymberdze zrealizował Kantor przedstawienie "Niech sczezną artyści", które tam też miało swoją prapremierę. W latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych miały miejsce liczne tournées teatru Cricot2 po Niemczech, jak również Szwajcarii. Kantor bardzo żywo interesował się międzynarodowymi wydarzeniami kulturalnymi i pielęgnował kontakty z artystami z innych krajów m.in. z Niemiec i Szwajcarii. Szczególny związek łączył go z Josephem Beuysem. Głównym zagadnieniem, któremu poświęcone zostały sympozjum, wystawy i pokazywane filmy, jest działalność artystyczna Kantora w Niemczech i Szwajcarii. Zostanie przypomniana jego twórczość malarska, happeningi, występy gościnne oraz tam zrealizowane przedstawienia teatralne. Co pozostało z jego obszernego i różnorodnego dorobku? Jak młodzi widzowie postrzegają teatr Kantora nie mogąc go zobaczyć i przeżyć w najlepszej formie, czyli na scenie? Jak mogłyby wyglądać perspektywy recepcji? Jak dzisiaj oddziałuje on na estetykę i pracę innych artystów, czy to uczniów Kantora, czy byłych współpracowników teatru Cricot2, czy twórców, którzy pośrednio pozostawali i pozostają pod wpływem Kantora. "Gdzie jest Kantor dzisiaj?"

15 rocznicy śmierci Tadeusza Kantora

dnia 8 grudnia oraz w dniach 9-11 grudnia 2005 r.

fotoreportaż z wernisażu

Wystawa zatytułowana "Aktorzy Teatru Tadeusza Kantora"

prezentuje portrety osób, które w blisko 60-letniej historii twórczości teatralnej artysty pojawiły się w jego spektaklach w charakterze aktorów. Ekspozycja obejmuje okres od 1943 do 1990 roku; składa się z wyboru fotografii ze spektakli Tadeusza Kantora, dokumentujących udział poszczególnych osób w kolejnych przedstawieniach, przedmiotów scenicznych, stanowiących "atrybuty" aktorów w ich kolejnych rolach i wybranych kostiumów. Zaprezentowane obiekty składają się na wizualne wspomnienie, swoisty "magazyn" pamięci, kameralny obraz bohaterów wystawy, a aranżacja ekspozycji przypomina lamus, strych pełen pamiątek i śladów minionego życia.

Po otwarciu wystawy będzie miało miejsce spotkanie z bohaterami wystawy i publikacji - aktorami Teatru Tadeusza Kantora. Swoją obecność zapowiedzieli min. Zbigniew Bednarczyk, Zbigniew Gostomski, Lesław i Wacław Janicki, Janina Kraupe - Świderska, Zofia Kalińska, Andrzej Kowalczyk, Janusz Jarecki, Mirosława Rychlicka, Marta Stebnicka, Roman Siwulak, Teresa i Andrzej Wełmińscy, oraz Ludmiła Ryba i Marie Vayssiere, które specjalnie z tej okazji przyjechały do Krakowa.
Ekspozycji towarzyszy publikacja, na którą składają się wspomnienia zebrane podczas wywiadów przeprowadzonych z bohaterami wystawy przez Jolantę Kunowską, kuratora wystawy i zarazem redaktora tomu. Zbiór kilkudziesięciu wypowiedzi tworzy barwny, różnorodny i intymny, bo subiektywny obraz teatru Kantora. Materiał ten opowiada nie tylko historię wielkiej przygody, jaką dla większości osób była współpraca z Tadeuszem Kantorem, ale - co nie mniej ważne - daje bogaty materiał do stworzenia pełnego i wiarygodnego portretu tego wielkiego artysty. Niniejsza publikacja nie ma charakteru dokumentacyjnego ani tym bardziej naukowego. Czas miesza się tu i przeplata swobodnie, posłuszny prawom, jakimi rządzą się wspomnienia. Ślady przeszłości, refleksje, wciąż żywe emocje zawarte w słowach autorów kolejnych opowieści pozwalają poznać nieco bliżej zarówno tych, którzy współtworzyli spektakle artysty, aktorów teatru Tadeusza Kantora, jak i osobowość tego niezwykłego człowieka. Rozpiętość czasowa wspomnień - od lat trzydziestych do dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia - pozwala towarzyszyć artyście od początków jego działalności teatralnej po ostatnie chwile życia.Magia spektakli Tadeusza Kantora ukrywa się w przedmiotach scenicznych, twarzach manekinów, kostiumach, instalacjach i rzeźbach scenicznych artysty; tchnie z jego obrazów i rysunków; można jej poszukać w słowach tekstów teoretycznych, manifestach, pismach i kadrach archiwalnych fotografii; niejednokrotnie próbowały ją uchwycić kamery filmowe... Żyje w pamięci osób, które przyczyniły się do jej zaistnienia. Ta książka powstała zarówno z pragnienia dotknięcia tajemnicy tego fenomenu, jakim był twórca Teatru Cricot 2 i jego dzieło, jak i potrzeby powrotu. [Ze wstępu redaktora tomu (cz. I), Jolanty Kunowskiej]

fotoreportaż z wernisażu

"Kantor a Niemcy i Szwajcaria"- Galeria Krzysztofory

Na wystawie fotograficznej udokumentowane zostaną najważniejsze przystanki w działalności Kantora w Niemczech i Szwajcarii, jak również jej recepcja. Pokaże ona przede wszystkim wrażenia z pobytów Kantora w Chexbres, obrazy z happeningu "Le Grand Emballage" w Bazylei w 1966 na podstawie zdjęć Erlinga Mandelmanna, szkice i fotografie do inscenizacji "Der Schrank" w Baden-Baden w 1966, spotkanie z Josephem Beuysem w 1973, jak i działalność Kantora w Norymberdze, którą dokumentują zdjęcia Günthera Kühnela.

Kurator wystawy: Uta Schorlemmer

fotoreportaż z wernisażu

"BeuysTransport - Joseph Beuys - Książki o artyście i jego szerszym pojęciu sztuki."

Joseph Beuys (1921-1986), bez wątpienia najważniejszy współczesny niemiecki artysta, zrewolucjonizował pojęcie nowoczesnej sztuki poprzez rozciągnięcie go na wszystkie społeczne obszary działalności. Realizował swoją teorię nie tylko w rysunkach, rzeźbach obiektach czy instalacjach, ale też w akcjach, politycznych demonstracjach i licznych publicznych wystąpieniach jako mówca czy nauczyciel. W różnorodności swoich działań i zainteresowań przypominał Tadeusza Kantora, którego spotkał w 1973 roku. Zaprezentowany na wystawie niewielki wybór z ogromnej liczby książek poświęconych artyście, dokumentuje pracę Beuysa jako artysty-akcjonera. Uzupełnieniem tej prezentacji są zdjęcia i kartki pocztowe.

Kurator wystawy: Günther Minas

W trzydziestą rocznicę premiery spektaklu "Umarła klasa"

Tadeusza Kantora

15-17.11.2005

zaprasza do Galerii Krzysztofory , Kraków, ul. Szczepańska 2

15 listopada

godz. 19.00 - Projekcja filmu "Umarła klasa" A. Wajdy (1976 r.)

godz. 20.30 - Spotkanie z aktorami teatru Cricot 2 i Andrzejem Wajdą

16 listopada

godz. 19.00 - Projekcja filmu stanowiącego montaż różnych zapisów archiwalnych spektaklu "Umarła klasa" i przygotowanego specjalnie na tę rocznicę przez CRT - Artificio (Mediolan)

17 listopada

godz. 19.00 - Projekcja rejestracji spektaklu "Umarła klasa" dokonanej w 1989 roku przez Nata Lilensteina

W Galerii - Pracowni Tadeusza Kantora na ul. Siennej 7/5 do końca grudnia prezentowana jest wystawa fotografii Jacka Marii Stokłosy pt. "Klasa"

"Klasa" - fotogramy Jacka Marii Stokłosy

od 27 września 2005,

Galeria - Pracownia Tadeusza Kantora

fotoreportaż z wernisażu

Prezentowany zestaw to zobrazowane przeze mnie wspomnienie Klasy, grupy ludzi których zjednoczyła wola Tadeusza Kantora. Decyzja ta wpłynęła na ich życie, na ich stosunek do otaczającej rzeczywistości, na ich psychikę, a nawet ich kondycję fizyczną. To była umieszczona w określonym czasie kilku lat, mała społeczność, żyjąca pod dyktando jednego człowieka. Ta uległość to wynik uznania i akceptowania jego wizji świata i sztuki. Ta grupa ludzi tworzyła spektakl "Umarła Klasa", genialne dzieło, będące ukoronowaniem wieloletnich doświadczeń teatralnych wybitnego twórcy.

Klasa na całym świecie powodowała euforię u publiczności teatrów. Każdy spektakl był inny, zgodny z wolą reżysera, za każdym razem żłobił również nowe wzruszenia w jego odtwórcach.

Byłem trybikiem w tym sprawnym mechanizmie. W "złotej obsadzie" - jak to kiedyś w Rzymie oznajmił Tadeusz. Chcąc odtworzyć ten czas, te uniesienia, mniej skupiam się na spektaklu, staram się pokazać obrazy, ludzi, eksponaty, przypominam sytuacje towarzyszące, zapamiętane w naszej świadomości i odtwarzające klimat tych dni. Oto Balzak obserwujący kaczki pływające w stawie parku w Grazu. Zapisuję ten obraz tak charakterystyczny dla tego artysty, nie tylko malarza, człowieka, ale również wyrazistej postaci scenicznej.

Próbuję zatrzymać miniony czas montując go w kadry. Umarła Klasa nie może umrzeć. Umierają ludzie, jest ich coraz mniej, z nimi umierają wspomnienia, dlatego to wyjątkowe niejednoznaczne dzieło musi być zapisywane na wiele sposobów. Tylko tak można oddać jego złożoność. I to jest jedna z prób zapisu.

Jacek Maria Stokłosa

Artysta grafik; fotografik; studia na Wydziałach Form Przemysłowych i Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom na Wydziale Grafiki w roku 1972; m.in.: wykładowca na Wydziale Grafiki ASP w Krakowie - fotografia cyfrowa i przetwarzanie komputerowe; członek Związku Polskich Artystów Plastyków; obecnie pełni funkcję Głównego Plastyka Miasta.

Działalność twórcza od roku 1963. Uprawia grafikę artystyczną (nagroda na VI Międzynarodowym Biennale Grafiki w Krakowie, udział w kilkudziesięciu międzynarodowych prezentacjach graficznych na świecie). Dziedzina w której wypowiada się równolegle to fotografia artystyczna, kreacyjna. Związany artystycznie ze środowiskiem krakowskiej Galerii Krzysztofory oraz warszawskiej Galerii Foksal, przez dwadzieścia lat występował w teatrze Cricot 2, Tadeusza Kantora. W 1967 powstaje "Druga Grupa" składającą się z trzech osób (Jacek Maria Stokłosa, Lesław i Wacław Janiccy). Razem działają w obszarze sztuki enviroment i konceptualnej, tworząc ważne dla polskiej awangardy zdarzenia. W roku 1973 "Druga Grupa" pokazuje instalację "Gwarancja 25-35" na VIII Biennale Sztuki Młodych w Paryżu. W 1999 r. w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie na wystawie "Refleksja konceptualna w sztuce polskiej - Doświadczenia dyskursu 1965-1975" pokazano przegląd realizacji "Drugiej Grupy".
Wystawy indywidualne (wybór): "Synchronizacja Niemożliwa", "Pionier", "Makieta", "Pytanie" w Galerii Foksal w Warszawie, "Videoinstalacja", Galeria ZPAF (Kraków 1988); instalacja "Poza Wyborem" - Foto Expo w Göteborgu (1992), następnie w Galerii Krzysztofory w Krakowie, Galerii ON w Poznaniu i BWA w Słupsku; wystawa-instalacja "Silver Shadow" w Starmach Gallery w Krakowie (1995); "Mój Tadeusz Kantor" - w ramach Festiwalu Kraków 2000; instalacja "Zakamarki" w Muzeum Historycznym Miasta Krakowa (2001).

Archiwum Cricoteki
wernisaż wystawy zatytułowanej Pejzaż w twórczości

malarskiej i rysunkowejTadeusza Kantora

fotoreportaż z wernisażu

Przedmiotem ekspozycji jest motyw pejzażu, który w systematyce nurtów podejmowanych przez Tadeusza Kantora w działaniach malarskich, przybiera różne oblicza i wartości w różnych okresach jego twórczości. Począwszy od ujęcia tradycyjnego w obrazach nawiązujących do polskiego malarstwa modernistycznego, poprzez pejzaż abstrakcyjny, charakteryzujący się wielością znaczeń i możliwości interpretacyjnych, a także pejzaż pozornie figuratywny, w którym następuje odwrócenie ról człowieka i otaczającej go przestrzeni, aż po pejzaż, który odnajdujemy w obrazach powstałych w ostatnim okresie twórczości artysty. (...) Pejzaż u Kantora jest rodzajem medium, nakierowującym odbiorcę na treści, które ukryte bywają poza samą kompozycją płótna czy arkusza papieru (...). [Małgorzata Paluch-Cybulska, kurator wystawy].
wystawa czynna do 30 września 2005

od7 lipca 2005

Galeria Krzysztofory
Maszyna miłości i śmierci
. prezentacja obiektów scenicznych
. fotografie Liji Pasqualino

fotoreportaż z wernisażu
otwarcie wystawy zorganizowanej we współpracy z Museo Internazionale delle Marionette w Palermo oraz Włoskim Instytutem Kultury w Krakowie
"Jedną z najbardziej znaczących kolekcji Muzeo Internaionale delle Marionette Antonia Pasqualino w Palermo stanowi zbiór obiektów scenicznych z Maszyny miłości i śmierci Tadeusza Kantora, spektaklu lub raczej cricotage'u, którego pierwsza publiczna prezentacja odbyła się w Kassel w 1987 roku. Wielki polski artysta, genialny twórca teatralny zaliczany do najważniejszych postaci kultury XX wieku, zgodził się za naszą namową na realizację spektaklu, który nawiązywać miał do teatralnego debiutu krakowskiego artysty - przygotowanej przed pięćdziesięcioma laty marionetkowej wersji Śmierci Tintagilesa Maurice'a Maeterlincka z 1937 roku. Chcieliśmy, aby z perspektywy czasu, jaki upłynął od tamtej premiery, Kantor, poprzez zastosowanie marionetek i maszyn teatralnych podzielił się refleksją nad tzw. Poetyką obiektu, która w międzyczasie stała się podstawą jego sztuki teatralnej. (...) Dziś - kiedy Kantora już nie ma - możemy uznać te obiekty za swego rodzaju fetysze pamięci lub talizmany przeszłości, które stoją na straży Kantorowskiej metafizyki. [Janne Vibaek,
wystawa czynna od 27 czerwca do 31 lipca 2005

Galeria Pracownia Tadeusza Kantora
wernisaż wystawy fotografii Andrzeja Wełmińskiego oraz promocja publikacji towarzyszącej wystawie pod wspólnym tytułem trumpf, trumpf... Lalki, manekiny i przedmioty ze spektaklu
Umarła klasa Tadeusza Kantora

fotoreportaż z wernisażu
"Niedługo przed premierą Umarłej klasy Tadeusz Kantor poprosił mnie, żebym zrobił fotografię, która miała być użyta na plakacie spektaklu. (...) W trakcie sesji zdjęciowej towarzyszył mi (...). Zaczął przestawiać lalki i przedmioty, aranżować i komponować nowe sytuacje. Naświetliłem wówczas kilka filmów. W czasie wywoływania (...), przy płukaniu, prawdopodobnie użyłem zbyt ciepłej wody i galaretowata substancja zaczęła spływać z filmu. Na obrazach powstały falbaniaste i meduzowate formy. Filmy włożyłem do pudełka i tak przeleżały w nim przez trzydzieści lat. W 2005 roku ponownie zrobiłem zdjęcia tym samym uczniom - manekinom. Jak przed laty siedzą w ławkach, w takich samych pozach... ale już jako obiekty muzealne. Trumph, trumph... to znana szkolna wyliczanka, która spośród wielu innych została wybrana do spektaklu..."
[Ze wstępu Andrzeja Wełmińskiego* do publikacji].
Andrzej Wełmiński - aktor Teatru Cricot 2. Absolwent wydziału grafiki krakowskiej ASP (dyplom u prof. Włodzimierza Kunza, 1977). Zajmuje się rysunkiem, malarstwem, fotografią, tworzy obiekty i instalacje. Twórca spektakli: "Manjacy", Aktorzy Teatru Cricot 2, 1993; "Ameryka czyli nie oglądaj się za siebie", Aktorzy Teatru Cricot 2, 1995; "Demon ruchu", Teatr Polski w Bydgoszczy, 1996. Udział w wystawach, m.in.: "Malarze Teatru Cricot 2", Palazzo delle Espozitioni, Rzym 1979; "Artyści Galerii", Galeria Foksal, Warszawa 1984; oraz wystawy indywidualne, m.in. w Galerii Foksal i Galerii Krzysztofory, Warszawa-Kraków 1990; "ChaOs", Miejska Galeria Sztuki, Częstochowa 2002; ...cisza, nikt nie woła, Galeria Krzysztofory, Kraków 2004
wystawa czynna 24 czerwca do 14 sierpnia 2005

wystawa fotografii
Artura Rychlickiego
"PODRÓŻNI"
od 1 czerwca 2005

fotoreportaż z wenisażu

cricoteka
stowarzyszenie artystyczne grupa krakowska
salon antyków connaisseur w krakowie

Zbigniewa Gostwickiego (1906-2003)

II części wystawy malarstwa prace z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych
od 8 III 2005

fotoreportaż z wernisażu

Grudzień jest dla Cricoteki miesiącem szczególnym, w tym miesiącu przypada bowiem rocznica śmierci Tadeusza Kantora, który zmarł 8 grudnia 1990 roku .W tym dniu o godz. 13.00 , po raz szesnasty na ulicy Kanoniczej 5, przed Archiwum Cricoteki, staną "Żywe pomniki" .

fotoreportaż

Po raz pierwszy publiczność oglądać je mogła w rok po śmierci Kantora. Od tej pory powracają rokrocznie, by uczcić rocznicę śmierci artysty. Jan Książek ubrany w strój Wielkiego Wędrowca, z walizami w dłoniach ("Kurka wodna",1967) oraz Wacław i Lesław Janiccy jako dwaj Chasydzi z deską ostatniego ratunku ("Nigdy tu już nie powrócę", 1988) wyobrażają postaci ze spektakli Teatru Cricot 2, nawiązując jednocześnie do jednej z idei artystycznych Tadeusza Kantora, tzw. "Pomników niemożliwych".

Aktorzy zajmują miejsca na charakterystycznych skrzyniach, w których przewożone były w czasie licznych światowych tournée przedmioty Teatru Cricot 2. Przy dźwiękach przejmujących żydowskich pieśni zastygają w niemych pozach niczym pomnikowe rzeźby wtopione w pejzaż ul. Kanoniczej. W ten niecodzienny sposób aktorzy Kantora oddają hołd swojemu Mistrzowi przypominając jego niezwykłe dzieło, a widzom dając okazję do chwili zadumy.

O godz. 13.30 w Archiwum Cricoteki przy ul. Kanoniczej 5 nastąpi otwarcie wystawy zatytułowanej "Tadeusz Kantor. Projektant".

Ekspozycja jest próbą ukazania twórczości Kantora w innowacyjny sposób. Przedmiotem ekspozycji jest bowiem design artysty w odniesieniu do wielu dziedzin twórczości. Oprócz projektów scenograficznych, zaprezentowane zostaną m.in. projekty obiektów teatralnych, projekty architektury i przestrzeni, czy wreszcie projekty sztuki użytkowej, np. mebli. Charakter zaprezentowanych prac jest zróżnicowany: jedne z nich mają bowiem charakter szkicu czy rysunku technicznego, ściśle odnoszą się do konstrukcji danego obiektu, inne zaś wyróżniają się pod względem plastycznym. Prezentowane prace, niejednokrotnie skonfrontowane z ich realizacjami, pozwalają przybliżyć odbiorcy proces przemiany zamysłu twórcy w jego wykonanie.

Tadeusz Kantor, Nad-marioneta,1949
projekt scenografii do sztuki "Pokój Arystofanesa", wł. Muzeum Narodowe w Poznaniu.

Jednym z celów wystawy jest zobrazowanie sfery twórczości artysty, która dotąd nie była prezentowana szerszemu gronu odbiorców, a poprzez to zwrócenie uwagi na szeroki zakres artystycznej eksploatacji dokonywanej przez Tadeusza Kantora w obrębie wielu dyscyplin sztuki. Wystawie towarzyszy publikacja zatytułowana Tadeusz Kantor. Scenografie dla "teatrów oficjalnych". 1945-1977 . Publikacja ta - bogato ilustrowany katalog prac plastycznych Tadeusza Kantora - prezentuje najmniej znany w jego twórczości etap - prace scenograficzne, szkice i projekty dla teatrów "oficjalnych" z lat 1945 -1977. Badania dotyczące tego obszaru trwały od przeszło dwóch dekad. Archiwum Cricoteki na przestrzeni wielu lat gromadziło wszelkie informacje na temat tych realizacji. Publikacja niniejsza nie podejmuje próby krytycznej analizy tego etapu w twórczości Kantora. Jest to zbiór, który ma za zadanie sprowokować historyków sztuki i teatrologów do podjęcia się tego wyzwania w przyszłości.

Wystawę zrealizowano ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego RP w ramach programu "Promocja twórczości".

Tegoroczne obchody rocznicy śmierci Tadeusza Kantora zakończą się spotkaniem z Katarzyną Osińską, która 12 grudnia (wtorek) w Galerii Krzysztofory przy ul. Szczepańskiej 2 o godz. 17.00 wygłosi odczyt zatytułowany "R ewizor Gogola w inscenizacji Wsiewołoda Meyerholda -1926r."

Wsiewołod Meyerhold

Idee, dokonania teatralne i postawa artystyczna Wsiewołoda Meyerholda, jednego z wielkich reformatorów teatru rosyjskiego XX wieku, przywoływane były przez Tadeusza Kantora niejednokrotnie, postać artysty pojawiła się w ostatnim spektaklu Teatru Cricot 2 "Dziś są moje urodziny" wśród innych, bliskich Tadeuszowi Kantorowi osób, takich jak Maria Jarema i Jonasz Stern.

W 2005 roku, w Centrum Meyerholda w Moskwie, odbyła się prezentacja twórczości Tadeusza Kantora. Wraz z dr Katarzyną Osińską, kuratorem ubiegłorocznego projektu zatytułowanego "Dni Tadeusza Kantora w Moskwie", Cricoteka zamierza zorganizować wystawę przybliżającą polskiej publiczności sylwetkę i dorobek twórczy W. Meyerholda. Mamy nadzieję, iż grudniowy odczyt stanowić będzie pierwszy krok na drodze do realizacji tego projektu. 

Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka
pragnie poinformować
o otwarciu kolejnego etapu
międzynarodowego projektu zatytułowanego

"Kantor en Rhone-Alpes"

które mieć będzie miejsce w Lyonie,
w Théâtre Celestines i Théâtre Asphodeles
16 listopada 2006 roku.

Celem projektu jest bogata prezentacja twórczości Tadeusza Kantora w trzech miastach tego regionu  Grenoble, Lyonie i Valence. Projekt obejmuje realizację kilku wystaw dotyczących biografii i twórczości artysty, organizację sympozjum oraz innych wydarzeń służących przypomnieniu związków Tadeusza Kantora z Francją.

Pierwszym etapem realizacji programu był Międzynarodowy Festiwal Młodych Teatrów w Grenoble, który trwał od 30 czerwca do 8 lipca 2006 roku.
Tegoroczną edycję 18-tych Spotkań Młodych Teatrów Europejskich główny organizator  CREARC - Centre de Création de Recherche et des Cultures - poświęcił Tadeuszowi Kantorowi i współczesnemu teatrowi polskiemu. Udział Cricoteki w spotkaniach stanowił pierwszy etap projektu Kantor en Rhône  Alpes zrealizowanego dzięki współpracy i wsparciu finansowemu Województwa Małopolskiego oraz Regionu Rhône  Alpes.

Kolejnym etapem projektu jest rozpoczynający się właśnie cykl wystaw, sympozjum, spotkań i warsztatów teatralnych, które realizowane będą w pozostałych dwóch miastach, Lyonie i Valence, w okresie od 16 listopada do 15 grudnia 2006 roku
Podczas konferencji Tadeusz Kantor. Artiste a la fin du XX-e siecle, która odbyła się w Paryskim Centrum Georgesa Pompidou w 1989 roku, Jan Kłossowicz wygłosił referat o prowokacyjnym tytule: "Le Theâtre de la Mort doit - il mourir ?" . Po wypowiedzi Jana Kłossowicza obecny na sali Tadeusz Kantor głośno zaprotestował mówiąc: ...Mon theâtre ne mourrira pas! Mon theâtre est immorte! Immorrrrtel! . Podczas sesji w 1995 roku na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, Kłossowicz przypomniał tamto wydarzenie. Teatr Cricot 2 faktycznie zakończył swą działalność niedługo po śmierci jego twórcy, ale jednocześnie krytyk przyznał rację Kantorowi, że pomimo tego, iż Cricot 2 przestał istnieć, to wciąż ... pozostaje żywy. Istnieje nadal jako koncepcja widowiska, jako ogólna idea, i jako ogromny zbiór znaków, wskazówek i ostrzeżeń, które Kantor pozostawiał.
Dzisiaj zbiór tych znaków i wskazówek złożył się na projekt Kantor en Rhône - Alpes, realizowany w ramach umowy o współpracy pomiędzy Regionem Rhône - Alpes a Województwem Małopolskim. Seria wydarzeń, wystaw i prezentacji, pokazów zapisów filmowych czy wreszcie warsztatów, dyskusji o dziele i jego twórcy, pozwoli być może na ukazanie najważniejszych elementów, które składają się na fenomen sztuki Tadeusza Kantora.
Mam nadzieję, że projekt ten stanie się początkiem wyprawy w głąb dzieła wybitnego artysty dla tych wszystkich, którzy go jeszcze nie znają. Dla tych którzy z tą sztuką zetknęli się jeszcze za życia Tadeusza Kantora, stanie się bodźcem do uruchomienia mechanizmu wspomnienia i pamięci, wszechobecnych w jego spektaklach.
Wystawy prezentowane w Lyonie i w Valence pokazują, iż dzieło Kantora wciąż fascynuje, nie tylko w Krakowie i w stworzonej przez niego Cricotece, która od przeszło 25 lat zajmuje się dokumentacją i opracowaniem jego twórczości, ale także za granicą.
Niezmiernie ważnym jest fakt, że właśnie tutaj możemy przedstawić bogaty program dowodzący, że sztuka ta wciąż silnie inspiruje i zmusza do poszukiwań - zarówno tych historycznych, chociażby związanych z przeszłością i tradycją Wielopola Skrzyńskiego, rodzinnej miejscowości artysty, jak też tych, które polegają na bezpośrednim docieraniu do licznych świadków, przyjaciół, krytyków, na ponownym nawiązywaniu kontaktów, a następnie realizacji wspólnych przedsięwzięć. W ten właśnie sposób powstały w ubiegłym roku dwie wystawy we Włoszech: La classe morta. Disegni, istalazione, video-evento - stworzona wspólnie przez Franco Laera i jego Change Performing Arts Milano oraz CRT - Artificio z Mediolanu i Cricotekę - która prezentowana będzie w Teatrze Celestines w Lyonie; Wielopole-Wielopole - 25 lat później prezentująca cykl nieznanych fotografii z prób do spektaklu, autorstwa Antonio Sferlazzo, odnalezionych przez Valerio Valorianiego we Florencji w archiwum Biblioteca Alfonso Spadoni w Teatro alla Pergola. Ekspozycję tę zobaczymy w Teatrze Asphodeles, obok dokumentów i fotografii o historii tego małego typowego miasteczka na wschodzie, z dużym rynkiem i kilkoma nędznymi uliczkami , które stało się inspiracją dla spektaklu Wielopole - Wielopole.
W Comedie de Valence zaprezentujemy historię spektaklu Umarła klasa, uwiecznioną na zdjęciach wykonanych przez takich fotografów jak: Jacquie Bablet, Maurizio Buscarino, Romano Martinis, Caroline Rose i Wojciecha Szperla, którzy towarzyszyli Cricot 2 na przestrzeni kilkunastu lat, od krakowskich Krzysztoforów po paryskie Centrum Pompidou. W CRAC - Centre de Recherche des Arts Cinématographiques zaprosimy na przegląd filmów dokumentalnych o życiu i twórczości Tadeusza Kantora oraz rejestracji spektakli Cricot 2, któremu towarzyszyć będzie wystawa rysunków artysty, swoisty przewodnik po kolejnych etapach rozwoju jego sztuki. Dodatkowo na wystawie zaprezentowany zostanie obiekt Maszyna aneantyzacyjna ze spektaklu Wariat i zakonnica (1963) reprezentujący wczesny okres działalności Teatru Cricot 2, etap gry z Witkacym, którego zakończenie w 1975 roku rozpoczęło etap wielkiego Teatru Śmierci.

Mam nadzieję, że projekt ten po raz kolejny udowodni, że dzieło Kantora pozostaje żywe i będzie nim tak długo, jak długo przyciągać będzie wciąż nowych odbiorców i odkrywać przed nami swe wciąż nieznane oblicze. [...]

[Ze wstępu Natalii Zarzeckiej, dyrektora Cricoteki, do publikacji towarzyszącej projek

Cricoteka - Galeria Krzysztofory

wystawa poświęcona

Marii Jaremie

od 3 października 2006

fotoreportaż z wernisażu

odsłonięcie pomnika - fontanny wg. projektu Marii Jaremy na Plantach przed Filharmonia Krakowską.

2 październik 2006

Odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej Tadeuszowi Kantorowi

29 września 2006

fotoreportaż z uroczystości
w ramach oficjalnej inauguracji V Podgórskich Dni Otwartych Drzwi
na frontonie kamienicy przy ul. Węgierskiej 10, w której mieszkał Tadeusz Kantor w latach 1942 - 1945 i gdzie powstały wszystkie jego projekty do okupacyjnych spektakli "Balladyna" i "Powrót Odysa" będzie miało miejsce odsłonięcie tablicy pamiątkowej poświęconej artyście.
Uroczystości towarzyszyć będzie ekspozycja zrekonstruowanego przez Tadeusza Kantora w latach osiemdziesiątych fantomu Goplany ze spektaklu "Balladyna" oraz prezentacja muzyki Joanny Garści do okupacyjnego spektaklu Niezależnego Teatru Podziemnego "Powrót Odysa".
Wieczorem, o godz. 20-tej zaprezentowany zostanie film Andrzeja Wajdy "Umarła klasa", którego fragmenty rozgrywają się w okolicy Kopca Krakusa.

Kantor et Rhone Alpes"

prezentacja twórczości Tadeusza Kantora

30 czerwca do 8 lipca 2006 w Grenoble

W dniach od 30 czerwca do 8 lipca w Grenoble we Francji odbywają się 18-te Spotkania Młodych Teatrów Europejskim. Tegoroczną edycję spotkań główny organizator - CREARC, Centre de Création de Recherche et des Cultures - poświęcił Tadeuszowi Kantorowi i współczesnemu teatrowi polskiemu. Udział Cricoteki w spotkaniach stanowi pierwszy etap projektu Kantor en Rhône  Alpes zrealizowanego dzięki współpracy i wsparciu finansowemu Województwa Małopolskiego oraz Regionu Rhône  Alpes. Jego celem jest bogata prezentacja twórczości Tadeusza Kantora w 3 miastach tego regionu  Grenoble, Lyonie i Valence. Po festiwalu w Grenoble kontynuację w pozostałych dwóch miastach przewidziano na jesień bieżącego roku. Projekt obejmuje realizację kilku wystaw dotyczących biografii i twórczości artysty, organizację sympozjum oraz innych wydarzeń służących przypomnieniu związków Tadeusza Kantora z Francją.

W programie spotkań teatralnych w Grenoble znajduje się dzień niemal w całości dedykowany polskiemu artyście tj. Dzień Kantora (5 lipca, Audytorium Muzeum Grenoble), na który złożą się m.in. projekcja najsłynniejszego spektaklu Tadeusza Kantora  Umarłej klasy oraz konferencja pt. Kantor, jego źródła i wkład do teatru europejskiego zakończona Wielką Debatą. Udział w niej wezmą m.in.: Batia Baum, Anna Dziedzic, Małgorzata Paluch  Cybulska, Jerzy Lach, Marco Pernich, Bogdan Renczyński oraz Guy Scarpetta

Wśród dwudziestu zaproszonych do udziału zespołów, m.in. z Niemiec, Francji, Rosji, Grecji, Włoch i Izraela znajdują się trzy grupy teatralne z Polski, a wśród nich wytypowany przez Cricotekę teatr Przedmieście, działający pod kierunkiem Anety Adamskiej przy Gminnym Ośrodku Kultury w Krasnem. Zaprezentuje on spektakl zatytułowany Opowieść, będący autorską impresją o ludzkim losie, miłości, pracy i przemijaniu. To właśnie przedstawienie w 2004 roku otrzymało I nagrodę im. T. Kantora na III Podkarpackich Prezentacjach Teatralnych w Wielopolu Skrzyńskim Struktura przedstawienia została zbudowana w oparciu o prawdziwe historie rodzinne osób tworzących to przedstawienie, reżyserka posłużyła się również fragmentami literackimi zaczerpniętymi z twórczości Olgi Tokarczuk, Wiesława Myśliwskiego, Czesława Miłosza. W spektaklu wykorzystano kilka elementów oddziaływania na wyobraźnię widza - od plebejskiej muzyki (granej na żywo) przez reprodukowanie na ekranie starych fotografii (czarno-białe slajdy), po słowo i symboliczny obraz. Pojawiają się w nim wiejskie rytuały, takie jak zabawa, ślub, pogrzeb, modlitwa. Temat ślubu stanowi w tym roku również główny motyw zamykającej 8 lipca spotkania Parady - przedstawienia co roku prezentowanego na ulicach Grenoble, w którym udział wezmą wszystkie biorące udział w festiwalu grupy.

Szczegółowy program 18 Spotkań Młodych Teatrów Europejskich na stronie www.crearc.fr

Galeria Krzysztofory

Ośrodek Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka i Grupa Krakowska

Paweł Dutkiewicz

"o umyśe - o przestrzeni"

od 21.06.2006

fotoreportaż z wernisażu

Poza Umysłem nie ma żadnych zjawisk. Jeśli przyjrzymy się dokładnie szukając Istoty Umysłu, a także Istoty zjawisk zewnętrznych, wówczas okaże się, że mają one jedną naturę  naturę Pustki. Pustka. Słowu temu w naszym kręgu kulturowym najczęściej nadaje się bardzo powierzchowne znaczenie. W odniesieniu do Umysłu może mieć i ma zupełnie inne znaczenia niż te, do których przywykliśmy.

Pustość, o której tu mowa, oznacza pełnię właściwości, potencjał umożliwiający przejawianie się zjawisk i myśli, a także źródło, do którego one powracają.

Tylko Przestrzeń jest absolutna, wolna od dwoistości. Wszystko inne podlega dualizmowi.

Można być świadomym bez bycia świadomym "czegoś"i bez stwarzania czegokolwiek.

Pustka w odniesieniu do Umysłu oznacza puste od&  puste od smaku, od koloru, od formy itp.

Nie może zostać zobaczona.

Podobnie jak para woda  jest, ale trudno ją zobaczyć. Jednak, gdy gromadzi się w obłoki i tworzy deszcz przejawia swą nieograniczoną naturę. Jako aktywność.

Ok. 650 lat temu tybetański mistrz medytacji, III Karmapa, mówił:

Patrząc na przedmioty nie widzę żadnych przedmiotów.

Widzę jedynie umysł.

Patrząc na umysł nie widzę żadnego umysłu,

W swej naturze jest pusty.

Dzięki postrzeganiu obu lgnięcie do dwoistości rozpuszcza się samo z siebie.

Obyśmy rozpoznali jasne światło, naturę umysłu!

Posłużę się jeszcze jednym porównaniem: Gdy przymkniemy oczy i zwrócimy twarz w kierunku słońca, wówczas doświadczamy oranżowo-czerwonego światła pod powiekami. Nasza twarz oświetlona jest jasnym białym światłem słonecznym, a po drugiej stronie, przymkniętych powiek, obecny jest kolor, oranżowy, czerwony& Wiemy, że źródłem światła jest tutaj słońce, nie musimy nawet otwierać oczu, żeby to sprawdzić. Możemy cieszyć się wrażeniami jasnego światła na twarzy i oranżowego pod powiekami.

Podobnie jest z Umysłem.

Jeśli wiemy, że źródłem powstawanie myśli, zjawisk jest Przestrzeń Umysłu, absolutny stan świadomości, wówczas można doświadczać zjawiska na zewnątrz i wewnątrz jako swobodną grę, nie posiadającą własnego, niezależnego istnienia.

Paweł Dutkiewicz

Kraków, 19.06.2006

Paweł Dutkiewicz , absolwent Krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych, wydziału malarstwa. Dyplom z wyróżnieniem w pracowni prof. Jerzego Nowosielskiego w 1992 roku.

Posługuje się malarstwem, buduje przestrzenne obiekty ruchome, akcje malarskie wchodzące w dialog z wybranym miejscem prezentacji, a także ze współudziałem grupy osób.

Ostatnie wystawy:

Styczeń-luty 2005 - PRZEJRZYSTOŚĆ  ruchome obiekty malarskie; Otwarta Pracownia, Kraków.

Czerwiec 2003  Zwoje Pamięci, instalacje ruchome, wystawa oraz akcja malarska na dziedzińcu Cricoteki, Kraków, ul. Kanonicza 5.

2003  Malarstwo w Przestrzeni  obiekt malarski, Otwarta Pracownia, Kraków.

2002  akcja malarska Przejście z obrazami na trasie od ul. Narzymskiego do ul. Dukatów, Kraków. Akcja poświęcona znajomości z prof. Nowosielskim.

10 listopada 2001  pokaz malarski przy ul. Kanoniczej 5  zasłonięcie malarstwem bramy i okien Cricoteki, Kraków.

15 rocznicy śmierci Tadeusza Kantora

dnia 8 grudnia oraz w dniach 9-11 grudnia 2005 r.

fotoreportaż z wernisażu

Wystawa zatytułowana "Aktorzy Teatru Tadeusza Kantora"

prezentuje portrety osób, które w blisko 60-letniej historii twórczości teatralnej artysty pojawiły się w jego spektaklach w charakterze aktorów. Ekspozycja obejmuje okres od 1943 do 1990 roku; składa się z wyboru fotografii ze spektakli Tadeusza Kantora, dokumentujących udział poszczególnych osób w kolejnych przedstawieniach, przedmiotów scenicznych, stanowiących "atrybuty" aktorów w ich kolejnych rolach i wybranych kostiumów. Zaprezentowane obiekty składają się na wizualne wspomnienie, swoisty "magazyn" pamięci, kameralny obraz bohaterów wystawy, a aranżacja ekspozycji przypomina lamus, strych pełen pamiątek i śladów minionego życia.

Po otwarciu wystawy będzie miało miejsce spotkanie z bohaterami wystawy i publikacji - aktorami Teatru Tadeusza Kantora. Swoją obecność zapowiedzieli min. Zbigniew Bednarczyk, Zbigniew Gostomski, Lesław i Wacław Janicki, Janina Kraupe - Świderska, Zofia Kalińska, Andrzej Kowalczyk, Janusz Jarecki, Mirosława Rychlicka, Marta Stebnicka, Roman Siwulak, Teresa i Andrzej Wełmińscy, oraz Ludmiła Ryba i Marie Vayssiere, które specjalnie z tej okazji przyjechały do Krakowa.
Ekspozycji towarzyszy publikacja, na którą składają się wspomnienia zebrane podczas wywiadów przeprowadzonych z bohaterami wystawy przez Jolantę Kunowską, kuratora wystawy i zarazem redaktora tomu. Zbiór kilkudziesięciu wypowiedzi tworzy barwny, różnorodny i intymny, bo subiektywny obraz teatru Kantora. Materiał ten opowiada nie tylko historię wielkiej przygody, jaką dla większości osób była współpraca z Tadeuszem Kantorem, ale - co nie mniej ważne - daje bogaty materiał do stworzenia pełnego i wiarygodnego portretu tego wielkiego artysty. Niniejsza publikacja nie ma charakteru dokumentacyjnego ani tym bardziej naukowego. Czas miesza się tu i przeplata swobodnie, posłuszny prawom, jakimi rządzą się wspomnienia. Ślady przeszłości, refleksje, wciąż żywe emocje zawarte w słowach autorów kolejnych opowieści pozwalają poznać nieco bliżej zarówno tych, którzy współtworzyli spektakle artysty, aktorów teatru Tadeusza Kantora, jak i osobowość tego niezwykłego człowieka. Rozpiętość czasowa wspomnień - od lat trzydziestych do dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia - pozwala towarzyszyć artyście od początków jego działalności teatralnej po ostatnie chwile życia.Magia spektakli Tadeusza Kantora ukrywa się w przedmiotach scenicznych, twarzach manekinów, kostiumach, instalacjach i rzeźbach scenicznych artysty; tchnie z jego obrazów i rysunków; można jej poszukać w słowach tekstów teoretycznych, manifestach, pismach i kadrach archiwalnych fotografii; niejednokrotnie próbowały ją uchwycić kamery filmowe... Żyje w pamięci osób, które przyczyniły się do jej zaistnienia. Ta książka powstała zarówno z pragnienia dotknięcia tajemnicy tego fenomenu, jakim był twórca Teatru Cricot 2 i jego dzieło, jak i potrzeby powrotu. [Ze wstępu redaktora tomu (cz. I), Jolanty Kunowskiej]

"Kantor a Niemcy i Szwajcaria"- Galeria Krzysztofory

fotoreportaż z wernisażu

Na wystawie fotograficznej udokumentowane zostaną najważniejsze przystanki w działalności Kantora w Niemczech i Szwajcarii, jak również jej recepcja. Pokaże ona przede wszystkim wrażenia z pobytów Kantora w Chexbres, obrazy z happeningu "Le Grand Emballage" w Bazylei w 1966 na podstawie zdjęć Erlinga Mandelmanna, szkice i fotografie do inscenizacji "Der Schrank" w Baden-Baden w 1966, spotkanie z Josephem Beuysem w 1973, jak i działalność Kantora w Norymberdze, którą dokumentują zdjęcia Günthera Kühnela.

Kurator wystawy: Uta Schorlemmer

"BeuysTransport - Joseph Beuys - Książki o artyście i jego szerszym pojęciu sztuki."

fotoreportaż z wernisażu

Joseph Beuys (1921-1986), bez wątpienia najważniejszy współczesny niemiecki artysta, zrewolucjonizował pojęcie nowoczesnej sztuki poprzez rozciągnięcie go na wszystkie społeczne obszary działalności. Realizował swoją teorię nie tylko w rysunkach, rzeźbach obiektach czy instalacjach, ale też w akcjach, politycznych demonstracjach i licznych publicznych wystąpieniach jako mówca czy nauczyciel. W różnorodności swoich działań i zainteresowań przypominał Tadeusza Kantora, którego spotkał w 1973 roku. Zaprezentowany na wystawie niewielki wybór z ogromnej liczby książek poświęconych artyście, dokumentuje pracę Beuysa jako artysty-akcjonera. Uzupełnieniem tej prezentacji są zdjęcia i kartki pocztowe.

Kurator wystawy: Günther Minas

ogłoszenie wyników konkursu na projekt architektoniczny Muzeum Tadeusza Kantora

Werdykt Jury konkursu na opracowanie koncepcji architektoniczno - urbanistycznej siedziby Ośrodka Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora Cricoteka przy ul. Nadwiślańskiej w Krakowie ogłoszony dnia 26.09.2006
Podsumowanie
Jury stwierdza wyrównany poziom konkursu, którego temat i trudne warunki lokalizacyjne i konserwatorskie stanowiły wielkie wyzwanie dla jego uczestników. Istotne i ścisłe ograniczenia sprawiły, że wiele projektów przedstawiło zbliżone do siebie rozwiązania.
Wiele prac zbyt dosłownie a czasem i naiwnie odnosiło się bezpośrednio do twórczości Tadeusza Kantora niemniej jury z satysfakcją dostrzegło również prace, które w sposób głęboki próbowały przenieść jego idee na grunt dzieła architektonicznego.
Jury jest przekonane, że realizacja I nagrody jest wielką szansą dla miasta poprzez ożywienie bulwarów wiślanych. Budowa Cricoteki to możliwość stworzenia nowego doświadczenia muzealnego i stanowić będzie ważny moment w rozwoju kulturowym miasta.
Jury apeluje do Władz Miasta o udzielenie wszelkiej pomocy w realizacji tego przedsięwzięcia.
I NAGRODA
Dla pracy oznaczonej numerem 1
IQ2 Konsorcjum
Wizja Sp. z o.o.- Stanisław Deńko
nsMoonStudio Sp. z o.o.- Piotr Nawara, Agnieszka Szultk
Kraków
Autorzy:
Stanisław Deńko mgr inż. architekt
Piotr Nawara mgr sztuki, ASP Krakow
Agnieszka Szultk, mgr sztuki, ASP Krakow
Współpraca autorska:
Sławek Zieliński mgr inż. architekt
Daniela Skrzypulec student architektury WA Politechniki Krakowskiej
Marcin Kowalewski mgr inż. architekt
Artur Mizgała mgr inż. architekt
Aleksandra Danielak student ASP Kraków
Michał Marcinkowski student architektury WA Politechniki Krakowskiej
Łukasz Jakubowski student architektury WA Politechniki Krakowskiej
Praca została nagrodzona za ambitną próbę zbudowania przestrzeni publicznej będącej jednocześnie sceną i widownią - miejscem nieustannego spektaklu.
W pracy czytelne są inspiracje koncepcjami artystycznymi Tadeusza Kantora, szczególnie idea ambalażu i sztuki konfliktu, spięcia, łamania stereotypów i prowadzenia niecodziennymi zderzeniami form i treści.
Praca tworzy potrzebny w tej części miasta wyraźny akcent przestrzenny, formę w sposób zdecydowany budującą nową panoramę Podgórza. Respektuje kontekst miejsca traktując obiekt jako kantorowski "rekwizyt" odpowiadający duchowi i skali tej postindustrialnej dzielnicy Krakowa.
Uwolnienie terenu działki i nietypowa dyspozycja funkcji stwarza nowe wartości ekspozycji walorów miejsca, a rozwiązania materiałowe podkreślają istotę artystycznego zamysłu.
II NAGRODA
Dla pracy oznaczonej numerem 8
Studio S
Michał Szymanowski
Kraków
Autorzy:
Michał Szymanowski, mgr inż. architekt
Anna Nakoneczna-Korszyńska, mgr inż. architekt
Borys Korszyński, mgr inż. architekt
Współpraca autorska:
Magdalena Anuszkiewicz-Nosal, mgr inż. architekt
Marcin Sudnik, mgr inż. architekt
Wizualizacje:
Jarosław Naumczyk, mgr inż. architekt
Praca otrzymuje nagrodę za interesującą integrację nowej architektury z budynkami dawnej elektrowni.
Na uwagę zasługuje wyjątkowo czytelne rozwiązanie budynku zarówno w warstwie funkcjonalnej, jak i przestrzennej.
Interesującym pomysłem jest jego otwarcie na Wisłę oraz w kierunku ulicy Nadwiślańskiej dzięki przeszklonej dwukondygnacyjnej Sali Odysa, a także mniejszymi oknami - wykuszami - wywołującymi wrażenie rytmu.
Uwagę zwraca fakt wykorzystania dachu jako przestrzeni ekspozycyjnej i tarasu widokowego.
III NAGRODA
Dla pracy oznaczonej numerem 23
Biuro Studiów i Projektów
Architekt Barbara Średniawa
Bytom
Autorzy:
Piotr Średniawa, mgr inż. architekt
Barbara Średniawa, mgr inż. architekt
Współpraca autorska:
Tomasz Grzyb, mgr inż. architekt
Współpraca:
Barbara Czupała, student WA Politechniki Śląskiej
Anna Osińska, student WA Politechniki Śląskiej
Anna Pinderak, student WA Politechniki Śląskiej
Weronika Seichter, student WA Politechniki Śląskiej
Praca otrzymuje nagrodę za bardzo prawidłową dyspozycję funkcjonalną, realność rozwiązań, teatralność dramaturgii przestrzennej nadbrzeżnej architektury oraz wyczerpujące rozwiązania i opisanie wielu aspektów projektu.
WYRÓŻNIENIE
Dla pracy oznaczonej numerem 11
Philippe Rahm architects
Lozanna
Autorzy:
Philippe Rahm, architekt
Jerome Jacqmin, architekt
Współpraca:
Slah Ben Chaabane
Irene D'Agostino
Konrad Chmielewski, mgr inż. architekt
Praca ta jako jedyna z nadesłanych na konkurs reprezentuje głęboką świadomość ekologiczną oraz wrażliwość na prawidłowy i zrównoważony rozwój środowiska.
To wyjątkowa bryła szkła i światła, która swoją przeźroczystością i płynnością doskonale koresponduje z otaczającym ją kontekstem urbanistycznym i nadbrzeżem rzeki.
To propozycje przestrzeni o wielkiej różnorodności klimatycznej, która jest w stanie zapewnić pełnię wrażeń zmysłowych, niezbędnej w przestrzeni muzealnej poświęconej twórczości Tadeusza Kantora. Projekt jest także propozycją nowej teatralności, która w tak niezwykły sposób przełamywała stereotypy doświadczenia artystycznego i estetycznego.

galeria sztukpuk | wydarzenia | galerie | forum-teksty | recenzje | archiwum | linki | kontakt