Wspomnienie z wystawy w Białej Galerii CENTRUM!

Wspomnienie wystawy...

W Galerii...

Moją współpracę z Nowohuckim Centrum Kultury wspominam niezwykle ciepło. Zaczęło się od wystawy zbiorowej, mającej miejsce właśnie w NCK, do której zostałam zaproszona jako jedna z twórczyń. Kiedy omawiałam ze znajomą moje prace, podeszła do nas Pani Joasia Lewińska, kierowniczka Galerii Centrum NCK. Usłyszałam od niej kilka miłych słów na temat moich prac. Dołączył do nas dyrektor NCK, pan Zbigniew Grzyb. Wspólnie zaproponowali oprowadzenie mnie po obiekcie, zakładając, że przestrzenie które.. Moją współpracę z Nowohuckim Centrum Kultury wspominam niezwykle ciepło. Zaczęło się od wystawy zbiorowej, mającej miejsce właśnie w NCK, do której zostałam zaproszona jako jedna z twórczyń. Kiedy omawiałam ze znajomą moje prace, podeszła do nas Pani Joasia Lewińska, kierowniczka Galerii Centrum NCK. Usłyszałam od niej kilka miłych słów na temat moich prac. Dołączył do nas dyrektor NCK, pan Zbigniew Grzyb. Wspólnie zaproponowali oprowadzenie mnie po obiekcie, zakładając, że przestrzenie które zawiera, mogą okazać interesujące fotograficznie. Nie pomylili się. Pomieszczenia w Nowohuckim Centrum Kultury są wspaniałe i zróżnicowane. Kiedy obejrzałam cały obiekt, rzuciłam luźną myśl, że mogłabym stworzyć edytorial modowy, w którym elementem spajającym historię byłby właśnie budynek, w którym została sfotografowana. Pani Joasia i Pan Zbigniew przyjęli plan niezwykle entuzjastycznie, zaufali mi i dali wolną rękę w doborze ekipy z którą pracowałam, i całego procesu tworzenia. To rzadko spotykane w Polsce podejście, za które jestem bardzo wdzięczna. Pragnę podziękować również zastępcy dyrektora, panu Konradowi Muzykowi, oraz wszystkim pracownikom NCK, którzy bardzo ułatwili nam pracę podczas dwóch dni zdjęciowych. Zarówno ja, jak i moja ekipa, wspominamy sesję jako jedną z najbardziej udanych w naszych dorobkach.
– Ewa Kępys Więcej

Focus on Fashion to nie tylko okazja do zapoznania się z najlepszą współczesną fotografią mody, lecz również do zanurzenia się w kulturowej i estetycznej różnorodności. Na wystawie podziwiać będzie można prace fotografów mody z wielu zakątków świata, zajrzymy więc do niezwykłego świata wyobraźni artystów z m.in. Serbii, Ukrainy, Rosji, Hiszpanii, Izraela, a także rodzimych talentów, wśród nich studentów i absolwentów Szkoły Kreatywnej Fotografii.

WODA – POWIETRZE – PUSTKA

Woda, dająca życie, mająca wiele twarzy i znaczeń. W Taoizmie najbardziej uniwersalny z 5 elementów.
Powietrze. Po chińsku kongqi (空气) pustka i energia, niezbędne, przestrzeń życia i oddechu.
I Pustka leżąca u podstaw, korzeni wszystkiego.
Jak ją dotknąć? Jak opisać? Jedynie poprzez analogię starając się patrzyć poprzez szpary rzeczywistości żeby spojrzeć na to co jest poza…
To taka moja transpozycja elementarnej taoistycznej triady
Ziemia – Człowiek – Niebo
Nie.. WODA – POWIETRZE – PUSTKA

Woda, dająca życie, mająca wiele twarzy i znaczeń. W Taoizmie najbardziej uniwersalny z 5 elementów.
Powietrze. Po chińsku kongqi (空气) pustka i energia, niezbędne, przestrzeń życia i oddechu.
I Pustka leżąca u podstaw, korzeni wszystkiego.
Jak ją dotknąć? Jak opisać? Jedynie poprzez analogię starając się patrzyć poprzez szpary rzeczywistości żeby spojrzeć na to co jest poza…
To taka moja transpozycja elementarnej taoistycznej triady
Ziemia – Człowiek – Niebo
Nie jedyna, jedna z wielu w nieustannych przemianach natury.

– Witold Boguszewski Więcej

Wystawa prac 11 artystów, które zostały zakupione przez Urząd Miasta Krakowa do zbiorów Galerii CENTRUM NCK w ramach programu „Zakup dzieł” wspierającego twórców Krakowa w czasie pandemii.

Ewa – rodowita krakowianka. Tajniki fotografii poznawała fotografując swoje ukochane miasto, które z biegiem czasu odsłoniło przed nią wszystkie swoje tajemnice. Inspiracje czerpie z otaczającego ją świata. Fotografuje architekturę, krajobraz, przyrodę, a także człowieka w życiu codziennym. Jednak to fotografia nocna jest najbliższa jej sercu. Ze znaną sobie cierpliwością przemierza tajemnicze uliczki w poszukiwaniu niezwykłości i niepowtarzalnych klimatów, które współgrają z subtelnością.. Ewa – rodowita krakowianka. Tajniki fotografii poznawała fotografując swoje ukochane miasto, które z biegiem czasu odsłoniło przed nią wszystkie swoje tajemnice. Inspiracje czerpie z otaczającego ją świata. Fotografuje architekturę, krajobraz, przyrodę, a także człowieka w życiu codziennym. Jednak to fotografia nocna jest najbliższa jej sercu. Ze znaną sobie cierpliwością przemierza tajemnicze uliczki w poszukiwaniu niezwykłości i niepowtarzalnych klimatów, które współgrają z subtelnością mroku i światła. Członkiem Krakowskiego Klubu Fotograficznego jest od 2015 roku. Jest autorką kilku wystaw indywidualnych, uczestniczyła także w kilkunastu wystawach grupowych w kraju oraz we Włoszech.

Janusz – pochodzi ze Skawiny. Jednak los ostatecznie skierował jego drogi do Krakowa. Tym samym miasto zyskało wspaniałego fotografa, który utrwala jego atmosferę i klimat, zarówno w dzień, jak i w nocy. Lubi spędzać czas na łonie natury, również tam nie rozstaje się ze swoim aparatem, wyłapując niesamowite ujęcia. W jego fotografiach rzeczywistość łączy się z fantazją tworząc spójną całość. Jest wrażliwym obserwatorem, któremu nie umknie żadna tajemnica. Poza fotografią interesuje się polską i światową kuchnią. Uwielbia mieszać kulinarne style, tworząc nowe i niepowtarzalne smaki. Należy do Krakowskiego Klubu Fotograficznego od 2001 roku. Na swoim koncie ma 7 wystaw indywidualnych oraz kilkanaście grupowych, zarówno krajowych jak i zagranicznych. Więcej

Od wielu lat równocześnie z innymi formami mojej twórczości „buduję“ pod symbolicznym przykryciem szklanych kloszy „małe światy“ – sceny metaforyczne, trochę jak z teatru lalek. Lalki oraz różne przedmioty znajduję lub kupuję na targach staroci, antykwariatach, dostaję od przyjaciół w różnych stanach zachowania.

Tworząc te małe światy czuję się autorką, reżyserką i scenografką tych przedstawień. Te „wybawione“ lalki wybawiam dając im nowe życie. One przenoszą symbolicznie prawdę o kondycji,.. Od wielu lat równocześnie z innymi formami mojej twórczości „buduję“ pod symbolicznym przykryciem szklanych kloszy „małe światy“ – sceny metaforyczne, trochę jak z teatru lalek. Lalki oraz różne przedmioty znajduję lub kupuję na targach staroci, antykwariatach, dostaję od przyjaciół w różnych stanach zachowania.

Tworząc te małe światy czuję się autorką, reżyserką i scenografką tych przedstawień. Te „wybawione“ lalki wybawiam dając im nowe życie. One przenoszą symbolicznie prawdę o kondycji, komedii i tragedii życia człowieka.

– Bogna Becker Więcej