Wydarzenia
Kalendarz
Filtruj wedle daty
Kategorie wydarzeń
Wyszykiwanie wydarzeń blisko ciebie
Wydarzenia wedle miesięcy
Cze
08
Wystawa Mariusza Drohomireckiego "Natura rzeczy" (8-22 VI 2018 )
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 8th Cze, 2018 - 22nd Cze, 2018
Zapraszamy na wystawę malarstwa Mariusza Drohomireckiego. Wernisaż odbędzie się 8 czerwca (piątek) o godz. 18.00.
Ekspozycja potrwa do 22 czerwca 2018 r.
---
Fragment tekstu kuratorskiego: Na prez...
Zapraszamy na wystawę malarstwa Mariusza Drohomireckiego. Wernisaż odbędzie się 8 czerwca (piątek) o godz. 18.00.
Ekspozycja potrwa do 22 czerwca 2018 r.
---
Fragment tekstu kuratorskiego: Na prezentowanej wystawie zobaczymy najnowsze płótna Mariusza Drohomireckiego, których elementem wspólnym jest martwa natura. Prace zostały wykonane w technice własnej (m.in. olej, collage). Obrazy można podzielić na martwe natury sensu stricto oraz te, które wykraczają poza pracownię malarza łącząc się z pejzażem greckiego miasteczka ("Kokkino Nero - widok z tarasu") czy widokiem Krakowa. Przedmiotami, które zachwycają artystę są najczęściej: ryby, garnki oraz akcesoria malarskie takie jak farby, sztalugi oraz pędzle. Warto wspomnieć o niezwykłej naturalności uderzającej z kompozycji płócien artysty. Analizując je, możemy dostrzec dwa typy przedstawień. Pierwszy z nich prezentuje martwą naturę jako pewnego rodzaju "horror vacui", natomiast drugi typ ukazuje oszczędną konstrukcję obrazu. Pozorny bezład w pracy "Martwa natura z rybami - wędki, sieci i kołowrotek" - jest po głębszej analizie zrównoważoną kompozycją, w której każdy element buduje napięcie pracy. Przykładem drugiego typu układu jest płótno "Martwa natura - ryba na patelni + 2 cebule", w którym szlachetność prostoty jest urzekająca.
Agnieszka Stefańczyk - kurator wystawy
Więcej informacji na stronie Galerii: http://www.galeria-attis.pl/aktualnosci/211/wystawa-drohomirecki-natura-rzeczy
Ekspozycja potrwa do 22 czerwca 2018 r.
---
Fragment tekstu kuratorskiego: Na prezentowanej wystawie zobaczymy najnowsze płótna Mariusza Drohomireckiego, których elementem wspólnym jest martwa natura. Prace zostały wykonane w technice własnej (m.in. olej, collage). Obrazy można podzielić na martwe natury sensu stricto oraz te, które wykraczają poza pracownię malarza łącząc się z pejzażem greckiego miasteczka ("Kokkino Nero - widok z tarasu") czy widokiem Krakowa. Przedmiotami, które zachwycają artystę są najczęściej: ryby, garnki oraz akcesoria malarskie takie jak farby, sztalugi oraz pędzle. Warto wspomnieć o niezwykłej naturalności uderzającej z kompozycji płócien artysty. Analizując je, możemy dostrzec dwa typy przedstawień. Pierwszy z nich prezentuje martwą naturę jako pewnego rodzaju "horror vacui", natomiast drugi typ ukazuje oszczędną konstrukcję obrazu. Pozorny bezład w pracy "Martwa natura z rybami - wędki, sieci i kołowrotek" - jest po głębszej analizie zrównoważoną kompozycją, w której każdy element buduje napięcie pracy. Przykładem drugiego typu układu jest płótno "Martwa natura - ryba na patelni + 2 cebule", w którym szlachetność prostoty jest urzekająca.
Agnieszka Stefańczyk - kurator wystawy
Więcej informacji na stronie Galerii: http://www.galeria-attis.pl/aktualnosci/211/wystawa-drohomirecki-natura-rzeczy
- Galeria Sztuki ATTIS
- 1
-
- Przepraszamy, ale wydarzenie zostało zakończone i nie można potwierdzić w nim udziału lub cokolwiek zmienić.
Cze
20
Małgorzata Turewicz-Lafranchi Dusza się pochyliła i przewróciła
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 20th Cze, 2018 19:00 - 15th Sie, 2018 17:00
Kim jestem?
Odkąd pamiętam interesowały mnie teorie struktury świata, struktury rzeczywistości. Jako dziecko widziałam wszystko naokoło mnie w sposób fraktalny. Nie ujawniałam długo talentów artyst...
Kim jestem?
Odkąd pamiętam interesowały mnie teorie struktury świata, struktury rzeczywistości. Jako dziecko widziałam wszystko naokoło mnie w sposób fraktalny. Nie ujawniałam długo talentów artystycznych, raczej skłonności w kierunku nauki – chciałam być matematykiem.
Po studiach na Akademii w Warszawie udałam się na roczne studia do Goetheanum w Dornach, gdzie zapoznałam się z teoriami Steinera oraz Goethego. Bardzo mnie inspirowaly rysunki do wykładów Steinera, które przekazywały w sposób widzialny to, co metafizyczne i niewidzialne. Zestawienie rysunków Rudolfa Steinera z rysunkami Josepha Beuysa na wystawach Waltera Kuglera było dla mnie następnym potwierdzeniem mojego sposobu myślenia o sztuce. W tym czasie interesowały mnie również fenomenologia, monadologia Leibniza, teorie chaosu i porządku, teorie gier, matematyka form naturalnych, topologia, fizyka molekularna. Te przemyślenia zaowocowały wystawą rysunków „Żywność na Święto” zorganizowaną przez Andrzeja Bonarskiego w SARP-ie w 1988 roku; tekst do katalogu napisał filozof, specjalista od monadologii Leibniza Stanisław Cichowicz.
Wyobrażenia o różnych poziomach rzeczywistości i świadomości, o relacjach i emocjach ludzkich notowałam nieustannie w moich licznych szkicach, były one jakby rysunkami choreograficznymi, przekazywały w sposób syntetyczny dynamikę gestu, procesu. W mojej wyobraźni były to twory przestrzenne, tak więc w sposób naturalny przeszłam do form trójwymiarowych. Pierwsze moje rzeźby pokazywałam w 1990 roku w Galerii Dziekanka i w Galerii Rzeźby w Warszawie. Potem przyszły następne obiekty i instalacje, które pokazywały między innymi moje fascynacje: aspektami życia duchowego („Jak i na górze tak i na dole”, CSW, Warszawa), grami planszowymi („Chińczyk”, Galeria Zachęta, Warszawa), matematycznymi formułami natury, kombinatoryką („Kwiatostany”, Galeria Zderzak, Kraków), rachunkiem prawdopodobieństwa („Kalejdoskop”, Casa Rusca, Locarno), rytuałami odnowy („Adonis’ Garden”, Museo Cantonale d‘Arte, Lugano). We wszystkich tych pracach łączyłam obserwację zjawisk przyrody z filozofią i naukami ścisłymi.
W 2015 w moim rodzinnym mieście Szczecinie miała miejsce moja pierwsza wystawa typu retrospektywnego („Prace Ręczne”, Akademia Sztuki, Zona Sztuki Aktualnej, kurator Aurelia Nowak). Ta wystawa i praca nad moim archiwum uzmysłowiła mi moje najgłębsze fascynacje i ich źródła. Ten powrót do własnych korzeni zaowocował seriami prac „Pułapki”, „Progi” i „Meteoryty”. Poczułam znów pierwotną radość tworzenia i zabawy. Moje wieloletnie rozważania ontologiczne nabrały sensu i wszystko zaczęło się układać w jakąś całość. Moje obiekty-rysunki przestrzenne zaczęły być rozpoznawalne jako modele procesów i przeżyć, jako struktury rzeczywistości i materializacje niewidzialnego.
(fragment wypowiedzi Artystki z katalogu wystawy)
Co zobaczymy na wystawie?
Na wystawie „Dusza się pochyliła i przewróciła” pokażemy cykl obrazów Małgorzaty Turewicz-Lafranchi z końca lat 80. Stylowo i duchowo należą one do nurtu neoekspresjonizmu (Nowej Ekspresji, Neue Wilde, Noworomantyzmu). W Polsce styl ten łączy się z młodą sztuką lat 80., wybuchem Solidarności, duchowością New Age, i umieszcza jego rozwój w ramach jednej dekady 1980-1990. Sztuka artystki reprezentuje intelektualny i ezoteryczny aspekt Noworomantyzmu, bliski ideom awangardy. Interesują ją podstawowe struktury poznawcze, badanie elementarnych energii duchowych, wiedza naukowa i tajemna, organiczny sposób myślenia i działania, idea terapii przez sztukę oraz idee ekologiczne.
Artystka mieszka w Bellinzonie, stolicy szwajcarskiego kantonu Ticino, raju na ziemi artystów i myślicieli. W latach 1980-1985 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, 1985-86 w Freie Hochschule für Geisteswissenschaft w Dornach, w Szwajcarii. Tworzy rzeźby, obiekty, obrazy, rysunki, modele przestrzenne. Autorka licznych wystaw indywidualnych oraz prezentacji w ramach wystaw zbiorowych w Polsce i za granicą. Jej debiutancka wystawa „Żywność na święto” zorganizowana w 1988 roku przez warszawskiego marszanda Andrzeja Bonarskiego była wydarzeniem artystycznym. Jej prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski oraz Zachęty w Warszawie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Staatsgalerie Moderner Kunst w Monachium, Museo Cantonale d’Arte w Lugano. Obecna wystawa jest trzecią wystawą artystki w Zderzaku, który w 2002 roku wydał obszerny katalog jej dzieł.
Nowa Ekspresja warta odkrycia!
Neoekspresjonizm jako wydarzenie artystyczne, a w Polsce także ruch pokoleniowy, jest obecnie w zapomnieniu. W kręgu akademickiej historii sztuki nie jest tematem modnym, w związku z czym brak badań naukowych i historyków-specjalistów, a także wystaw monograficznych jego wybitnych reprezentantów. Wielu z nich cieszy się życiową stabilizacją, wielu zmieniło styl, dlatego i w pokoleniu lat 80. nie ma motywacji do szerszej refleksji, tym bardziej, że niemal całkowicie, w sposób zdumiewający wygasły w Polsce idee solidaryzmu. A był to nurt niezwykle barwny i zróżnicowany ideowo, co wynikało z charakteru burzliwej epoki, z intensywnego rozwoju kultury alternatywnej, z głodu wartości i niekonwencjonalnych poszukiwań młodego pokolenia artystów. Wpływ neokspresjonizmu na polską sztukę był ogromny. Na krajowej scenie artystycznej pojawiła się niezwykła ilość talentów, powstały wspaniałe, niezapomniane dzieła, po raz pierwszy spontanicznie wykształcił się system gwiazdorski, pojawili się pierwsi marszandzi. Wystarczy tylko wspomnieć takie nazwiska jak: Mirosław Bałka, Marek Kijewski, Jarosław Modzelewski, Leon Tarasewicz, Tomasz Tatarczyk, Ryszard Grzyb, Grzegorz Klaman, Zdzisław Nitka, Mariusz Kruk, Marek Sobczyk, Włodzimierz Pawlak, Piotr Kurka, Mirosław Filonik, Zbigniew Libera, Piotr Młodożeniec... a także formacje artystyczne – Luxus, Gruppę, Koło Klipsa, Łódź Kaliską, Neue Beriemiennost’… by zdać sobie sprawę z potencjału ruchu, jego szerokiego spektrum i długofalowego oddziaływania.
Wystawą „Dusza się pochyliła i przewróciła” Małgorzaty Turewicz-Lafranchi zaczynamy cykl prezentacji wybitnych dzieł nurtu Nowej Ekspresji, który będziemy kontynuować przez najbliższe lata.
Zapraszamy!
Katalog wystawy ukaże się 24 czerwca i będzie darmową edycją internetową do pobrania na witrynie Zderzaka.
Zawiera rozmowę Marty Tarabuły z Małgorzatą Turewicz-Lafranchi na temat jej inspiracji i warszawskiego środowiska artystycznego 2 poł. lat 80.
Odkąd pamiętam interesowały mnie teorie struktury świata, struktury rzeczywistości. Jako dziecko widziałam wszystko naokoło mnie w sposób fraktalny. Nie ujawniałam długo talentów artystycznych, raczej skłonności w kierunku nauki – chciałam być matematykiem.
Po studiach na Akademii w Warszawie udałam się na roczne studia do Goetheanum w Dornach, gdzie zapoznałam się z teoriami Steinera oraz Goethego. Bardzo mnie inspirowaly rysunki do wykładów Steinera, które przekazywały w sposób widzialny to, co metafizyczne i niewidzialne. Zestawienie rysunków Rudolfa Steinera z rysunkami Josepha Beuysa na wystawach Waltera Kuglera było dla mnie następnym potwierdzeniem mojego sposobu myślenia o sztuce. W tym czasie interesowały mnie również fenomenologia, monadologia Leibniza, teorie chaosu i porządku, teorie gier, matematyka form naturalnych, topologia, fizyka molekularna. Te przemyślenia zaowocowały wystawą rysunków „Żywność na Święto” zorganizowaną przez Andrzeja Bonarskiego w SARP-ie w 1988 roku; tekst do katalogu napisał filozof, specjalista od monadologii Leibniza Stanisław Cichowicz.
Wyobrażenia o różnych poziomach rzeczywistości i świadomości, o relacjach i emocjach ludzkich notowałam nieustannie w moich licznych szkicach, były one jakby rysunkami choreograficznymi, przekazywały w sposób syntetyczny dynamikę gestu, procesu. W mojej wyobraźni były to twory przestrzenne, tak więc w sposób naturalny przeszłam do form trójwymiarowych. Pierwsze moje rzeźby pokazywałam w 1990 roku w Galerii Dziekanka i w Galerii Rzeźby w Warszawie. Potem przyszły następne obiekty i instalacje, które pokazywały między innymi moje fascynacje: aspektami życia duchowego („Jak i na górze tak i na dole”, CSW, Warszawa), grami planszowymi („Chińczyk”, Galeria Zachęta, Warszawa), matematycznymi formułami natury, kombinatoryką („Kwiatostany”, Galeria Zderzak, Kraków), rachunkiem prawdopodobieństwa („Kalejdoskop”, Casa Rusca, Locarno), rytuałami odnowy („Adonis’ Garden”, Museo Cantonale d‘Arte, Lugano). We wszystkich tych pracach łączyłam obserwację zjawisk przyrody z filozofią i naukami ścisłymi.
W 2015 w moim rodzinnym mieście Szczecinie miała miejsce moja pierwsza wystawa typu retrospektywnego („Prace Ręczne”, Akademia Sztuki, Zona Sztuki Aktualnej, kurator Aurelia Nowak). Ta wystawa i praca nad moim archiwum uzmysłowiła mi moje najgłębsze fascynacje i ich źródła. Ten powrót do własnych korzeni zaowocował seriami prac „Pułapki”, „Progi” i „Meteoryty”. Poczułam znów pierwotną radość tworzenia i zabawy. Moje wieloletnie rozważania ontologiczne nabrały sensu i wszystko zaczęło się układać w jakąś całość. Moje obiekty-rysunki przestrzenne zaczęły być rozpoznawalne jako modele procesów i przeżyć, jako struktury rzeczywistości i materializacje niewidzialnego.
(fragment wypowiedzi Artystki z katalogu wystawy)
Co zobaczymy na wystawie?
Na wystawie „Dusza się pochyliła i przewróciła” pokażemy cykl obrazów Małgorzaty Turewicz-Lafranchi z końca lat 80. Stylowo i duchowo należą one do nurtu neoekspresjonizmu (Nowej Ekspresji, Neue Wilde, Noworomantyzmu). W Polsce styl ten łączy się z młodą sztuką lat 80., wybuchem Solidarności, duchowością New Age, i umieszcza jego rozwój w ramach jednej dekady 1980-1990. Sztuka artystki reprezentuje intelektualny i ezoteryczny aspekt Noworomantyzmu, bliski ideom awangardy. Interesują ją podstawowe struktury poznawcze, badanie elementarnych energii duchowych, wiedza naukowa i tajemna, organiczny sposób myślenia i działania, idea terapii przez sztukę oraz idee ekologiczne.
Artystka mieszka w Bellinzonie, stolicy szwajcarskiego kantonu Ticino, raju na ziemi artystów i myślicieli. W latach 1980-1985 studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, 1985-86 w Freie Hochschule für Geisteswissenschaft w Dornach, w Szwajcarii. Tworzy rzeźby, obiekty, obrazy, rysunki, modele przestrzenne. Autorka licznych wystaw indywidualnych oraz prezentacji w ramach wystaw zbiorowych w Polsce i za granicą. Jej debiutancka wystawa „Żywność na święto” zorganizowana w 1988 roku przez warszawskiego marszanda Andrzeja Bonarskiego była wydarzeniem artystycznym. Jej prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski oraz Zachęty w Warszawie, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, Staatsgalerie Moderner Kunst w Monachium, Museo Cantonale d’Arte w Lugano. Obecna wystawa jest trzecią wystawą artystki w Zderzaku, który w 2002 roku wydał obszerny katalog jej dzieł.
Nowa Ekspresja warta odkrycia!
Neoekspresjonizm jako wydarzenie artystyczne, a w Polsce także ruch pokoleniowy, jest obecnie w zapomnieniu. W kręgu akademickiej historii sztuki nie jest tematem modnym, w związku z czym brak badań naukowych i historyków-specjalistów, a także wystaw monograficznych jego wybitnych reprezentantów. Wielu z nich cieszy się życiową stabilizacją, wielu zmieniło styl, dlatego i w pokoleniu lat 80. nie ma motywacji do szerszej refleksji, tym bardziej, że niemal całkowicie, w sposób zdumiewający wygasły w Polsce idee solidaryzmu. A był to nurt niezwykle barwny i zróżnicowany ideowo, co wynikało z charakteru burzliwej epoki, z intensywnego rozwoju kultury alternatywnej, z głodu wartości i niekonwencjonalnych poszukiwań młodego pokolenia artystów. Wpływ neokspresjonizmu na polską sztukę był ogromny. Na krajowej scenie artystycznej pojawiła się niezwykła ilość talentów, powstały wspaniałe, niezapomniane dzieła, po raz pierwszy spontanicznie wykształcił się system gwiazdorski, pojawili się pierwsi marszandzi. Wystarczy tylko wspomnieć takie nazwiska jak: Mirosław Bałka, Marek Kijewski, Jarosław Modzelewski, Leon Tarasewicz, Tomasz Tatarczyk, Ryszard Grzyb, Grzegorz Klaman, Zdzisław Nitka, Mariusz Kruk, Marek Sobczyk, Włodzimierz Pawlak, Piotr Kurka, Mirosław Filonik, Zbigniew Libera, Piotr Młodożeniec... a także formacje artystyczne – Luxus, Gruppę, Koło Klipsa, Łódź Kaliską, Neue Beriemiennost’… by zdać sobie sprawę z potencjału ruchu, jego szerokiego spektrum i długofalowego oddziaływania.
Wystawą „Dusza się pochyliła i przewróciła” Małgorzaty Turewicz-Lafranchi zaczynamy cykl prezentacji wybitnych dzieł nurtu Nowej Ekspresji, który będziemy kontynuować przez najbliższe lata.
Zapraszamy!
Katalog wystawy ukaże się 24 czerwca i będzie darmową edycją internetową do pobrania na witrynie Zderzaka.
Zawiera rozmowę Marty Tarabuły z Małgorzatą Turewicz-Lafranchi na temat jej inspiracji i warszawskiego środowiska artystycznego 2 poł. lat 80.
- Galeria Zderzak
- 1
-
- Przepraszamy, ale wydarzenie zostało zakończone i nie można potwierdzić w nim udziału lub cokolwiek zmienić.
Cze
28
UWAGA, TOKSYCZNY LIZAK ! Czyli wystawa indywidualna Małgorzaty ET BER Warlikowskiej w Galerii Miejskiej we Wrocławiu
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 28th Cze, 2018 18:00 - 19th Sie, 2018 04:15 - Europe/Warsaw
Toksyczny lizak
Małgorzata ET BER Warlikowska
Galeria Miejska we Wrocławiu
Wystawa czynna od 29.06 do 18.08.2018
Wernisaż: 28.06.2018 (czwartek), godz. 18:00
Wstęp bezpłatny
Od 29 czerwca w murach...
Toksyczny lizak
Małgorzata ET BER Warlikowska
Galeria Miejska we Wrocławiu
Wystawa czynna od 29.06 do 18.08.2018
Wernisaż: 28.06.2018 (czwartek), godz. 18:00
Wstęp bezpłatny
Od 29 czerwca w murach Galerii Miejskiej we Wrocławiu będzie można obejrzeć indywidualną wystawę Małgorzaty ET BER Warlikowskiej pt. „Toksyczny lizak”. Przestrzenie instytucji wypełni malarstwo, grafika, a także obiekty ceramiczne oraz realizacje wykonane ze szkła i stali. Pokaz poświęcony będzie szeroko rozumianemu problemowi biedy oraz opozycyjnemu wobec niego zagadnieniu bogactwa.
Tytuł wystawy zrodził się ze sprzeciwu Warlikowskiej wobec zobaczonego w Internecie zdjęcia, na którym czarnoskóre dziecko dzieli się z fotografującą je osobą otrzymanymi lizakami. Dla artystki podarowanie głodującemu chłopcu tak mało wartościowego jedzenia, jak cukier na patyku, nie tylko stało się największym wyrazem absurdu, ale również sprowokowało refleksję na temat ogromnej przepaści pomiędzy tym, czego naprawdę potrzebujemy, a tym, co zamiast tego otrzymujemy. Według ET BER, tym, co oferuje nam polityka, ekonomia, religia jest całkowicie nieadekwatna odpowiedź na nasze prawdziwe potrzeby, ich marny substrat – tytułowy toksyczny lizak.
Pokaz Warlikowskiej eksploruje wszystkie znaczenia biedy, począwszy od tego najbardziej powszechnego, a związanego z warunkami materialnymi człowieka, poprzez to związane ze społeczną dyskryminacją, na tak zwanej biedzie wojennej kończąc.
Nie da się jednak mówić o ubóstwie w oderwaniu od bogactwa. Jak twierdzi artystka, to dwie strony jednego medalu, przeciwstawne, ale dopełniające się siły. Bieda nie istniałaby bez bogactwa, a bogactwo bez biedy. Ponieważ, jak mówi ET BER, te dwa światy ściśle się ze sobą przenikają i nie sposób dokonać jednoznacznych podziałów pomiędzy tym, co luksusowe, a tym, co tanie i tandetne, realizacje artystki obfitują w absurdalne zestawienia elementów związanych z bogactwem oraz ubóstwem.
Próżno jednak w monograficznym pokazie Warlikowskiej poszukiwać syntetycznej, książkowo uporządkowanej analizy zjawisk biedy i bogactwa. Artystka prowadzi raczej widza poprzez labirynt znaczeń i odniesień i, zamiast wpędzać go w naukowy dyskurs, pozwala mu na uruchomienie lawiny swobodnych interpretacji.
Kurator wystawy, Mirosław Jasiński, pisze o niej w ten sposób: „Toksyczny lizak” to jak odwrócenie Alicji w Krainie Czarów. Ukazanie lustra, przez które wnikając mamy szansę po toksycznych uwikłaniach i trendach współczesności liznąć przynajmniej choć trochę Normalności i Rzeczywistości, coraz bardziej przypominają nam one Krainę Czarów.
Na pokazie publiczność będzie mogła podziwiać malarstwo, grafikę, grafikę na ceramice i szkle, rzeźby ceramiczne. trójwymiarowe obiekty ze szkła i stali.
Wystawa potrwa do 18 sierpnia bieżącego roku.
Podczas oficjalnego otwarcia ekspozycji „Toksyczny lizak” odbędzie się recital w wykonaniu Konrada Imieli i Kuby Suchara.
Autor tekstu: Katarzyna Zahorska
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=1FznfdWCZ9E
Instagram: https://www.instagram.com/galeria_miejska_we_wroclawiu/
Facebook: https://pl-pl.facebook.com/events/2017318748584102/
Strona www: http://galeriamiejska.pl/wystawy/00677_toksyczny-lizak
Małgorzata ET BER Warlikowska
Galeria Miejska we Wrocławiu
Wystawa czynna od 29.06 do 18.08.2018
Wernisaż: 28.06.2018 (czwartek), godz. 18:00
Wstęp bezpłatny
Od 29 czerwca w murach Galerii Miejskiej we Wrocławiu będzie można obejrzeć indywidualną wystawę Małgorzaty ET BER Warlikowskiej pt. „Toksyczny lizak”. Przestrzenie instytucji wypełni malarstwo, grafika, a także obiekty ceramiczne oraz realizacje wykonane ze szkła i stali. Pokaz poświęcony będzie szeroko rozumianemu problemowi biedy oraz opozycyjnemu wobec niego zagadnieniu bogactwa.
Tytuł wystawy zrodził się ze sprzeciwu Warlikowskiej wobec zobaczonego w Internecie zdjęcia, na którym czarnoskóre dziecko dzieli się z fotografującą je osobą otrzymanymi lizakami. Dla artystki podarowanie głodującemu chłopcu tak mało wartościowego jedzenia, jak cukier na patyku, nie tylko stało się największym wyrazem absurdu, ale również sprowokowało refleksję na temat ogromnej przepaści pomiędzy tym, czego naprawdę potrzebujemy, a tym, co zamiast tego otrzymujemy. Według ET BER, tym, co oferuje nam polityka, ekonomia, religia jest całkowicie nieadekwatna odpowiedź na nasze prawdziwe potrzeby, ich marny substrat – tytułowy toksyczny lizak.
Pokaz Warlikowskiej eksploruje wszystkie znaczenia biedy, począwszy od tego najbardziej powszechnego, a związanego z warunkami materialnymi człowieka, poprzez to związane ze społeczną dyskryminacją, na tak zwanej biedzie wojennej kończąc.
Nie da się jednak mówić o ubóstwie w oderwaniu od bogactwa. Jak twierdzi artystka, to dwie strony jednego medalu, przeciwstawne, ale dopełniające się siły. Bieda nie istniałaby bez bogactwa, a bogactwo bez biedy. Ponieważ, jak mówi ET BER, te dwa światy ściśle się ze sobą przenikają i nie sposób dokonać jednoznacznych podziałów pomiędzy tym, co luksusowe, a tym, co tanie i tandetne, realizacje artystki obfitują w absurdalne zestawienia elementów związanych z bogactwem oraz ubóstwem.
Próżno jednak w monograficznym pokazie Warlikowskiej poszukiwać syntetycznej, książkowo uporządkowanej analizy zjawisk biedy i bogactwa. Artystka prowadzi raczej widza poprzez labirynt znaczeń i odniesień i, zamiast wpędzać go w naukowy dyskurs, pozwala mu na uruchomienie lawiny swobodnych interpretacji.
Kurator wystawy, Mirosław Jasiński, pisze o niej w ten sposób: „Toksyczny lizak” to jak odwrócenie Alicji w Krainie Czarów. Ukazanie lustra, przez które wnikając mamy szansę po toksycznych uwikłaniach i trendach współczesności liznąć przynajmniej choć trochę Normalności i Rzeczywistości, coraz bardziej przypominają nam one Krainę Czarów.
Na pokazie publiczność będzie mogła podziwiać malarstwo, grafikę, grafikę na ceramice i szkle, rzeźby ceramiczne. trójwymiarowe obiekty ze szkła i stali.
Wystawa potrwa do 18 sierpnia bieżącego roku.
Podczas oficjalnego otwarcia ekspozycji „Toksyczny lizak” odbędzie się recital w wykonaniu Konrada Imieli i Kuby Suchara.
Autor tekstu: Katarzyna Zahorska
YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=1FznfdWCZ9E
Instagram: https://www.instagram.com/galeria_miejska_we_wroclawiu/
Facebook: https://pl-pl.facebook.com/events/2017318748584102/
Strona www: http://galeriamiejska.pl/wystawy/00677_toksyczny-lizak
- Galeria Miejska we Wrocławiu
- 1
-
- Przepraszamy, ale wydarzenie zostało zakończone i nie można potwierdzić w nim udziału lub cokolwiek zmienić.
Cze
29
Otwarta Pracownia zaprasza na wystawę: Michał Kastory „Atlas”
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 29th Cze, 2018 19:00 - 13th Lip, 2018 19:00
"Michał Kastory - urodzony w Krakowie w roku 1990. Absolwent Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. W roku 2009 podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale ...
"Michał Kastory - urodzony w Krakowie w roku 1990. Absolwent Państwowej Ogólnokształcącej Szkoły Sztuk Pięknych w Krakowie. W roku 2009 podjął studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Malarstwa - dyplom z wyróżnieniem obronił w pracowni prof. Andrzeja Bednarczyka w roku 2014. W tym samym roku rozpoczął studia doktoranckie na Wydziale Malarstwa które obecnie kończy przygotowując obronę pod opieką promotora prof. ASP Witolda Stelmachniewicza. Zajmuje się malarstwem, rysunkiem i fotografią.
wernisaż wystawy 29.06.2018 godz 19 w galerii Otwarta Pracownia ul. Dietla 11
Wystawa czynna w dniach środa, czwartek, piątek 18-20 lub po telefonicznym umówieniu: 607 936 216; 604 922 724; 608 553 667
wernisaż wystawy 29.06.2018 godz 19 w galerii Otwarta Pracownia ul. Dietla 11
Wystawa czynna w dniach środa, czwartek, piątek 18-20 lub po telefonicznym umówieniu: 607 936 216; 604 922 724; 608 553 667
- Filip Konieczny
- 1
-
- Przepraszamy, ale wydarzenie zostało zakończone i nie można potwierdzić w nim udziału lub cokolwiek zmienić.
W tym dniu nie ma żadnych wydarzeń.
Unable to load tooltip content.