Wystawa Główna Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie tym razem na różne sposoby opowiada o tym, czym jest Momentum. Słowo to, choć krótkie, zawiera w sobie wiele znaczeń, a wszystkie one okazują się być niezwykle aktualne w kontekście obecnego stanu świata.

Profesor Leszek Misiak maluje od ponad 50 lat. Tworzy obrazy zachwycające czystością formy – intensywnymi barwami, subtelnymi półcieniami i precyzyjną kompozycją, przesyconymi niezwykłym, metafizycznym klimatem. W ostatnich latach porzucił malarstwo na płótnie i tworzy wyłącznie na papierowych pod.. Profesor Leszek Misiak maluje od ponad 50 lat. Tworzy obrazy zachwycające czystością formy – intensywnymi barwami, subtelnymi półcieniami i precyzyjną kompozycją, przesyconymi niezwykłym, metafizycznym klimatem. W ostatnich latach porzucił malarstwo na płótnie i tworzy wyłącznie na papierowych podłożach malując ukochane motywy pejzażowe i tematyczne czarno-białe oraz kolorowe.

Więcej

Twórczość Piotra Łopalewskiego zaprasza nie tylko do zachwytu ale również do prób niejako przymierzania kostiumu jakim bywa samochód i odegrania w wyimaginowanym czasie i miejscu, chwilowej roli. Samochody / osobowości wybrane przez Piotra przeżywały swoją świetność głównie w epoce art deco. Stano.. Twórczość Piotra Łopalewskiego zaprasza nie tylko do zachwytu ale również do prób niejako przymierzania kostiumu jakim bywa samochód i odegrania w wyimaginowanym czasie i miejscu, chwilowej roli. Samochody / osobowości wybrane przez Piotra przeżywały swoją świetność głównie w epoce art deco. Stanowiły ruchomy element architektury, pejzażu, znak czasu. W ich karoseriach odbijały się damy w pięknych strojach oraz dystyngowani dżentelmeni. Dzięki przebywaniu w polu tych obrazów / wehikułów, także wehikułów czasu, można oczami wyobraźni dostrzec własne odbicie w ich chromowanych i barwnie lakierowanych powierzchniach błotników, drzwi, reflektorów.

Więcej

Wystawa Iwy Kruczkowskiej-Król składa się z dwóch części: pierwsza z nich przedstawia obrazy, które są scenami rodzajowymi, opowiadającymi historię ludzi spotkanych podczas podróży, druga wypełniona jest oryginalnymi portretami ludzi z odległych kontynentów. Iwa Kruczkowska-Król kładzie duży nacis.. Wystawa Iwy Kruczkowskiej-Król składa się z dwóch części: pierwsza z nich przedstawia obrazy, które są scenami rodzajowymi, opowiadającymi historię ludzi spotkanych podczas podróży, druga wypełniona jest oryginalnymi portretami ludzi z odległych kontynentów. Iwa Kruczkowska-Król kładzie duży nacisk na różnorodność, która różnicuje grupy etniczne pod względem kultury, nie jakości. Różnorodność jest dla mnie czymś wyjątkowo ciekawym, co sprawia, że świat nie jest nudny – tłumaczy artystka.

Więcej

Natalia Bienek – malarka rocznik 1983, zamieszkała na stałe w Krakowie. Jej sztuka inspirowana jest bio-artem, neurobiologią oraz pięknem laboratoryjnych zdjęć neuronów. Ma za sobą kilka dłuższych pobytów we Francji, którą uważa za swoją drugą ojczyznę. W Paryżu spędziła wiele miesięcy, chłonąc ws.. Natalia Bienek – malarka rocznik 1983, zamieszkała na stałe w Krakowie. Jej sztuka inspirowana jest bio-artem, neurobiologią oraz pięknem laboratoryjnych zdjęć neuronów. Ma za sobą kilka dłuższych pobytów we Francji, którą uważa za swoją drugą ojczyznę. W Paryżu spędziła wiele miesięcy, chłonąc wszystko co tylko można było znaleźć w tamtejszych muzeach. Szczególnie bliski był zawsze dla niej styl art nouveau. Od kiedy, z powodów osobistych, zainteresowała się neurobiologią ten temat zdominował jej malarstwo. Początkowo natchnienie czerpała z prac słynnych neurobiologów: Santiago Cajal’a i Camillo Golgi’ego. Właśnie od nich przejęła pierwsze pomysły i sugestie, które stymulowały jej proces twórczy. Przez lata wypracowała własną, unikalną technikę twórczą, którą wciąż doskonali. Delikatne, skomplikowane sieci neuronów przenosi na pozłacane płótna, aby oddać piękno i możliwości ludzkiego umysłu. Jej prace, stanowiące doskonały przykład symbiozy nauki i sztuki, prezentowane były na wystawach indywidualnych: „Cnidaria” Galeria Sztuki, Brzeg; „Meduzy” Galeria NCK, Kraków; „Memoriae” Galeria Sztuki „W Przyziemiu”, Kraków. Obrazy Natalii Bienek znajdują się w wielu prywatnych kolekcjach na całym świecie. Więcej

Celem wystawy jest zaprezentowanie nowych zjawisk, osiągnięć i eksperymentów wśród artystów naszej katedry. Poszczególne dziedziny twórczości wybranych artystów, ich podejście do materii, a zwłaszcza do procesu twórczego wraz z dążeniem do mistrzostwa technologicznego w danym materiale, stanowić b.. Celem wystawy jest zaprezentowanie nowych zjawisk, osiągnięć i eksperymentów wśród artystów naszej katedry. Poszczególne dziedziny twórczości wybranych artystów, ich podejście do materii, a zwłaszcza do procesu twórczego wraz z dążeniem do mistrzostwa technologicznego w danym materiale, stanowić będą przyczynek do refleksji nad miejscem klasycznych mediów w rzeźbie współczesnej . Przedsięwzięciu będzie towarzyszyło wydanie katalogu prezentującego wystawiane prace oraz teksty zaproszonych artystów przygotowane na konferencję o tym samym tytule, która odbędzie się w dniu wernisażu wystawy (5.03.2024 r.). W wystawie bierze udział 10 pedagogów i 18 studentów (po 3 z każdej pracowni) oraz 5 prelegentów.

Więcej

Wyjątkowa wystawa. Dwanaście prac na dwanaście miesięcy 2024 roku. Obrazy, zdjęcia i grafiki, ze zbiorów Nowohuckiego Centrum Kultury, posłużyły jako ilustracje do kolejnych miesięcy roku ściennego kalendarza. Styczeń – Janusz Leśniak, luty – Leszek Misiak, czerwiec – Sławomir Lewczuk, lipiec – Eu.. Wyjątkowa wystawa. Dwanaście prac na dwanaście miesięcy 2024 roku. Obrazy, zdjęcia i grafiki, ze zbiorów Nowohuckiego Centrum Kultury, posłużyły jako ilustracje do kolejnych miesięcy roku ściennego kalendarza. Styczeń – Janusz Leśniak, luty – Leszek Misiak, czerwiec – Sławomir Lewczuk, lipiec – Eugeniusz Gerlach, wrzesień – Elżbieta Wasiuczyńska, listopad – Monika Pałka. Prace wybitnych artystów, różne dziedziny sztuki wizualnej, odmienne stylistyki – a wszystko po to, żeby oddać klimat przepływających miesięcy i zmieniających się pór roku. Więcej

Z okazji 550. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika rok 2023 ogłoszono rokiem tego wybitnego polskiego astronoma, ucznia średniowiecznej Krakowskiej Akademii. O jego astronomicznych badaniach i odkryciach pamięta cały świat nauki, natomiast mało kto wie, że był on także urzędnikiem, prawnikiem, dypl.. Z okazji 550. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika rok 2023 ogłoszono rokiem tego wybitnego polskiego astronoma, ucznia średniowiecznej Krakowskiej Akademii. O jego astronomicznych badaniach i odkryciach pamięta cały świat nauki, natomiast mało kto wie, że był on także urzędnikiem, prawnikiem, dyplomatą, lekarzem, a także doktorem prawa kanonicznego, zajmującym się nie tylko astronomią i astrologią, ale także matematyką, ekonomią, strategią wojskową, kartografią i filologią. Mikołaj Kopernik współcześnie wspominany jest jednak przede wszystkim jako odkrywca heliocentrycznego modelu Układu Słonecznego, rewolucjonista myśli naukowej oraz patron astronomów.

Więcej

Wydarzenie artystyczne, które dotyczy cyklu 7 wystaw studentów dwóch Pracowni Malarstwa, jakie w latach 1972-2011 prowadził w Akademii Sztuk Pięknych im. J. Matejki w Krakowie oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, w dzisiejszym Uniwersytecie Artystycznym im. M. Abakanowicz, Profesor Jacek Wal.. Wydarzenie artystyczne, które dotyczy cyklu 7 wystaw studentów dwóch Pracowni Malarstwa, jakie w latach 1972-2011 prowadził w Akademii Sztuk Pięknych im. J. Matejki w Krakowie oraz w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu, w dzisiejszym Uniwersytecie Artystycznym im. M. Abakanowicz, Profesor Jacek Waltoś – jeden z czołowych polskich artystów malarzy, rzeźbiarz, grafik, rysownik, niezwykły erudyta i krytyk sztuki, współzałożyciel Grupy Wprost.

Więcej

„Boska Komedia Dantego Alighieri w rysunkach Jana Biczysko”
wernisaż wystawy – 14 grudnia (czwartek), g. 18.00

Rysunki do „Boskiej Komedii” to efekt trzyletniej pracy nad dziełem Dantego: lektura, szkice, rysunki. Artysta pragnął wyrazić współczesnymi środkami wyrazu uniwersalne przesłanie „Bo.. „Boska Komedia Dantego Alighieri w rysunkach Jana Biczysko”
wernisaż wystawy – 14 grudnia (czwartek), g. 18.00

Rysunki do „Boskiej Komedii” to efekt trzyletniej pracy nad dziełem Dantego: lektura, szkice, rysunki. Artysta pragnął wyrazić współczesnymi środkami wyrazu uniwersalne przesłanie „Boskiej Komedii”. Szukał w każdej pieśni fragmentu, który szczególnie inspirował aktualnością refleksji, siłą poetyckiego obrazu, odniesieniem do własnej wrażliwości, wartościami etycznymi ważnych w każdej epoce: wolność i odpowiedzialność, znaczenie sztuki w dążeniu człowieka do stawania się lepszym, dobro i zło, miłość jako droga i cel człowieka. Każda z trzech części cyklu rysowana jest inaczej: „Piekło” na papierze ciemniejszym, rysowane gęstą kreską, mroczne dzięki cieniowaniu obrazu intensywnie stosowanym kropkom, czasem z plamami koloru dla większej ekspresji; „Czyściec” ma więcej światła i przestrzeni i wreszcie „Niebo”- świetliste i jasne rysowane na papierze transparentnym.

Więcej

Na wystawę składa się ponad 300 prac rzeźbiarskich, malarskich, szkiców, plakiet, medali z lat 1971– 2023, spiętych tytułem Introversus – Extraversus – Ukryty wymiar.

Celem realizowanej od 2012 roku „Przestrzeni dla sztuki” jest prezentacja wybitnych artystów i zarazem pedagogów z kręgu Akademii .. Na wystawę składa się ponad 300 prac rzeźbiarskich, malarskich, szkiców, plakiet, medali z lat 1971– 2023, spiętych tytułem Introversus – Extraversus – Ukryty wymiar.

Celem realizowanej od 2012 roku „Przestrzeni dla sztuki” jest prezentacja wybitnych artystów i zarazem pedagogów z kręgu Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Pomysłodawcą projektu jest prof. dr hab. Jerzy Hausner, przewodniczący Rady Programowej Open Eyes Economy Summit i inicjator Open Eyes Art Festival. Głównym organizatorem pozostaje Nowohuckie Centrum Kultury i jego dyrektor Zbigniew Grzyb, a partnerami od początku są Akademia Sztuk Pięknych oraz Agencja Artystyczna GAP, współpracująca z Uniwersytetem Ekonomicznym w Krakowie. Więcej

Adam Wajrak (1972, Warszawa) – dziennikarz „Gazety Wyborczej”, od lat opisuje i fotografuje przyrodę, w szczególności zwierzęta, które są jego pasją od dzieciństwa. Współtwórca kanału przyrodniczego „Tropem Wajraka” Od ponad 20 lat mieszka w Teremiskach w Puszczy Białowieskiej, o której ochronę ni.. Adam Wajrak (1972, Warszawa) – dziennikarz „Gazety Wyborczej”, od lat opisuje i fotografuje przyrodę, w szczególności zwierzęta, które są jego pasją od dzieciństwa. Współtwórca kanału przyrodniczego „Tropem Wajraka” Od ponad 20 lat mieszka w Teremiskach w Puszczy Białowieskiej, o której ochronę nieustająco zabiega. Autor kilku książek o tematyce przyrodniczej m.in. „Wilki”, „Wielka księga prawdziwych tropicieli”, ostatnio „Na północ” i – wraz z żoną Nurią Selva Fernández -„Kuna za kaloryferem”. Ponieważ lubi przemierzać świat na nartach był uczestnikiem wypraw polarnych na Svalbard i Grenlandię. W 2005 magazyn „Time” przyznał mu tytuł Bohatera Europy. Za działania na rzecz ocalenia unikalnej Doliny Rospudy otrzymał nagrodę im. Andrzeja Woyciechowskiego, a przez brukselski dziennik „Europen Voice” został uznany za jedną z 50. osób, które wywarły największy wpływ na Europę w 2007 roku. W 2019 otrzymał nagrodę im. Andrzeja Wajdy oraz nagrodę Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego i Mieczysława Prószyńskich, a w 2022 nagrodę im. Stanisława Lema. Więcej

Podstawą wystawy „Esencjonalnie” jest wystawa „Niedenthal”, przygotowana przez Dom Spotkań z Historią, instytucję kultury miasta stołecznego Warszawy.

kuratorki: Anna Brzezińska, Katarzyna Puchalska
wybór zdjęć, teksty: Katarzyna Puchalska
projekt graficzny: Lotne Studio, grafo-mania
przygotowani.. Podstawą wystawy „Esencjonalnie” jest wystawa „Niedenthal”, przygotowana przez Dom Spotkań z Historią, instytucję kultury miasta stołecznego Warszawy.

kuratorki: Anna Brzezińska, Katarzyna Puchalska
wybór zdjęć, teksty: Katarzyna Puchalska
projekt graficzny: Lotne Studio, grafo-mania
przygotowanie zdjęć do druku: Tomasz Kubaczyk
druk i oprawa fotografii: Ney Gallery&Prints Więcej

Wystawa Jolanty Rycerskiej „Brzydkie miejsca” to projekt kobiety o kobietach, a właściwie o przeżywaniu własnej kobiecości w ciele. O mierzeniu się z obowiązującymi modelami piękna, kultem młodości i niekończącej się pracy nad swoim ciałem. Punktem wyjścia do powstania projektu było zaproponowanie.. Wystawa Jolanty Rycerskiej „Brzydkie miejsca” to projekt kobiety o kobietach, a właściwie o przeżywaniu własnej kobiecości w ciele. O mierzeniu się z obowiązującymi modelami piękna, kultem młodości i niekończącej się pracy nad swoim ciałem. Punktem wyjścia do powstania projektu było zaproponowanie znajomym kobietom sfotografowania „brzydkiego” miejsca na ich ciele. Pytanie było otwarte, nieco prowokujące, choć niczego nie narzucało, ani nie sugerowało. Mogło wywołać automatyczne odrzucenie pomysłu, negację istnienia takiej przestrzeni w swoim ciele lub próbę ukrycia jej, a jednak w żadnym wypadku tak się nie stało. Bohaterki zaproszone do fotografii natychmiast znalazły „to” miejsce. Ważna była ta pierwsza myśl, naturalnie szczery i celny impuls. To on prowadził do obszaru ciała, który jest obciążony kompleksami, ukrywany przed światem, czasem przed samą sobą. Okazało się, że nie są to wcale miejsca uważane powszechnie za intymne. „Wstydliwe” były ich walory estetyczne lub zdrowotne. Obciążone lękiem przed chorobą, przemijaniem lub odczuwane wprost jako nieakceptowalne wizualnie. Więcej

W swojej twórczości próbuję przez kształty, linie, plamy wejść w sferę, którą można by nazwać „pozaoczywistą”, przeniknąć do świata snów, obaw, archetypicznych lęków. Fotografia, jak każda ze sztuk, musi mieć walor „podprogowości”, który jest zdolny poruszyć w odbiorcy delikatne struny niespodziew.. W swojej twórczości próbuję przez kształty, linie, plamy wejść w sferę, którą można by nazwać „pozaoczywistą”, przeniknąć do świata snów, obaw, archetypicznych lęków. Fotografia, jak każda ze sztuk, musi mieć walor „podprogowości”, który jest zdolny poruszyć w odbiorcy delikatne struny niespodziewanych uczuć i emocji.

Moje działania fotograficzne trafnie odzwierciedla zdanie Ansela Adamsa: „Prawdziwa fotografia nie musi być wyjaśniana, ani nie może być zawarta w słowach.”

– Bogdan Głowacki Więcej

Najlepsze fotografie prasowe już po raz szósty w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie! Na 66. edycję konkursu organizowanego przez Fundację World Press Photo napłynęło prawie 60 tysięcy zdjęć, nadesłanych przez ponad 3,5 tysiąca fotografów, ze 127 krajów. Nagrody przyznano 24 twórcom.

Z każdego.. Najlepsze fotografie prasowe już po raz szósty w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie! Na 66. edycję konkursu organizowanego przez Fundację World Press Photo napłynęło prawie 60 tysięcy zdjęć, nadesłanych przez ponad 3,5 tysiąca fotografów, ze 127 krajów. Nagrody przyznano 24 twórcom.

Z każdego z 6 regionów świata (Afryka, Ameryka Północna i Środkowa, Ameryka Południowa, Azja, Azja Południowowschodnia i Oceania oraz Europa) wybrano zwycięzców w czterech kategoriach (zdjęcie pojedyncze, reportaż, projekt długoterminowy oraz „format dowolny”). Spośród tych 24 wygranych wybrano także „zwycięzców globalnych”. Więcej

Bebok to fotograficzny horror stworzony przez jedną z najzdolniejszych polskich dokumentalistek przy współpracy z grupą młodych ludzi z wrzesińskiego Teatru Otczapy. Bezpośrednią inspirację dla Karoliny Jonderko stanowiły filmowe obrazy takie jak Stranger Things czy Miasteczko Twin Peaks, w któryc.. Bebok to fotograficzny horror stworzony przez jedną z najzdolniejszych polskich dokumentalistek przy współpracy z grupą młodych ludzi z wrzesińskiego Teatru Otczapy. Bezpośrednią inspirację dla Karoliny Jonderko stanowiły filmowe obrazy takie jak Stranger Things czy Miasteczko Twin Peaks, w których mieszkańcy małych i w domyśle nudnych miejscowości, biorą udział w niezwykłych wydarzeniach z pogranicza jawy i snu, czy też ściślej mówiąc – sennego koszmaru. Autorka zainspirowana wspomnianymi serialami, postanowiła potraktować Wrześnię jako swego rodzaju plan filmowy, na którym rozgrywać się będą wykreowane przez Nią wydarzenia. Świat ukazany w Beboku cały czas balansuje na granicy prawdy i fikcji, jawy i snu, sielanki i koszmaru, wszystko wydaje się zmyślone i prawdziwe zarazem. Jak jest naprawdę? Kim jest Bebok? Jest dobry czy zły? Czy powinniśmy się go bać? Czy istnieje naprawdę? Czy odwiedza również Ciebie? Czy jest jednym z nas? Więcej

Magdalena Wesołowska-Kuta – architekt z wykształcenia – jest szczególnie wrażliwa na odbiór i możliwości kreacji otaczających ludzi elementów przestrzeni. To właśnie zapis tych emocji, w technice batiku na tkaninie, prezentowany będzie podczas wystawy w Czarnej Galerii CENTRUM NCK.

Co to jest B.. Magdalena Wesołowska-Kuta – architekt z wykształcenia – jest szczególnie wrażliwa na odbiór i możliwości kreacji otaczających ludzi elementów przestrzeni. To właśnie zapis tych emocji, w technice batiku na tkaninie, prezentowany będzie podczas wystawy w Czarnej Galerii CENTRUM NCK.

Co to jest Batik?
Batik to jawajska technika barwienia tkanin. Ma już ponad 2000 lat, polega na nanoszeniu na tkaninę stopionego wosku za pomocą niewielkiego narzędzia zwanego tjanting, a następnie barwieniu jej barwnikami. Technika batiku zdobyła w Polsce około roku 1920 ogromna popularność i zaowocowała powstaniem stylu jawajsko-krakowskiego. To niezwykle ciekawa i szlachetna technika wymagająca ogromnego skupienia, precyzji i dyscypliny.

Magdalena Wesołowska-Kuta – po ukończeniu studiów na wydziale Architektury na Wrocławskiej Politechnice pracowała jako wykładowca w Akademii Krakowskiej. Zainteresowanie techniką batiku zaowocowało całkowitym oddaniem się pasji i studiami podyplomowymi na Wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. W pracach graficznych można znaleźć powtarzalność elementów która wprowadza rytm, równocześnie zacierając granice pojedynczych szczegółów tworząc zupełnie nowy wzór. Takie nagromadzenie elementów pozwala na poszukiwanie detali i odkrywanie ukrytych znaczeń. Różnorodność prac wykonanych techniką batiku pokazuje drogę poszukiwań autorki w wyrażaniu wizji artystycznej – od realistycznych przedstawień natury poprzez portrety do abstrakcyjnych koncepcji prac. Więcej

W październiku 1984 roku, jako członek delegacji Młodzieżowej Rady Okręgowej, miałem sposobność pierwszy raz w życiu odwiedzić Kraków i Polskę. Podróż „za żelazną kurtynę” była dla mnie przygodą, a Kraków i jego mieszkańcy zachwycili mnie od pierwszego dnia. Przypadkiem w składzie naszej grupy obo.. W październiku 1984 roku, jako członek delegacji Młodzieżowej Rady Okręgowej, miałem sposobność pierwszy raz w życiu odwiedzić Kraków i Polskę. Podróż „za żelazną kurtynę” była dla mnie przygodą, a Kraków i jego mieszkańcy zachwycili mnie od pierwszego dnia. Przypadkiem w składzie naszej grupy obok dr. Ulricha Malego, późniejszego bumistrza Norymbergi, był także Joachim Renisch, ówczesny dyrektor Gemeinschaftshaus Langwasser. To on rozpoczął nawiązywanie kontaktów między swoją placówką, a rok wcześniej otwartym Nowohuckim Centrum Kultury, które i ja miałem okazję poznać. Wtedy nawet nie podejrzewałem, że w 1999 roku, piętnaście lat po tamtej wizycie, wrócę do Krakowa jako oficjalny przedstawiciel Gemeinschaftshaus. Jako nowo mianowany szef placówki w Langwasser postanowiłem kontynuować partnerstwo zawiązane w 1987 roku przez Joachima Renischa i ówczesnego dyrektora NCK Ferdynanda Nawratila.

Pod koniec lutego 2024 roku odejdę w stan spoczynku. To okazja do refleksji nie tylko nad moją ścieżką zawodową w strukturach Urzędu do Spraw Kultury i Wypoczynku Miasta Norymbergi, ale także czas na wspominanie dziesięciu podróży do Krakowa i 37 lat partnerstwa między naszymi instytucjami, które przypadło mi w udziale kształtować przez minione ćwierć wieku. Obok różnorodnych projektów, które wspólnie powołaliśmy do życia, zapadła mi w pamięć poruszająca polska gościnność i spotkania z ludźmi w Krakowie – z koleżankami i kolegami w NCK, artystkami i artystami, osobami sprawującymi oficjalne funkcje w polityce i administracji miejskiej, a także spotkania w czasie wydarzeń kulturalnych oraz podczas zwiedzania miasta.

Na mojej wystawie pokazuję wspomnienia z wizyt w Krakowie, osobiste fotograficzne impresje, które powstawały w latach 1984 -2017. Tymi zdjęciami pragnę oficjalnie pożegnać się z dyrektorem Zbigniewem Grzybem i jego zespołem z Nowohuckiego Centrum Kultury. Jestem jednak pewien, że nie jest to moja ostatnia podróż do Krakowa.

– Walter Müller-Kalthöner (Norymberga) Więcej