wernisaż wystawy – 3.10 (czwartek), g. 18.00, Biała Galeria CENTRUM

Maciej Bernhardt – urodził się w 1953 roku. W latach 1972-1977 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. Jerzego Nowosielskiego. W 1977 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem i od tego cz.. wernisaż wystawy – 3.10 (czwartek), g. 18.00, Biała Galeria CENTRUM

Maciej Bernhardt – urodził się w 1953 roku. W latach 1972-1977 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie na Wydziale Malarstwa w pracowni prof. Jerzego Nowosielskiego. W 1977 roku uzyskał dyplom z wyróżnieniem i od tego czasu prowadzi nieprzerwanie działalność artystyczną skupioną na kilku równolegle prowadzonych cyklach obejmujących szeroko pojęte spektrum malarstwa realistycznego. Od 1990 roku do chwili obecnej wykonał kilkadziesiąt realizacji malarstwa monumentalnego oraz odbył szereg podróży studyjnych do Indii. Jest autorem licznych wystaw indywidualnych oraz ekspozycji zbiorowych prezentowanych w kraju i na terenie Niemiec, a także we Francji, Wielkiej Brytanii, Holandii, na Węgrzech, w Grecji, Indiach, Czechach, Rumunii, Bułgarii. Prace artysty znajdują się w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, w zbiorach miejskich Darmstadt i Norymbergii oraz w Cleveland, jak również w wielu kolekcjach prywatnych w Niemczech, Francji, Holandii, Austrii, USA oraz w Polsce. Więcej

Galeria CENTRUM NCK zainaugurowała swoją działalność 1986 roku wystawą przeglądową krakowskiego środowiska plastyków. Wśród zaproszonych znaleźli się tak wybitni artyści, jak Walenty Gabrysiak, Włodzimierz Kunz, Tadeusz Kutermak, Danuta Leszczyńska-Kluza, Tadeusz Łakomski, Lucjan Mianowski, Kazimi.. Galeria CENTRUM NCK zainaugurowała swoją działalność 1986 roku wystawą przeglądową krakowskiego środowiska plastyków. Wśród zaproszonych znaleźli się tak wybitni artyści, jak Walenty Gabrysiak, Włodzimierz Kunz, Tadeusz Kutermak, Danuta Leszczyńska-Kluza, Tadeusz Łakomski, Lucjan Mianowski, Kazimierz Mikulski, Eugeniusz Mucha, Jerzy Panek, Konrad Srzednicki, Jonasz Stern, Janusz Trzebiatowski, Danuta Urbanowicz, Witold Urbanowicz czy Eugeniusz Waniek. Wystawa niespodziewanie stała się jedną z najpełniejszych w tamtym czasie ponadpokoleniowych prezentacji dorobku współczesnej sztuki Krakowa. Po tym obiecującym początku, w następnych latach galeria koncentrowała się na pokazach indywidualnych, bez narzucania sobie określonego profilu artystycznego, wciąż jednak obracając się w kręgu wybitnych twórców, często związanych z krakowską Akademią Sztuk Pięknych. Do grona wystawiających dołączyły takie – znów bardzo różne – osobowości, jak Roman Banaszewski, Stanisław Batruch, Andrzej Bednarczyk, Jerzy Duda-Gracz, Zdzisław Beksiński, Stefan Gierowski, Jerzy Bereś, Franciszek Bunsch, Janina Kraupe-Świderska, Leszek Misiak, Jerzy Nowakowski, Jerzy Nowosielski, Ryszard Otręba, Allan Rzepka, Janusz Tarabuła, Mieczysław Wejman, Jerzy Wroński.

Od początku istnienia Galerii kuratorką wystaw jest Joanna Gościej-Lewińska. Więcej

Przemilczane męskie cierpienie, o którym często dowiadujemy się za późno.

W zachodnim kręgu kulturowym figura mężczyzny od zawsze utożsamiana była z siłą – zarówno fizyczną jak i psychiczną.

Przypisywano im odwagę, heroizm oraz przymus wzięcia odpowiedzialności za słabszych, a wszelkie przej.. Przemilczane męskie cierpienie, o którym często dowiadujemy się za późno.

W zachodnim kręgu kulturowym figura mężczyzny od zawsze utożsamiana była z siłą – zarówno fizyczną jak i psychiczną.

Przypisywano im odwagę, heroizm oraz przymus wzięcia odpowiedzialności za słabszych, a wszelkie przejawy uczuciowości były w nich piętnowane.

Konsekwencją tłumienia i kanalizowania własnej emocjonalności stało się poczucie zagubienia i niezrozumienia.

Z czasem jednak te tłumione dotąd emocje, zaczęły brać górę nad wstydem i rozpoczęły swoją wędrówkę na powierzchnię twardej, męskiej skóry.

Słabość stała się siłą, a odwaga, z którą przeciwstawili się stereotypom pozwoliła na narodziny nowych mężczyzn. Mężczyzn, którzy znaleźli swoje miejsce na subtelnej granicy między wrażliwością i twardością.

Nowy mężczyzna zna pochodzenie swoich emocji, nie unika żadnej z nich, a wręcz przeciwnie potrafi stawić im czoła i wyjść z tego starcia obronną ręką. Zna przyczyny swoich lęków, radości, wzruszeń, gniewu i, co najważniejsze – miłości.

To trudna wędrówka, wymagająca wiele wysiłku. Jedynie Ci wystarczająco śmiali dowiedzą się jak niezwykła nagroda czeka na nich na szczycie – spokój. Więcej

Dorota Pietrzyk – „Notes dla Leonarda da Vinci”. Jubileusz 500-lecia śmierci Mistrza
wystawa czynna
23.05-17.06.2019

wernisaż wystawy – 24.05 (piątek), g. 19.00, Biała Galeria CENTRUM

Arcydzieła malarskie Leonarda da Vinci, a zwłaszcza prace rysunkowe, zgromadzone w tak zwanych kodeksach (notes... Dorota Pietrzyk – „Notes dla Leonarda da Vinci”. Jubileusz 500-lecia śmierci Mistrza
wystawa czynna
23.05-17.06.2019

wernisaż wystawy – 24.05 (piątek), g. 19.00, Biała Galeria CENTRUM

Arcydzieła malarskie Leonarda da Vinci, a zwłaszcza prace rysunkowe, zgromadzone w tak zwanych kodeksach (notesach) inspirują i zachwycają mnie od lat. Tym razem ja przygotowałam notes dla Niego. Przejrzałam jeszcze raz kodeksy Leonarda. Nie tylko te z rysunkami anatomicznymi, lecz także inne, dotyczące botaniki, geografii, astronomii, architektury, hydrauliki, jak również portrety, szkice do obrazów oraz projekty kostiumów i wynalazków.
Pierwsze spotkanie z moim projektem „Notes dla Leonarda”, odbyło się podczas V Konferencji Chirurgicznej Medycyny Praktycznej w Krakowie, w Auditorium Maximum, w 2012 roku. Ekspozycja ta poświęcona była głównie rysunkom anatomicznym.
Tym razem poprzez malarstwo, rysunek oraz tkaninę artystyczną opowiadam także o wielu innych, opisanych i narysowanych w notesach Leonarda zagadnieniach.
(…) Badacze twórczości Leonarda podzielili rysunki w kodeksach na osiemnaście grup tematycznych. Rysunki z poszczególnych działów zostały „przefiltrowane” przez moją wyobraźnię i pojawiły się jako realizacje plastyczne. Tworzony od lat projekt artystyczny „Notes dla Leonarda” to mój hołd złożony geniuszowi, o którym napisano tomy, ale niczego nie wiadomo na pewno. Prawdę mówią jego niezwykłe rysunki – intymne, delikatne jak koronka, doskonałe i fascynujące.
– Dorota Pietrzyk Więcej

wystawa malarstwa
17.04-20.05.2019

wernisaż wystawy – 17.04 (środa), g. 18.00, Biała Galeria CENTRUM

Malarstwo Grzegorza Steca zajmuje osobne miejsce we współczesnej sztuce, między abstrakcją a figuracją. Artysta reprezentuje typ sztuki wizyjnej, dramatycznej, emocjonalnie reagującej na doświad... wystawa malarstwa
17.04-20.05.2019

wernisaż wystawy – 17.04 (środa), g. 18.00, Biała Galeria CENTRUM

Malarstwo Grzegorza Steca zajmuje osobne miejsce we współczesnej sztuce, między abstrakcją a figuracją. Artysta reprezentuje typ sztuki wizyjnej, dramatycznej, emocjonalnie reagującej na doświadczenia współczesności, a zarazem zakotwiczonej w europejskiej tradycji malarskiej. Przez krytyków nazywany bywa mistrzem światła i znakomitym kolorystą. Jest także twórcą unikatowych czarnych obrazów olejnych.

Sztukę Steca charakteryzuje bogactwo formatów, kompozycji, rozgrywek barwnych i struktur – od prostych form po gęste kompozycje horror vacui, od czystej i wyrazistej kolorystyki po prace monochromatyczne i wręcz czarno-białe, od wielkich płócien poprzez wzdłużne – poziome i pionowe – formaty po miniatury. Artysta wypracował własną technikę malarstwa olejnego, która w przypadku czarnych obrazów polega na osiąganiu technicznych efektów zbliżonych do mezzotinty, zaś w przypadku barwnych prac na spontanicznym, intuicyjnym tworzeniu „żywą” farbą podczas pierwszych gorących sesji, a potem mozolnym dopracowywaniu detali. Więcej

wystawa malarstwa
17.04-20.05.2019

wernisaż wystawy – 8.05 (środa), g. 18.00, Czarna Galeria CENTRUM

Małgorzata Jagiełło – absolwentka Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom w Pracowni Miedziorytu pod kierunkiem prof. Mieczysława Wejmana. Brała udział w wielu wystawach indy... wystawa malarstwa
17.04-20.05.2019

wernisaż wystawy – 8.05 (środa), g. 18.00, Czarna Galeria CENTRUM

Małgorzata Jagiełło – absolwentka Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom w Pracowni Miedziorytu pod kierunkiem prof. Mieczysława Wejmana. Brała udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych. Jest członkinią ZPAP Okręgu Krakowskiego. Zajmuje się malarstwem olejnym i pastelowym, rysunkiem, fotografią, grafiką cyfrową i poezją. W swojej twórczości koncentruje się na różnorodności kontekstów życia człowieka. Pomimo zauroczenia abstrakcją, najczęściej sięga po sztukę przedstawieniową. Wystawa Jej oblicze, jej sekret… powstaje od 2013 roku i jest owocem przemyśleń Artystki podczas podróży po Europie, które odbywała od upadku Żelaznej Kurtyny. Więcej

wernisaż wystawy – 13 grudnia 2018 r. (czwartek), g. 18.00, Czarna Galeria CENTRUM



Fosylia Czasu – Szara Galeria
W Szarej Galerii CENTRUM zaprezentowane będą kolaże z cyklu Fosylia czasu, w którym opuszczony krajobraz przemysłowy staje się przestrzenią romantyczną i tajemniczą zarazem, odreal... wernisaż wystawy – 13 grudnia 2018 r. (czwartek), g. 18.00, Czarna Galeria CENTRUM



Fosylia Czasu – Szara Galeria
W Szarej Galerii CENTRUM zaprezentowane będą kolaże z cyklu Fosylia czasu, w którym opuszczony krajobraz przemysłowy staje się przestrzenią romantyczną i tajemniczą zarazem, odrealnione sylwetki nieczynnych już hut i fabryk uwodzą subtelną i nostalgiczną aurą. W nieco surrealistycznej manierze kontrastujące ze sobą poetyki – industrialna i liryczno-ekspresyjna – zostały połączone.

Pejzaż Miejski – Czarna Galeria
W Czarnej Galerii CENTRUM przedstawione zostaną obrazy inspirowane śródziemnomorskimi podróżami artystki (Sycylia, Hiszpania, Malta, Tunezja, Maroko). Tym razem widoki miast i portów stają się pretekstem do gry abstrakcyjnych form mozaikowych. Rzeczywistość jest uproszczonym tworzywem konstrukcyjnym, z którego malarka wydobywa kolorystyczno-geometryczne rytmy. Szczególną fascynacją były dla artystki arabskie, średniowieczne medyny, labirynty wąskich uliczek będące sercem tamtejszego miejskiego życia. Ten relikt, kultury miast orientu trwającej w niezmienionym od stuleci kształcie, powoli cofa się przed naporem globalizacji niesionej przez turystykę. Jest to kolejny motyw przemijania, jak w przypadku opuszczonych fabryk. Artystka zdaje się powtarzać za Heraklitem Panta rhei. Więcej

Sztuka Tadeusza Ciemierkiewicza jest komunikatem. Malarstwem artysta chce przekazać swój stan wewnętrzny oraz zmotywować odbiorców do zadawania sobie pytań, tropienia sensu życia zakotwiczonego w sztuce, wiedzy i filozofii.

Projekt wystawienniczy towarzyszący obchodom 200-lecia powstania Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz w 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości.

Prof. Zbigniew Bajek – autor i koordynator międzynarodowego projektu artystycznego „Kafka – przełamywanie granic” – zaprosił do interpret... Projekt wystawienniczy towarzyszący obchodom 200-lecia powstania Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz w 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości.

Prof. Zbigniew Bajek – autor i koordynator międzynarodowego projektu artystycznego „Kafka – przełamywanie granic” – zaprosił do interpretacji myśli Kafki przede wszystkim artystów-pedagogów prawie wszystkich uczelni artystycznych z Polski, Czech i Niemiec. Kolekcja licząca prawie 150 czarno-białych prac wykonanych różnymi technikami to autorskie interpretacje mini tekstów Franza Kafki. Ponadto powstało ponad 50 portretów pisarza, które znakomicie dopełniają dzieła – odnosząc się do treści aforyzmów, których autorem tłumaczenia na język polski jest Jerzy Ciurloka.

O znaczeniu twórczości F. Kafki, która od dziesiątków lat inspiruje literatów, muzyków ale także ludzi teatru i filmu nie trzeba nikogo przekonywać. Henryk Waniek w eseju „Kafka – trzeci proces” pisał: „(…) w prozie Kafki istnieją nieprzebrane zasoby postaci, sytuacji i przyczynków, gotowych do transpozycji na język obrazu”.

Rysunki, grafiki, obrazy, formy przestrzenne przygotowane przez uczestników projektu potwierdzają to w pełni. I nie jest to świat jednowymiarowy. „Człowiek kafkowski” – z którym wielu z nas się utożsamia – wciąż staje wobec ograniczeń, wobec granic, które zdają się nie do pokonania, które zagrażają jego wolności. Więcej

Wioleta Rzążewska – wystawa malarstwa „Sto lat!”
Wernisaż – 16 marca (piątek), g. 18.00

Wyjątkowa wystawa cyklu wielkoformatowych obrazów olejnych inspirowanych fotografiami z rodzinnego albumu artystki. Dzieła łączy motyw przewodni świętowania – rodzinnego przeżywania ślubów, wznoszenia toas... Wioleta Rzążewska – wystawa malarstwa „Sto lat!”
Wernisaż – 16 marca (piątek), g. 18.00

Wyjątkowa wystawa cyklu wielkoformatowych obrazów olejnych inspirowanych fotografiami z rodzinnego albumu artystki. Dzieła łączy motyw przewodni świętowania – rodzinnego przeżywania ślubów, wznoszenia toastów oraz doświadczania pogrzebów. „Sto lat!” stanowi próbę odpowiedzi o sens istnienia, ciągłość linii rodowej, zrozumienia przenikających się w trakcie obrzędów sfer „sacrum” i „profanum”.



Wielu z nas trzyma gdzieś na dnie szafy taki album. Stare, pożółkłe fotografie, niekiedy z ozdobnie przyciętymi brzegami, przylepione na ciemnym kartonie kruszejącą gumą arabską albo delikatnie przytrzymane na rożkach papierowymi trójkątami. Galeria skupionych twarzy, zastygłych przed obiektywem aparatu sylwetek, niekiedy skąpo opisanych wyblakłym tuszem, choć najczęściej po prostu anonimowych. Daleki, zapomniany świat… Kiedy więc czasem, w przypływie nostalgicznych uczuć, próbujemy przeniknąć w ową zetlałą rzeczywistość, boleśnie się przekonujemy, jak niewiele potrafimy już z niej zrozumieć.
Dlatego tak zazdroszczę Wiolecie Rzążewskiej, że zdążyła ze swojego rodzinnego albumu nie tylko wyczytać fascynującą ludzką historię, pełną konkretnych postaci, ale też dostrzec i przekazać nam – w formie malarskiej – niezwykłą urodę owych chwil zatrzymanych niegdyś na kliszy. Z banalnych, jak by się wydawało, obrazów wiejskich uroczystości wydobyła dla nas (choć może myślała przede wszystkim o sobie?) to, co w nich nieprzemijające: światło, powietrze, kontur, gest, harmonię płaszczyzn. Posłużyła się przy tym własnym, przemyślanym językiem dojrzałego artysty – dosłowność fotograficznych kadrów zamieniając na metaforę, przestrzeń symboliczną, lecz zarazem zachowując czytelną narrację miejsca, czasu i zdarzeń. To więcej niż inspiracja przypadkowo napotkanym artefaktem. Jest bowiem w obrazach Rzążewskiej ogromny ładunek osobistego przeżycia i zaangażowania, uzupełniony wiedzą o przedstawionym świecie, płynącą tyleż z rodzinnych przekazów, co i z bezbłędnej intuicji. Stąd ów naturalny, międzypokoleniowy dialog, jaki artystka potrafiła na swoich obrazach uruchomić między przeszłością i teraźniejszością. Szczęśliwi, którzy potrafią włączyć się do tego dialogu.

– Joanna Gościej-Lewińska, kurator wystawy



Wioleta Rzążewska – urodzona 29 czerwca 1986 r. w Puławach. Dzieciństwo spędziła w powiecie garwolińskim, którego mieszkańcy, a także krajobraz, do dziś stanowią niewyczerpane źródło inspiracji dla jej malarskiej twórczości. W 2015 r. obroniła dyplom licencjacki pt. „Sceny zatrzymane” z wyróżnieniem w pracowni malarstwa prof. Marzanny Wróblewskiej w Instytucie Edukacji Artystycznej Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Studia ukończyła w 2017 r. – obroniła dyplom pracą pt. „Sto lat!” w tejże pracowni – uzyskując tytuł magistra sztuki. W latach 2013-2017 stypendystka rektora APS dla najlepszych studentów za osiągnięcia artystyczne. W latach 2015-2017 stypendystka m.st. Warszawy im. Jana Pawła II. Autorka kilkunastu wystaw indywidualnych (między innymi: „Sceny zatrzymane”, „Babcia”, „Szkice i malarstwo”) oraz uczestniczka kilkudziesięciu wystaw zbiorowych (w tym: w 2016 r. – wystawa pokonkursowa II Ogólnopolskiego Konkursu im. Leona Wyczółkowskiego w bydgoskiej Galerii Miejskiej BWA). Laureatka Konkursu Rektora APS na najlepszą pracę dyplomową 2014/15, finalistka II Ogólnopolskiego Konkursu Malarskiego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Więcej

Cracow Fashion Week: Focus on fashion – wystawa fotografii mody
Wernisaż wystawy – 12 marca (poniedziałek), g. 18.00

Wyjątkowa wystawa w przestrzeniach Nowohuckiego Centrum Kultury!

To już 9. edycja Cracow Fashion Week. Hasłem przewodnim tegorocznej edycji jest „Fashion & Ecology”, które m... Cracow Fashion Week: Focus on fashion – wystawa fotografii mody
Wernisaż wystawy – 12 marca (poniedziałek), g. 18.00

Wyjątkowa wystawa w przestrzeniach Nowohuckiego Centrum Kultury!

To już 9. edycja Cracow Fashion Week. Hasłem przewodnim tegorocznej edycji jest „Fashion & Ecology”, które ma przypomnieć jak bardzo współczesny świat potrzebuje nowego, świeżego i racjonalnego spojrzenia na projektowanie i produkowanie odzieży.

Międzynarodowa wystawa fotografii mody w Nowohuckim Centrum Kultury to jeden z integralnych punktów programu, który pozwoli widzom spojrzeć na projekty nie tylko jako na dzieła sztuki użytkowej, ale także jako wyjątkowe obiekty fotograficzne. Tkaniny i faktury, kształty, a także sylwetki modeli to niesamowite wyzwanie, ale też możliwość prawdziwej zabawy modą nie tylko dla designerów, ale także dla fotografów. Skupienie uwagi na modzie, które w dniach 10-18 marca 2018 będzie miało miejsce w Krakowie, w Nowohuckim Centrum Kultury przyjmie formę zachwytu nad dziełami stworzonymi dzięki spojrzeniom przez obiektyw aparatu.

Więcej informacji:
cracowfashionweek.com Więcej

WYSTAWA GRAFIK IRLANDZKICH
Finisaż wystawy – 22 marca (czwartek), g. 18.00


Wystawa twórców stowarzyszonych w Graphic Studio Dublin – najstarszej i największej pracowni graficznej w Irlandii.

Pracownia została ona utworzona w 1960 roku, przez grupę artystów i intelektualistów, w tym mala... WYSTAWA GRAFIK IRLANDZKICH
Finisaż wystawy – 22 marca (czwartek), g. 18.00


Wystawa twórców stowarzyszonych w Graphic Studio Dublin – najstarszej i największej pracowni graficznej w Irlandii.

Pracownia została ona utworzona w 1960 roku, przez grupę artystów i intelektualistów, w tym malarkę Anne Yates (córkę poety W. B. Yeats’a) oraz założyciela irlandzkiego Związku Wydawniczego – Dolmen Press Liama Millera.

Graphic Studio Dublin funkcjonuje dziś na tych samych zasadach, co dawniej – w oparciu o wspólną działalność i artystyczne wsparcie. Ponadto inicjuje i promuje międzynarodowe wystawy. W studio tworzy około stu artystów, głównie mieszkających w Irlandii, ale również w Szwecji, Japonii, Niemczech i Wielkiej Brytanii. Studio od niedawna ma nową siedzibę w XIX-wiecznym budynku, którą Lars Nyberg – szwedzki artysta suchej igły – nazwał „prawdopodobnie najszacowniejszym studiem grafiki w Europie”.

Placówka jest finansowana przez Ministerstwo Kultury i Sztuki (Arts Council/An Chomhairle Ealaion). Prezentuje swoje wystawy w Graphic Studio Gallery w Tempie Bar, najstarszej galerii w Dublinie zajmującej się współczesną grafiką. Studio współpracuje z ważniejszymi instytucjami narodowymi między innymi the National Gallery of Ireland, Chester Beatty Library oraz the Royal Hibernian Academy. Więcej

Na wystawę składają się fotografie prezentujące, niedostępne na co dzień dla zwiedzających, podziemne krajobrazy Kopalni Soli „Wieliczka”.

Wielicka kopalnia, wpisana na I Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, to nie tylko miejsce przyciągające miliony turystów, ale też niepowtarzalne „zjawisko”... Na wystawę składają się fotografie prezentujące, niedostępne na co dzień dla zwiedzających, podziemne krajobrazy Kopalni Soli „Wieliczka”.

Wielicka kopalnia, wpisana na I Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, to nie tylko miejsce przyciągające miliony turystów, ale też niepowtarzalne „zjawisko” spajające w jedno historyczną przestrzeń, dzieła sztuki, górniczą tradycję, emocje oraz ogromny wysiłek wkładany w ochronę skarbów kultury i przyrody.

Zdjęcia pokazują współgranie, taniec człowieka z naturą. Z jednej strony ukazują wysiłek górników związany z wydobyciem soli i zabezpieczeniem podziemnych wyrobisk, a z drugiej widzimy jak elementy, które pojawiły się w związku z działalnością górniczą stają się częścią natury. Człowiek i jego praca stały się częścią kopalni, a z czasem stają się także tworem natury.



Ryszard Tatomir – fotograf, członek Stowarzyszenia Twórców Fotoklubu Rzeczypospolitej Polskiej (AFRP) zrzeszającego artystów fotografów, Krakowskiego Klubu Fotograficznego, Wielickiego Art Klubu. Więcej

Beksiński do dziś uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej odkrywczych fotografików lat 50. Krytyka, akcentując nowatorski sposób potraktowania fotografii, klasyfikowała artystę przede wszystkim jako twórcę awangardowego. Najbardziej kreatywne pod względem artystycznym poszukiwan... Beksiński do dziś uważany jest za jednego z najwybitniejszych i najbardziej odkrywczych fotografików lat 50. Krytyka, akcentując nowatorski sposób potraktowania fotografii, klasyfikowała artystę przede wszystkim jako twórcę awangardowego. Najbardziej kreatywne pod względem artystycznym poszukiwania przypadają na połowę lat 50. Beksiński, rozpoczynając od fotogramów architektury czy pejzażu, przeszedł do kompozycji abstrakcyjnych, opartych na mikrostrukturach i makrofotografii, oraz do prac wykonywanych w czystym bromie, gdzie ciekawy kadr stanowił główny budulec kompozycji. Wyraźnie zaznaczył się także nurt „reportażowy”, ukazujący szare, melancholijne życie miasteczka Sanok – faktury murów, podłe materie, deski płotu, bruk. Równocześnie wykonywał intrygujące portrety, których główną modelką była żona Zofia. Niekonwencjonalnym potraktowaniem wyróżniały się akty, w których chodziło artyście o stworzenie ciekawej kompozycji.

Beksiński nigdy nie traktował fotografii jako środka utrwalającego rzeczywistość, ale jako osobistą kreację świata poprzez właściwą sobie ekspresję. W 1959 r. całkowicie zrezygnował z aparatu jako narzędzia kreacji artystycznej na rzecz malarstwa, rysunku i rzeźby. Więcej

Wacław Wantuch to postać legendarna. Najbardziej rozpoznawalny współczesny polski fotograf „skończonego piękna”, czyli kobiecego aktu. Rzeźbiarz, który zamiast dłuta używa światła. Już 8 lutego wernisaż jego wystawy w Czarnej Galerii CENTRUM.

Wacław Wantuch traktuje nagie ciało kobiety jak pię... Wacław Wantuch to postać legendarna. Najbardziej rozpoznawalny współczesny polski fotograf „skończonego piękna”, czyli kobiecego aktu. Rzeźbiarz, który zamiast dłuta używa światła. Już 8 lutego wernisaż jego wystawy w Czarnej Galerii CENTRUM.

Wacław Wantuch traktuje nagie ciało kobiety jak piękną formę. Szuka w nim geometrii i abstrakcyjnego kształtu. Choć jest wykształconym rzeźbiarzem to po mistrzowsku rzeźbi światłem, a nie dłutem. W efekcie akty Wantucha nie są prostokątnymi obrazami, ale trójwymiarowymi zachwytami nad pięknem ciała kobiety.
Wantuch jest autorem ponad siedemdziesięciu wystaw i trzech albumowych bestsellerów, stanowiących kanon czarno-białego aktu polskiego w XXI wieku. W swojej domowej pracowni, w maleńkiej, podkrakowskiej wsi od wielu lat prowadzi słynne, elitarne warsztaty.

Wacław Wantuch – ur. 1965 w Tuchowie, artysta fotografik i pisarz, pracujący w Krakowie. Tworzy przede wszystkim akty kobiece – wydał cztery albumy: „Akt”, „Akt 2”, „Akty”, „Platinum”. Ukończył krakowską Akademię Sztuk Pięknych. Autor książki „Kamień wawelski?” (Castor, Kraków, 1992) i albumów fotograficznych. Wystawiał w kraju i za granicą.

Właściciel wystawy: LEICA 6x7 Gallery Warszawa Więcej

Najlepsze fotografie prasowe ostatnich miesięcy na wystawie w Krakowie! Wszystko za sprawą wystawy „World Press Photo 2017”, na której zostaną pokazane ujęcia nagrodzone w ośmiu kategoriach dorocznego konkursu na najlepszą fotografię prasową, organizowanego przez Fundację World Press Photo we wsp... Najlepsze fotografie prasowe ostatnich miesięcy na wystawie w Krakowie! Wszystko za sprawą wystawy „World Press Photo 2017”, na której zostaną pokazane ujęcia nagrodzone w ośmiu kategoriach dorocznego konkursu na najlepszą fotografię prasową, organizowanego przez Fundację World Press Photo we współpracy z firmą Canon. Warto dodać, że w 2017 roku odbyła się jubileuszowa, 60 edycja konkursu, na którą napłynęło przeszło 80 tysięcy zdjęć nadesłanych przez ponad 5 tysięcy fotografów ze 125 krajów.

Grand Prix tegorocznej wystawy zdobył turecki fotoreporter Burhan Ozbilici, który uchwycił moment po zastrzeleniu rosyjskiego ambasadora podczas otwarcia wystawy fotograficznej 19 grudnia 2016 r. w Centrum Sztuki Współczesnej w Ankarze. Na fotografii „An Assassination in Turkey” przedstawiono ofiarę – Andrieja Karłowa i zabójcę.

Jeszcze do niedawna doroczne wystawy „World Press Photo” pokazywał Bunkier Sztuki. Po rocznej przerwie słynny cykl wraca do Krakowa. Będzie to jednocześnie ostatnia okazja do obejrzenia na żywo 143 wyselekcjonowanych fotografii z ostatniej edycji konkursu – po odwiedzeniu Nowej Huty ekspozycja nie będzie już nigdzie prezentowana.

Wystawa „World Press Photo 2017” to niejedyna atrakcja dla miłośników fotografii, jaka będzie dostępna w tym okresie w Nowohuckim Centrum Kultury. Oprócz najlepszych kadrów reporterskich minionego roku będzie można obejrzeć między innymi fotografie Wacława Wantucha oraz Zdzisława Beksińskiego z kolekcji NCK.



Uwaga – na ekspozycji World Press Photo niektóre fotografie są drastyczne, mogą wzbudzać lęk oraz poczucie niepokoju. Wejście na wystawę na własną odpowiedzialność, dzieci – pod opieką dorosłych. Więcej