Janusz Leśniak – urodzony w 1947 w Krakowie. Znany jako autor zdjęć ze swoim cieniem, nazywanych leśniakami oraz późniejszych fotografii występujących pod nazwą leśniaki-mandala. Pierwszą fotografię z cieniem wykonał w 1964 w Warnemünde. W jego dorobku artystycznym ta twórczość jest najobszerniejs.. Janusz Leśniak – urodzony w 1947 w Krakowie. Znany jako autor zdjęć ze swoim cieniem, nazywanych leśniakami oraz późniejszych fotografii występujących pod nazwą leśniaki-mandala. Pierwszą fotografię z cieniem wykonał w 1964 w Warnemünde. W jego dorobku artystycznym ta twórczość jest najobszerniejsza i najbardziej znacząca. Wpłynęły na nią m.in. myśl Carla Gustawa Junga poznana w latach 70. oraz ogląd nieba dokonywany przez kosmiczny teleskop Hubble’a. Wcześniej, w telewizji gdzie zajmował się reportażem, współpracował m.in. z Maciejem Szumowskim przy cyklu Polska zza 7 miedzy. Jest autorem zdjęć do pierwszego filmu z autentycznej akcji GOPR w Tatrach. Brał udział w kilkumiesięcznej wyprawie naukowej do Afryki. Dyplom członka zwyczajnego Związku Polskich Artystów Fotografików ZPAF (nr 475) otrzymał w 1977. W 1987 prezentował na uczelniach i w galeriach Kanady polską fotografię. Ogrody Elżbiety i Krzysztofa Pendereckich w Lusławicach były miejscem powstawania leśniaków (1995, 2011). W ogrodzie wsi Gwoździec zrobił zdjęcia dla Polaroid Collection w Cambridge, wiele prac z cyklu Krajobrazy Wewnętrzne oraz leśniaki czarno-białe i barwne. W 2012 rozpoczął w ogrodach paryskich projekt Hommage Eugéne Atget. W Barcelonie w 2014 wykonał cykl leśniaków i mandali hiszpańskich. Autorskie animacje filmowe mają źródło w jego fotografii – podstawowym tworzywie tych wizualizacji. Autorami muzyki do nich są m.in. Michał Lorenc i Steve Roach (http://vimeo.com/336337020; http://vimeo.com/213047038; http://vimeo.com/214814899). Realizuje obszerny projekt „leśniaki Ukryty Porządek” (Wholeness and the Implicate Order), będący kontynuacją jego twórczości oraz inspirowany filozofią fizyka Davida Bohma. Z tego właśnie cyklu Nowohuckie Centrum Kultury prezentuje po raz pierwszy 40 prac wielkoformatowych „leśniaki Ukryty Porządek”, które powstawały od 2016 roku do teraz i są hołdem złożonym Przyrodzie”. Miejscem, gdzie powstaje najwięcej prac jest Kraków, w którym mieszka i pracuje. Więcej

Dziewiąta wystawa z cyklu „Przestrzeń dla sztuki” poświęcona jest Jackowi Waltosiowi, jednemu z czołowych twórców polskiej sztuki współczesnej, profesorowi krakowskiej i poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych, współtwórcy Grupy Wprost 1966-1986.

Cykl wystawienniczy „Przestrzeń dla sztuki” stał się.. Dziewiąta wystawa z cyklu „Przestrzeń dla sztuki” poświęcona jest Jackowi Waltosiowi, jednemu z czołowych twórców polskiej sztuki współczesnej, profesorowi krakowskiej i poznańskiej Akademii Sztuk Pięknych, współtwórcy Grupy Wprost 1966-1986.

Cykl wystawienniczy „Przestrzeń dla sztuki” stał się ważnym wydarzeniem kulturalnym, prezentującym dorobek artystyczny wybitnych twórców i pedagogów z kręgu Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Głównym celem projektu jest dotarcie do możliwie szerokiego kręgu odbiorców – z różnych środowisk i o różnym poziomie przygotowania do odbioru sztuki współczesnej. Stąd wybór miejsc ekspozycyjnych – galerii krakowskiej ASP, przestrzeni wystawienniczej Uniwersytetu Ekonomicznego i Nowohuckiego Centrum Kultury. Więcej

Wyjątkowe święto mody i fotografii w Krakowie! Unikalna międzynarodowa wystawa fotografii mody – Focus on Fashion, wydarzenie w ramach Cracow Fashion Week (19-27 marca 2022). Tegoroczna edycja wystawy przygotowywana jest we współpracy z Belgrade Photo Month, URBAN Photo Awards, Letmeitalianyou.co.. Wyjątkowe święto mody i fotografii w Krakowie! Unikalna międzynarodowa wystawa fotografii mody – Focus on Fashion, wydarzenie w ramach Cracow Fashion Week (19-27 marca 2022). Tegoroczna edycja wystawy przygotowywana jest we współpracy z Belgrade Photo Month, URBAN Photo Awards, Letmeitalianyou.com oraz Akademią Poliarte. Głównym organizatorem jest Szkoła Kreatywnej Fotografii – część Krakowskich Szkół Artystycznych – siły stojącej za Cracow Fashion Week. Więcej

Wernisaż wystawy – 25 marca (piątek), g. 18.30

Gabi Buzek należy do artystek, które zapewne cieszyłyby się z przypisania ich pracy dziecięcej szczerości. Jej intencją jest tworzenie sztuki, która wywołuje uczucia zdumienia i odkrywania zarówno podczas malowania, jak też późniejszej kontemplacji.. Wernisaż wystawy – 25 marca (piątek), g. 18.30

Gabi Buzek należy do artystek, które zapewne cieszyłyby się z przypisania ich pracy dziecięcej szczerości. Jej intencją jest tworzenie sztuki, która wywołuje uczucia zdumienia i odkrywania zarówno podczas malowania, jak też późniejszej kontemplacji. Jej prace zawierają wiele intelektualnych i duchowych sugestii, kierujących uwagę na złożone kwestie wewnętrznych emocji i napięć, które można wyrazić za pomocą koloru, światła i linii. Artystka jest mistrzynią kompozycji w pełni wolną od ograniczeń tradycyjnego przedstawienia. Próbuje oddać ruch, nie obrazując konkretnego obiektu. To malarstwo jest wolne, otwarte, pobudzające wyobraźnię, inspirowane naturą, nasycone spontaniczną reakcją na wewnętrzne przeżycia.
– Joanna Gościej-Lewińska Więcej

Finisaż wystawy – 8 marca 2022 r. (wtorek), g. 19.00, Czarna Galeria CENTRUM

AKTualnie
Przechowywane w pamięci obrazy, specyficzne sytuacje z pracowni rysunkowej, pozy modelek, nastrój i emocje towarzyszące mi na studiach, powróciły po wielu latach po to, by podjąć na nowo klasyczny temat. Cza.. Finisaż wystawy – 8 marca 2022 r. (wtorek), g. 19.00, Czarna Galeria CENTRUM

AKTualnie
Przechowywane w pamięci obrazy, specyficzne sytuacje z pracowni rysunkowej, pozy modelek, nastrój i emocje towarzyszące mi na studiach, powróciły po wielu latach po to, by podjąć na nowo klasyczny temat. Czas pandemicznej izolacji pozwolił na skupienie, opracowanie metody procesu twórczego: rysowania, wycinania sylwet i wariacji kolorystycznych. Pejzaż kobiecego ciała, piękno linii, powoływanie struktur, tajemnicza gra pomiędzy figurą i tłem… Zatracenie się w procesie twórczym. Zaskakujące efekty określonych działań technologicznych: sposób nakładania farby na matrycę-szablon i płytę MDF decyduje o jakości tła, lustrzanym odbiciu figur. Wielowarstwowe macerowanie kształtu pozwala uzyskiwać różne nasycenia. To wszystko prowokowało do coraz intensywniejszych poszukiwań formalnych. Zdarzały się chwile olśnień, frapujących doznań. A niepowodzenia zmuszały mnie do szukania nowego spojrzenia na ciało.

Uziemione
Seria drzeworytów zrealizowanych w tym roku to echo wyprawy do krakowskiego Muzeum Lotnictwa, która miała miejsce jakiś czas temu. Przeglądając ostatnio moje fotograficzne archiwum odnalazłem jej ślad. Powróciły obrazy maszyn, które już nigdy nie polecą. Czas świetności za nimi. Pokryte patyną czasu, z odpadającą farbą i rdzą, stoją stłoczone w hangarze lub wygrzewają się na słońcu. Pomieszane – nasze z nieprzyjacielskimi. Wszystkie uśpione. Uziemione.
– Jan Bosak Więcej

Finisaż wystawy – 8 marca 2022 r. (wtorek), g. 18.00, Szara Galeria CENTRUM

Grafiki krakowskiej artystki Marty Wakuły-Mac – akty i przedstawienia kwiatów wykonane w technice linorytu i suchej igły – powstały w czasie pandemicznej niepewności. Sylwetki kobiet ukryte w zmysłowym ogrodzie odpoczyw.. Finisaż wystawy – 8 marca 2022 r. (wtorek), g. 18.00, Szara Galeria CENTRUM

Grafiki krakowskiej artystki Marty Wakuły-Mac – akty i przedstawienia kwiatów wykonane w technice linorytu i suchej igły – powstały w czasie pandemicznej niepewności. Sylwetki kobiet ukryte w zmysłowym ogrodzie odpoczywają w girlandach magnolii. Inne, spowite jarzębiną i śnieguliczką, śpią w płatkach maku, gdzieś na granicy życia i wiecznego snu. Więcej

Monograficzna wystawa współorganizowana przez krakowską galerię Artemis oraz Nowohuckie Centrum Kultury prezentowana od 10 grudnia 2021 do 16 stycznia 2022 roku we wnętrzach Galerii Centrum NCK. Obrazy artystki prezentowane na wystawie pochodzą z prywatnych kolekcji.
WERNISAŻ wystawy:
Białej Gal.. Monograficzna wystawa współorganizowana przez krakowską galerię Artemis oraz Nowohuckie Centrum Kultury prezentowana od 10 grudnia 2021 do 16 stycznia 2022 roku we wnętrzach Galerii Centrum NCK. Obrazy artystki prezentowane na wystawie pochodzą z prywatnych kolekcji.
WERNISAŻ wystawy:
Białej Galeria CENTRUM /Nowohuckie Centrum Kultury/: 9 grudnia (czwartek), g. 18.00, wstęp na podstawie zaproszeń
? Wystawa czynna 10.12.2021 - 16.01.2022 r.
? Wstęp wolny
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
Anna Güntner – urodzona 8 sierpnia 1933 roku w Poznaniu. Studiowała na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w latach 1952–1957; dyplom obroniła w pracowni prof. Zbigniewa Pronaszki w roku 1958. Otrzymała stypendium artystyczne Rządu Francuskiego w Paryżu w 1964 roku oraz stypendium Fundacji Kościuszkowskiej w Nowym Jorku w 1979 roku. Nagrodzona Złotą Odznaką za pracę twórczą dla Miasta Krakowa w 1974 roku. Mieszkała i tworzyła w Krakowie. Zmarła 5 kwietnia 2013 roku w Krakowie
Prace w zbiorach: Muzeum Narodowego w: Krakowie, Warszawie, Poznaniu, Szczecinie, Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Warmii i Mazur w Olsztynie, Muzeum Okręgowego w Toruniu, Muzeum im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, Muzeum Górnośląskiego w Bytomiu, Miejskiej Galerii Sztuki w Łodzi, Muzeum w Sztokholmie, Bundy Museum of History and Art w Nowym Jorku oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce, Austrii, Belgii, Francji, Japonii, Niemczech, Szwajcarii, Szwecji, USA i Włoszech.
Jej prace „grały” w filmach fabularnych Jowita (reż. Janusz Morgenstern, 1965) i Anatomia miłości (reż. Roman Załuski, 1972), a także filmach telewizyjnych w Niemczech, Belgii i w Polsce.
Wystawy Indywidualne: 1963 – Los Angeles; 1964 – Klub 13 Muz (Szczecin), Biuro Wystaw Artystycznych (Kraków), Galeria Rytm i Teatr Ludowy (Kraków – Nowa Huta); 1966 – Biuro Wystaw Artystycznych (Kraków); 1967 – Zachęta (Warszawa), Sveagalleriet, razem z Krystynem Zielińskim (Sztokholm); 1968 – Bodley Gallery (Nowy Jork); 1969 – 2. cykl wystawy „Plastycy Nowej Huty 1969–1970” Galeria Rytm (Kraków – Nowa Huta), Biuro Wystaw Artystycznych (Łódź); 1970 – Biuro Wystaw Artystycznych (Wrocław); 1973 – Galeria Martello (Mediolan); 1974 – Santa Barbara Museum of Art (Santa Barbara); 1977 – Biuro Wystaw Artystycznych (Łódź), Galeria Simone van Dormael (Bruksela); 1981 – Biuro Wystaw Artystycznych (Nowy Sącz); 1982 – Biuro Wystaw Artystycznych (Bielsko-Biała); 2005 – Galeria Artemis (Kraków)


Czytaj więcej:
https://nck.krakow.pl/anna-guntner-malarstwo/
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
Informacje:
Galeria CENTRUM
telefon: 12 644 02 66 wew. 25
e-mail: GALERIA@NCK.KRAKOW.PL Więcej

WORLD PRESS PHOTO – 64. edycja
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII
Wernisaż wystawy – 9 września (czwartek), g. 18.00, wstęp za zaproszeniami



Najlepsze fotografie prasowe już po raz czwarty w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie! Na wystawie zostaną pokazane ujęcia nagrodzone w.. WORLD PRESS PHOTO – 64. edycja
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII
Wernisaż wystawy – 9 września (czwartek), g. 18.00, wstęp za zaproszeniami



Najlepsze fotografie prasowe już po raz czwarty w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie! Na wystawie zostaną pokazane ujęcia nagrodzone w konkursie organizowanym przez Fundację World Press Photo – na 64. edycję konkursu napłynęło przeszło 74 tysiące zdjęć nadesłanych przez ponad 4 tysiące fotografów ze 130 krajów.

Wśród laureatów konkursu znaleźli się Polacy: Karolina Jonderko – II miejsce w kategorii projektów długoterminowych (fotoreportaż „Odrodzenie”), Natalia Kepesz – III miejsce w kategorii Portrety (cykl reportażowych zdjęć portretowych pod tytułem „Niewybuch”) oraz Tomasz Markowski – III miejsce w kategorii Sport (dynamiczne zdjęcie kraksy rowerowej podczas Tour de Pologne). Więcej

„Popatrz w górę” – wystawa Krakowskiego Klubu Fotograficznego
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII

Zapraszamy na plenerową wystawę Krakowskiego Klubu Fotograficznego w wyjątkowej przestrzeni – na Rynku NCK.

Czy zastanawiamy się czasem nad tym gdzie najczęściej patrzymy? Zwykle przed .. „Popatrz w górę” – wystawa Krakowskiego Klubu Fotograficznego
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII

Zapraszamy na plenerową wystawę Krakowskiego Klubu Fotograficznego w wyjątkowej przestrzeni – na Rynku NCK.

Czy zastanawiamy się czasem nad tym gdzie najczęściej patrzymy? Zwykle przed siebie, bo tak najłatwiej i najwygodniej lub w dół, pod nogi, kiedy wiemy, że droga jest kręta, wyboista i łatwo można się potknąć. W górę patrzymy dużo rzadziej. Najczęściej wtedy, gdy słyszymy szum silników samolotu lub odgłosy przelatujących nad głowami ptaków. Czasem też w nocy, kiedy na gwieździstym niebie wypatrujemy drogi mlecznej lub wielkiej niedźwiedzicy. Okazuje się, że fotografowie dużo częściej patrzą w górę: szukają ciekawego ułożenia obłoków, obserwują z dołu korony drzew, wyszukują architektonicznych detali, patrzą na ozdobne dachówki lub wśród liści drzew wypatrują ukrywających się ptaków i zwierząt.

Wystawa „Popatrz w górę” to zbiór 31 fotografii 31 autorów – członków Krakowskiego Klubu Fotograficznego. Zapraszamy do jej obejrzenia i przekonania się jak wiele można zaobserwować zadzierając głowę w górę. Może od dziś częściej będziemy zauważać to, co ponad głowami?

– Monika Stachnik-Czapla, Prezes Krakowskiego Klubu Fotograficznego Więcej

„Łemkowyna” – wystawa fotografii Zbigniewa Podsiadło
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII

Wernisaż wystawy – 2 września (czwartek), g. 18.00

„Łemkowyna” to w miejscowym dialekcie nazwa regionu obejmującego tereny Beskidu Niskiego, a zamieszkałego przez ludność o odrębnej kulturze i j.. „Łemkowyna” – wystawa fotografii Zbigniewa Podsiadło
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII

Wernisaż wystawy – 2 września (czwartek), g. 18.00

„Łemkowyna” to w miejscowym dialekcie nazwa regionu obejmującego tereny Beskidu Niskiego, a zamieszkałego przez ludność o odrębnej kulturze i języku. Istotną rolę w kształtowaniu świadomości i kultury Łemków odegrał Kościół wschodni – prawosławny i grekokatolicki. Mimo tragedii wojen i akcji masowych wysiedleń, Łemkowie zachowali świadomość grupową, co pozwala im kultywować swe tradycje oraz szeroko propagować bogaty dorobek kulturalny.

Chciałbym, aby prezentowana wystawa stała się przyczynkiem do zrozumienia historii Łemków. Pragnąłem w zdjęciach zawrzeć niepowtarzalny klimat tych terenów, z ich wielokulturową tradycją , a jednocześnie zwrócić uwagę odbiorcy na ciężką dolę ( i tak już bardzo doświadczonych przez historię) współcześnie mieszkających tu ludzi.
– Zbigniew Podsiadło Więcej

„Pięćdziesiąt lat z obiektywem” – wystawa fotografii Paolo Prando
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII

Wernisaż wystawy – 8 września (środa), g. 18.00

Fotografie prezentowane na wystawie zostały wybrane przez samego autora w celu przedstawienia jego drogi artystycznej i ewolucji zain.. „Pięćdziesiąt lat z obiektywem” – wystawa fotografii Paolo Prando
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII

Wernisaż wystawy – 8 września (środa), g. 18.00

Fotografie prezentowane na wystawie zostały wybrane przez samego autora w celu przedstawienia jego drogi artystycznej i ewolucji zainteresowań, poczynając od pierwszych czarno-białych zdjęć „może bez wartości artystycznych, ale dla mnie ważnych” – wyjaśnia autor, które jednakże zaczęły zdobywać uznanie w konkursach. Więcej

„Madagaskar – wyspy wyobraźni” – wystawa fotografii Reginy Lipeckiej
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII

Wernisaż wystawy – 2 września (czwartek), g. 17.00



Zawsze przyciągały mnie wyspy… Moim wielkim marzeniem w dzieciństwie było zobaczyć daleką wyspę Madagaskar, ale wydawało m.. „Madagaskar – wyspy wyobraźni” – wystawa fotografii Reginy Lipeckiej
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII

Wernisaż wystawy – 2 września (czwartek), g. 17.00



Zawsze przyciągały mnie wyspy… Moim wielkim marzeniem w dzieciństwie było zobaczyć daleką wyspę Madagaskar, ale wydawało mi się to nierealne jak lot na księżyc… Kiedy kilkadziesiąt lat później, o zachodzie słońca stanęłam pośród baobabów w słynnej alei obok Morondavy, czułam niezwykłą radość, spełnienie. Lot na księżyc stał się rzeczywistością… Mogłam postawić stopę na Nosy Iranja. Nosy Be, Nosy Komba, Sainte Marie, w miejscach, w które dawniej jedynie wpatrywałam się na mapie. Więcej

Sprzeczne przyszłości to hasło-teza, które zachęca do refleksji nad aktualnym stanem rzeczywistości. Przyszłość czyli sztandarowy termin artystów Wielkiej Awangardy będący dla nich przede wszystkim synonimem optymizmu i nadziei na lepsze jutro, w ostatnich latach stał się określeniem, które ewokuj.. Sprzeczne przyszłości to hasło-teza, które zachęca do refleksji nad aktualnym stanem rzeczywistości. Przyszłość czyli sztandarowy termin artystów Wielkiej Awangardy będący dla nich przede wszystkim synonimem optymizmu i nadziei na lepsze jutro, w ostatnich latach stał się określeniem, które ewokuje niepokój, a czasem wręcz lęk przed tym, co ma nastąpić. Szalejąca od roku pandemia koronawirusa jest nie tylko największą katastrofą naturalną, która w ten czy inny sposób dotknęła wszystkich mieszkańców globu, ale także katalizatorem „niezałatwionych spraw” w obszarze życia społecznego czy politycznego, relacji międzyludzkich i globalnych zagadnień klimatycznych. Jednocześnie coraz bardziej zdajemy sobie sprawę z nierówności i odmienności warunków życia w różnych częściach świata, a także sprzeczności interesów poszczególnych grup, z których każda walczy przede wszystkim o własną przyszłość. Więcej

Wojciech Plewiński – fotografia
Katarzyna Wierzbowska-Slaska – malarstwo
Maciej Plewiński – grafika – heliograwiury

Pomysł podróży na Krym szlakiem Adama Mickiewicza zrodził się 2012 roku w Chełmie, po spotkaniu z Romanem Kravchenko. Zrealizowany został rok później, gdy Ryszard Karczmarski gościł u swojego ukraińskiego kolegi w Bakczysaraju. Wspólnie wyruszyli w podróż zainspirowani najwybitniejszym dziełem pol.. Pomysł podróży na Krym szlakiem Adama Mickiewicza zrodził się 2012 roku w Chełmie, po spotkaniu z Romanem Kravchenko. Zrealizowany został rok później, gdy Ryszard Karczmarski gościł u swojego ukraińskiego kolegi w Bakczysaraju. Wspólnie wyruszyli w podróż zainspirowani najwybitniejszym dziełem polskiej liryki – „Sonetami krymskimi”.

Ta niecodzienna wyprawa miała służyć odnalezieniu miejsc, motywów i wzruszeń, które okazały się ważne dla przyszłego romantycznego wieszcza. Szlakiem mistrza Adama podróżowało już wielu. Do ich grona należał choćby badacz literatury Wacław Kubacki, autor książki „Z Mickiewiczem na Krymie”. Wśród wielu jego ciekawych opowieści na szczególną uwagę zasługuje relacja z poszukiwań burzanu, którego połacie porastały wielkie przestrzenie. Nikt z miejscowych nie potrafił pokazać tej tajemniczej rośliny, poza najstarszą kołchoźnicą, wywiezioną przez Kubackiego wojskowym samochodem w step. Wyprawy na Wschód organizowano po to, by na własnej skórze odczuć egzotykę orientu. Dla romantyków podróż bywała celem samym w sobie. Podróżowanie w sensie przestrzennym było tylko pretekstem do wyprawy w głąb siebie, co miało także walor metafizyczny. Przekonanie o jedności wszechrzeczy prowadziło twórców tamtej epoki do wiary w to, że obcowanie z naturą pozwala poznać nie tylko samego siebie, ale także samego Stwórcę.

Sonet jest najbardziej wyrafinowanym gatunkiem lirycznym, który istnieje w dwóch odmianach: włoskiej i francuskiej. Składa się z dwóch strof opisowych i dwóch strof refleksyjnych. To oczywiście tylko niektóre cechy tej formy poetyckiej. Od czasów Petrarki sięgali po nią tylko najwybitniejsi poeci.

Ryszard Karczmarski wyruszył w podróż wyposażony w tom „Sonetów krymskich” oraz kamerę otworkową, magiczne drewniane pudełko z maleńkim otworem zamiast obiektywu. Camera obscura skutecznie redukuje ilość informacji, płynnie rozmywa kontury i barwy, a powstałe obrazy toną w kolorowej poświacie. Trafnie wybrane narzędzie pozwoliło doskonale oddać charakter tej niezwykłej podróży. Krym na fotografiach Ryszarda jest egzotyczny i baśniowy. Fotograf z uwagą szukał miejsc i nastrojów, które urzekły polskiego poetę. Jego opowieść o tej krainie, jak dramaty z tamtej epoki, jest jednak niedokończona. Z powodu aneksji Krymu kolejne planowane plenery już się nie odbyły. Zachwyt estety brutalnie przerwano w pół słowa…

Dariusz Kostecki Więcej

Czasowa wystawa 100 rysunków i 100 fotografii autorstwa Zdzisława Beksińskiego z kolekcji Anny i Piotra Dmochowskich w Białej Galerii CENTRUM

To stosunkowo niewielka, ale reprezentatywna kolekcja, obrazująca bogaty dorobek artystyczny krakowskiego środowiska ostatnich dekad. Jej reprezentatywność, paradoksalnie, polega na programowym odrzuceniu autorskich kryteriów doboru i otwartości na bardzo różne propozycje artystyczne. Wynikało to... To stosunkowo niewielka, ale reprezentatywna kolekcja, obrazująca bogaty dorobek artystyczny krakowskiego środowiska ostatnich dekad. Jej reprezentatywność, paradoksalnie, polega na programowym odrzuceniu autorskich kryteriów doboru i otwartości na bardzo różne propozycje artystyczne. Wynikało to z oczywistego w przypadku publicznej instytucji, jaką jest Nowohuckie Centrum Kultury, stosowania zasady otwartego mecenatu w stosunku do krakowskich – choć nie tylko – artystów. Wiele posiadanych przez galerię dzieł to dary artystów. Znaczną część zbioru stanowią prace przekazane NCK w latach osiemdziesiątych oraz w roku 2005 przez Urząd Miasta Krakowa.

To zestawienie trudno rzecz oczywista traktować inaczej niż jedynie jako zarys tego, co w ostatnich latach charakterystyczne dla sztuki Krakowa. Wielość i różnorodność zasygnalizowanych w tym zbiorze poszukiwań artystycznych wydaje się jednak wartością bezsporną. Więcej

Projekt „Inna Rodzina” pokazuje, jak osoby z ograniczoną sprawnością intelektualną czy ruchową tworzą i budują swoje własne związki i rodziny. Wiele tych „innych” rodzin funkcjonuje obok nas, pozostając niemal niewidocznymi dla naszych oczu. Często rodzice dotknięci różnego rodzaju niepełnospraw... Projekt „Inna Rodzina” pokazuje, jak osoby z ograniczoną sprawnością intelektualną czy ruchową tworzą i budują swoje własne związki i rodziny. Wiele tych „innych” rodzin funkcjonuje obok nas, pozostając niemal niewidocznymi dla naszych oczu. Często rodzice dotknięci różnego rodzaju niepełnosprawnościami mają w pełni sprawne dzieci i tworzą niezwykłą, wrażliwą na innych wspólnotę – swoisty mikroświat, tak niebywale odmienny, a przecież tak piękny. Ogromnie ważna w życiu bohaterów Evy Hajduk jest także świadomość, że nie wszystko zależy od nas i umiejętność skupienia się na tym, na co mamy wpływ, zamiast marnować energię na sprawy będące poza naszym zasięgiem.

Poprzez mój projekt pragnę zwrócić uwagę na głęboką potrzebę miłości i pragnienia posiadania rodziny przez moich bohaterów. Dorosłe osoby z niepełnosprawnością intelektualną czy ruchową (mam tu na myśli np. osoby na wózkach inwalidzkich, niewidome czy głuchonieme) mimo pełnoletności w dużej mierze są zależne od innych. Traktowani jak „duże dzieci” nie mogą realizować swoich potrzeb cielesnych, a ich seksualność stanowi tabu. Na szczęście świat powoli się zmienia i otwiera na „inność”. Mam także nadzieję, że niniejszy projekt pozwoli uwierzyć innym osobom niepełnosprawnym, że wszystko jest możliwe, a najwięcej ograniczeń – mimo wszystko – mamy w głowach.

Eva Hajduk Więcej

Wystawa lalek o kulkowych stawach – bjd (a)bjd (asian)ball jointed dolls) z kolekcji Moniki Mostowik (pseud. dolls of milena) to kolejna już wystawa tych unikatowych lalek współczesnych w Krakowie.

Monika Mostowik, socjolożka, autorka książek m.in. „Zanim stanę się lalką” 2029 Wyd. Jama, od 2010... Wystawa lalek o kulkowych stawach – bjd (a)bjd (asian)ball jointed dolls) z kolekcji Moniki Mostowik (pseud. dolls of milena) to kolejna już wystawa tych unikatowych lalek współczesnych w Krakowie.

Monika Mostowik, socjolożka, autorka książek m.in. „Zanim stanę się lalką” 2029 Wyd. Jama, od 2010 roku kolekcjonuje, stylizuje i fotografuje lalki bjd. Współpracowała z Centrum Manggha przy organizacji już trzech wystaw lalek bjd: 2011 – Lalka w kulturze i sztuce Japonii, 2014 – To nie są lalki dla dzieci, 2016 – Lalki. Oblicza japońskiej tradycji, oraz indywidualnej wystawie Mroczne oblicze lalki – 2019.

Tym razem w Nowohuckim Centrum Kultury prezentujemy autorskie fotografie i lalki z jej prywatnej kolekcji w nowej niepokojącej czarno białej odsłonie.

Lalka (a)bjd – o ruchomych stawach – zrobiona z żywicy poliuretanowej po raz pierwszy w Japonii przez firmę Volks, teraz produkowana na całym świecie, choć głównie w Azji. Poszczególne części lalki, połączone są gumą, aby umożliwić ich pozowanie. Dla Mostowik te lalki to modelki, przygląda im się uważnie, z wielką wrażliwością i wnikliwością, portretuje jak żywe osoby, często w plenerze, ożywia je dzięki temu, wciąga nas w ten miniaturowy świat. Lalka w fotografii Mostowik stanowi medium, za jej pomocą właśnie opowiada o człowieku. W jej stylizacjach lalki to nie zabawki dla dzieci, stereotypowe ślicznotki, tym razem zawsze smutne, czasem oszpecone, niedoskonałe, zapłakane, a nawet martwe, pokazują dojrzałe emocje, przyprawiając o dreszcze. Choć nieruchome, bardzo poruszające, ich spokój przejmujący często do szpiku kości, jak cisza przed burzą, metafora człowieka, uwypukla ludzkie niedoskonałości, zazwyczaj głęboko skrywane lęki i wstydliwe słabości. Więcej

Karol Wieczorek jest spełnieniem modelowym superkatowiczanina. Z miłości do wypełniania świata sztuką przez niemal dwadzieścia lat zrealizował tak ogromną ilość obrazów, rysunków, grafik, kolaży, montaży czy jak to jeszcze nazwać, że mógłby nimi obdzielić kilku zwyczajniejszych artystów. Dotknął ... Karol Wieczorek jest spełnieniem modelowym superkatowiczanina. Z miłości do wypełniania świata sztuką przez niemal dwadzieścia lat zrealizował tak ogromną ilość obrazów, rysunków, grafik, kolaży, montaży czy jak to jeszcze nazwać, że mógłby nimi obdzielić kilku zwyczajniejszych artystów. Dotknął każdego bodaj materiału malarskiego, łącznie z malowaniem na starych walizkach i powłoczkach poduszek. Większość tych obrazów – rysunków to dzieła nadzwyczajnego, misternego kunsztu, choć przecież nie on, kunszt, był ich celem. Istotą tej roboty jest bodaj to, co kiedyś Wisława Szymborska nazwała „radością tworzenia”. Wieczorek zdaje się być absolutnie wolny w tym co robi, a malując czy rysując rzeczy najzupełniej realne oraz najzupełniej wymyślone, skutecznie umyka szufladkom, klasyfikacjom, doktrynom i tak dalej. Zwykła martwa natura sąsiaduje tam z portretem ulicy, cyrk z wnętrzem smutnego pokoju w bloku, gdzie nieletnia, naga dziewczyna gra na gitarze.

Całość tego Wieczorkowego świata napiętnowana jest pewną groteskową deformacją, jakby ironiczno-gorzkim skrzywieniem ust. Nawet absolutne piękno przedstawia się artyście jako potencjalnie chore. Zza każdego, nawet najbanalniejszego przedmiotu może wysunąć się twarz diabła. Nie przypadkiem Wieczorek – mistrzowsko – zilustrował Mistrza i Małgorzatę Bułhakowa.

A przecież Katowice to tylko punkt wyjścia, baza sztuki i życia Karola Wieczorka. Już sto metrów dalej w dowolną stronę za rogatkami miasta sztuka ta staje się własnością świata, mówi wieloma językami czytelnymi wszędzie, gdzie zechciałaby być wysłuchana.

Świetny, skupiony, poważny artysta.

– Tadeusz Nyczek Więcej