Adam Wajrak (1972, Warszawa) – dziennikarz „Gazety Wyborczej”, od lat opisuje i fotografuje przyrodę, w szczególności zwierzęta, które są jego pasją od dzieciństwa. Współtwórca kanału przyrodniczego „Tropem Wajraka” Od ponad 20 lat mieszka w Teremiskach w Puszczy Białowieskiej, o której ochronę ni.. Adam Wajrak (1972, Warszawa) – dziennikarz „Gazety Wyborczej”, od lat opisuje i fotografuje przyrodę, w szczególności zwierzęta, które są jego pasją od dzieciństwa. Współtwórca kanału przyrodniczego „Tropem Wajraka” Od ponad 20 lat mieszka w Teremiskach w Puszczy Białowieskiej, o której ochronę nieustająco zabiega. Autor kilku książek o tematyce przyrodniczej m.in. „Wilki”, „Wielka księga prawdziwych tropicieli”, ostatnio „Na północ” i – wraz z żoną Nurią Selva Fernández -„Kuna za kaloryferem”. Ponieważ lubi przemierzać świat na nartach był uczestnikiem wypraw polarnych na Svalbard i Grenlandię. W 2005 magazyn „Time” przyznał mu tytuł Bohatera Europy. Za działania na rzecz ocalenia unikalnej Doliny Rospudy otrzymał nagrodę im. Andrzeja Woyciechowskiego, a przez brukselski dziennik „Europen Voice” został uznany za jedną z 50. osób, które wywarły największy wpływ na Europę w 2007 roku. W 2019 otrzymał nagrodę im. Andrzeja Wajdy oraz nagrodę Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego i Mieczysława Prószyńskich, a w 2022 nagrodę im. Stanisława Lema. Więcej

Podstawą wystawy „Esencjonalnie” jest wystawa „Niedenthal”, przygotowana przez Dom Spotkań z Historią, instytucję kultury miasta stołecznego Warszawy.

kuratorki: Anna Brzezińska, Katarzyna Puchalska
wybór zdjęć, teksty: Katarzyna Puchalska
projekt graficzny: Lotne Studio, grafo-mania
przygotowani.. Podstawą wystawy „Esencjonalnie” jest wystawa „Niedenthal”, przygotowana przez Dom Spotkań z Historią, instytucję kultury miasta stołecznego Warszawy.

kuratorki: Anna Brzezińska, Katarzyna Puchalska
wybór zdjęć, teksty: Katarzyna Puchalska
projekt graficzny: Lotne Studio, grafo-mania
przygotowanie zdjęć do druku: Tomasz Kubaczyk
druk i oprawa fotografii: Ney Gallery&Prints Więcej

Wystawa Jolanty Rycerskiej „Brzydkie miejsca” to projekt kobiety o kobietach, a właściwie o przeżywaniu własnej kobiecości w ciele. O mierzeniu się z obowiązującymi modelami piękna, kultem młodości i niekończącej się pracy nad swoim ciałem. Punktem wyjścia do powstania projektu było zaproponowanie.. Wystawa Jolanty Rycerskiej „Brzydkie miejsca” to projekt kobiety o kobietach, a właściwie o przeżywaniu własnej kobiecości w ciele. O mierzeniu się z obowiązującymi modelami piękna, kultem młodości i niekończącej się pracy nad swoim ciałem. Punktem wyjścia do powstania projektu było zaproponowanie znajomym kobietom sfotografowania „brzydkiego” miejsca na ich ciele. Pytanie było otwarte, nieco prowokujące, choć niczego nie narzucało, ani nie sugerowało. Mogło wywołać automatyczne odrzucenie pomysłu, negację istnienia takiej przestrzeni w swoim ciele lub próbę ukrycia jej, a jednak w żadnym wypadku tak się nie stało. Bohaterki zaproszone do fotografii natychmiast znalazły „to” miejsce. Ważna była ta pierwsza myśl, naturalnie szczery i celny impuls. To on prowadził do obszaru ciała, który jest obciążony kompleksami, ukrywany przed światem, czasem przed samą sobą. Okazało się, że nie są to wcale miejsca uważane powszechnie za intymne. „Wstydliwe” były ich walory estetyczne lub zdrowotne. Obciążone lękiem przed chorobą, przemijaniem lub odczuwane wprost jako nieakceptowalne wizualnie. Więcej

W swojej twórczości próbuję przez kształty, linie, plamy wejść w sferę, którą można by nazwać „pozaoczywistą”, przeniknąć do świata snów, obaw, archetypicznych lęków. Fotografia, jak każda ze sztuk, musi mieć walor „podprogowości”, który jest zdolny poruszyć w odbiorcy delikatne struny niespodziew.. W swojej twórczości próbuję przez kształty, linie, plamy wejść w sferę, którą można by nazwać „pozaoczywistą”, przeniknąć do świata snów, obaw, archetypicznych lęków. Fotografia, jak każda ze sztuk, musi mieć walor „podprogowości”, który jest zdolny poruszyć w odbiorcy delikatne struny niespodziewanych uczuć i emocji.

Moje działania fotograficzne trafnie odzwierciedla zdanie Ansela Adamsa: „Prawdziwa fotografia nie musi być wyjaśniana, ani nie może być zawarta w słowach.”

– Bogdan Głowacki Więcej

Najlepsze fotografie prasowe już po raz szósty w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie! Na 66. edycję konkursu organizowanego przez Fundację World Press Photo napłynęło prawie 60 tysięcy zdjęć, nadesłanych przez ponad 3,5 tysiąca fotografów, ze 127 krajów. Nagrody przyznano 24 twórcom.

Z każdego.. Najlepsze fotografie prasowe już po raz szósty w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie! Na 66. edycję konkursu organizowanego przez Fundację World Press Photo napłynęło prawie 60 tysięcy zdjęć, nadesłanych przez ponad 3,5 tysiąca fotografów, ze 127 krajów. Nagrody przyznano 24 twórcom.

Z każdego z 6 regionów świata (Afryka, Ameryka Północna i Środkowa, Ameryka Południowa, Azja, Azja Południowowschodnia i Oceania oraz Europa) wybrano zwycięzców w czterech kategoriach (zdjęcie pojedyncze, reportaż, projekt długoterminowy oraz „format dowolny”). Spośród tych 24 wygranych wybrano także „zwycięzców globalnych”. Więcej

Bebok to fotograficzny horror stworzony przez jedną z najzdolniejszych polskich dokumentalistek przy współpracy z grupą młodych ludzi z wrzesińskiego Teatru Otczapy. Bezpośrednią inspirację dla Karoliny Jonderko stanowiły filmowe obrazy takie jak Stranger Things czy Miasteczko Twin Peaks, w któryc.. Bebok to fotograficzny horror stworzony przez jedną z najzdolniejszych polskich dokumentalistek przy współpracy z grupą młodych ludzi z wrzesińskiego Teatru Otczapy. Bezpośrednią inspirację dla Karoliny Jonderko stanowiły filmowe obrazy takie jak Stranger Things czy Miasteczko Twin Peaks, w których mieszkańcy małych i w domyśle nudnych miejscowości, biorą udział w niezwykłych wydarzeniach z pogranicza jawy i snu, czy też ściślej mówiąc – sennego koszmaru. Autorka zainspirowana wspomnianymi serialami, postanowiła potraktować Wrześnię jako swego rodzaju plan filmowy, na którym rozgrywać się będą wykreowane przez Nią wydarzenia. Świat ukazany w Beboku cały czas balansuje na granicy prawdy i fikcji, jawy i snu, sielanki i koszmaru, wszystko wydaje się zmyślone i prawdziwe zarazem. Jak jest naprawdę? Kim jest Bebok? Jest dobry czy zły? Czy powinniśmy się go bać? Czy istnieje naprawdę? Czy odwiedza również Ciebie? Czy jest jednym z nas? Więcej

Magdalena Wesołowska-Kuta – architekt z wykształcenia – jest szczególnie wrażliwa na odbiór i możliwości kreacji otaczających ludzi elementów przestrzeni. To właśnie zapis tych emocji, w technice batiku na tkaninie, prezentowany będzie podczas wystawy w Czarnej Galerii CENTRUM NCK.

Co to jest B.. Magdalena Wesołowska-Kuta – architekt z wykształcenia – jest szczególnie wrażliwa na odbiór i możliwości kreacji otaczających ludzi elementów przestrzeni. To właśnie zapis tych emocji, w technice batiku na tkaninie, prezentowany będzie podczas wystawy w Czarnej Galerii CENTRUM NCK.

Co to jest Batik?
Batik to jawajska technika barwienia tkanin. Ma już ponad 2000 lat, polega na nanoszeniu na tkaninę stopionego wosku za pomocą niewielkiego narzędzia zwanego tjanting, a następnie barwieniu jej barwnikami. Technika batiku zdobyła w Polsce około roku 1920 ogromna popularność i zaowocowała powstaniem stylu jawajsko-krakowskiego. To niezwykle ciekawa i szlachetna technika wymagająca ogromnego skupienia, precyzji i dyscypliny.

Magdalena Wesołowska-Kuta – po ukończeniu studiów na wydziale Architektury na Wrocławskiej Politechnice pracowała jako wykładowca w Akademii Krakowskiej. Zainteresowanie techniką batiku zaowocowało całkowitym oddaniem się pasji i studiami podyplomowymi na Wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych. W pracach graficznych można znaleźć powtarzalność elementów która wprowadza rytm, równocześnie zacierając granice pojedynczych szczegółów tworząc zupełnie nowy wzór. Takie nagromadzenie elementów pozwala na poszukiwanie detali i odkrywanie ukrytych znaczeń. Różnorodność prac wykonanych techniką batiku pokazuje drogę poszukiwań autorki w wyrażaniu wizji artystycznej – od realistycznych przedstawień natury poprzez portrety do abstrakcyjnych koncepcji prac. Więcej

W październiku 1984 roku, jako członek delegacji Młodzieżowej Rady Okręgowej, miałem sposobność pierwszy raz w życiu odwiedzić Kraków i Polskę. Podróż „za żelazną kurtynę” była dla mnie przygodą, a Kraków i jego mieszkańcy zachwycili mnie od pierwszego dnia. Przypadkiem w składzie naszej grupy obo.. W październiku 1984 roku, jako członek delegacji Młodzieżowej Rady Okręgowej, miałem sposobność pierwszy raz w życiu odwiedzić Kraków i Polskę. Podróż „za żelazną kurtynę” była dla mnie przygodą, a Kraków i jego mieszkańcy zachwycili mnie od pierwszego dnia. Przypadkiem w składzie naszej grupy obok dr. Ulricha Malego, późniejszego bumistrza Norymbergi, był także Joachim Renisch, ówczesny dyrektor Gemeinschaftshaus Langwasser. To on rozpoczął nawiązywanie kontaktów między swoją placówką, a rok wcześniej otwartym Nowohuckim Centrum Kultury, które i ja miałem okazję poznać. Wtedy nawet nie podejrzewałem, że w 1999 roku, piętnaście lat po tamtej wizycie, wrócę do Krakowa jako oficjalny przedstawiciel Gemeinschaftshaus. Jako nowo mianowany szef placówki w Langwasser postanowiłem kontynuować partnerstwo zawiązane w 1987 roku przez Joachima Renischa i ówczesnego dyrektora NCK Ferdynanda Nawratila.

Pod koniec lutego 2024 roku odejdę w stan spoczynku. To okazja do refleksji nie tylko nad moją ścieżką zawodową w strukturach Urzędu do Spraw Kultury i Wypoczynku Miasta Norymbergi, ale także czas na wspominanie dziesięciu podróży do Krakowa i 37 lat partnerstwa między naszymi instytucjami, które przypadło mi w udziale kształtować przez minione ćwierć wieku. Obok różnorodnych projektów, które wspólnie powołaliśmy do życia, zapadła mi w pamięć poruszająca polska gościnność i spotkania z ludźmi w Krakowie – z koleżankami i kolegami w NCK, artystkami i artystami, osobami sprawującymi oficjalne funkcje w polityce i administracji miejskiej, a także spotkania w czasie wydarzeń kulturalnych oraz podczas zwiedzania miasta.

Na mojej wystawie pokazuję wspomnienia z wizyt w Krakowie, osobiste fotograficzne impresje, które powstawały w latach 1984 -2017. Tymi zdjęciami pragnę oficjalnie pożegnać się z dyrektorem Zbigniewem Grzybem i jego zespołem z Nowohuckiego Centrum Kultury. Jestem jednak pewien, że nie jest to moja ostatnia podróż do Krakowa.

– Walter Müller-Kalthöner (Norymberga) Więcej

Krzesimir Wiater – urodzony w 1986 w Krakowie. W 2011 obronił dyplom w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Bogusza Salwińskiego. W 2016 uzyskał stopień doktora. Obecnie prowadzi Pracownię Podstaw Rzeźby dla studentów pierwszego roku na macierzystej uczelni. Głów.. Krzesimir Wiater – urodzony w 1986 w Krakowie. W 2011 obronił dyplom w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Rzeźby w pracowni prof. Bogusza Salwińskiego. W 2016 uzyskał stopień doktora. Obecnie prowadzi Pracownię Podstaw Rzeźby dla studentów pierwszego roku na macierzystej uczelni. Główny trzon jego twórczości stanowią obiekty i rysunki wielkoformatowe na pograniczu instalacji. Uczestniczył w wielu plenerach i sympozjach rzeźbiarskich. Jego prace były prezentowane na licznych wystawach w Polsce i zagranicą. Więcej

Podróże i fotografia to moje dwie największe pasje, które się wzajemnie napędzają. Wyruszam w podróż w poszukiwaniu ciekawych miejsc, aby m.in. utrwalić ich piękno w kadrze. Właśnie fotografia krajobrazowa jest mi najbliższa. Ona mnie relaksuje i najzwyczajniej w świecie cieszy. Nie zawsze pogoda .. Podróże i fotografia to moje dwie największe pasje, które się wzajemnie napędzają. Wyruszam w podróż w poszukiwaniu ciekawych miejsc, aby m.in. utrwalić ich piękno w kadrze. Właśnie fotografia krajobrazowa jest mi najbliższa. Ona mnie relaksuje i najzwyczajniej w świecie cieszy. Nie zawsze pogoda dopisze, nie zawsze zrobię takie fotografie, jakie bym chciała, ale sama radość szukania miejsc, wyjazdów w grupie ludzi z tą samą pasją to jest coś niezastąpionego.

Fotografie prezentowane na wystawie wybrane zostały w celu przedstawienia miejsc które odwiedziłam w latach 2018-2023, są to popularne kierunki turystyczne, miejsca gdzie każdy był lub będzie. Część zdjęć była wykonana w okresie pandemii. Moje fotografie były wyróżniane i nagradzane na konkursach fotograficznych.

– Bożena Pochopień Więcej

Wystawa podsumowująca całoroczną pracę w pracowniach graficznej i plastycznej w sezonie 2022/2023.

Malarstwo, grafika, rysunek, rzeźba, papieroplastyka i origami – wszystko to, czym mogą się pochwalić mali i nieco starsi twórcy.

Prace stworzone pod opieką prowadzących zajęcia:
Jolanty Krzyw.. Wystawa podsumowująca całoroczną pracę w pracowniach graficznej i plastycznej w sezonie 2022/2023.

Malarstwo, grafika, rysunek, rzeźba, papieroplastyka i origami – wszystko to, czym mogą się pochwalić mali i nieco starsi twórcy.

Prace stworzone pod opieką prowadzących zajęcia:
Jolanty Krzyworzeki-Smolik, Jadwigi Magryś-Borowiec, Bożeny Szuflity, Marty Wakuły-Mac, Jana Bosaka, Roberta Bubla Więcej

Prof. dr hab. Piotr Bożyk – urodzony w 1944 roku w rodzinie artystów: ojciec Eugeniusz Bożyk artysta malarz i scenograf, matka Helena Papée-Bożyk artystka malarka i witrażystka, brat Jerzy Michał Bożyk kompozytor, piosenkarz, jazzman. Studiował na Wydziale Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknyc.. Prof. dr hab. Piotr Bożyk – urodzony w 1944 roku w rodzinie artystów: ojciec Eugeniusz Bożyk artysta malarz i scenograf, matka Helena Papée-Bożyk artystka malarka i witrażystka, brat Jerzy Michał Bożyk kompozytor, piosenkarz, jazzman. Studiował na Wydziale Form Przemysłowych Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Dyplom magisterski z wyróżnieniem uzyskał w Pracowni profesora Andrzeja Pawłowskiego w roku 1969. Studia podyplomowe w Kansas University, USA (stypendium Fulbright’a) 1969/70. Od 1970 roku związany z ASP w Krakowie, w 2005 roku uzyskał tytuł profesora zwyczajnego. W latach 2012-2016 był prorektorem ASP ds. współpracy z zagranicą. Utworzył i prowadził Pracownię Projektowania Konceptualnego. Prowadził zajęcia i wykłady w uczelniach w Polsce, Anglii, Belgii, Finlandii, Słowenii, Ukrainie, na Węgrzech. Zajmuje się projektowaniem produktów, wystaw oraz sztuką kinetyczną. Obiekty kinetyczne były wystawiane w Polsce, Niemczech, USA, Czechach, Słowacji, na Węgrzech, znajdują się w zbiorach stałych Muzeum Narodowego w Krakowie, Muzeum Sztuki i Techniki Japońskiej Manggha w Krakowie, Galerii GAP Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, Bibliotece Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz licznych kolekcjach prywatnych. W 2017 roku Senat Moholy-Nagy University of Art and Design w Budapeszcie nadał mu tytuł Doktora Honoris Causa. W 2017 roku otrzymał też nagrodę Ladislav Sutnar Prize od Wydziału Architektury i Sztuki Zachodnioczeskiego Uniwersytetu w Pilsen. Jest odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Edukacji Narodowej oraz Złotym Medalem “Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.

Więcej

W sztuce szukam powiązania pomiędzy światem wyobraźni a światem realnym. Twórczość jest dla mnie sposobem odkrywania prawdy o sobie i świecie, poszukiwaniem własnej tożsamości, drogą komunikacji z otoczeniem. Liczy się w niej bezpośredniość i autentyczność. Bardzo ważna jest tu rola intuicji, jako.. W sztuce szukam powiązania pomiędzy światem wyobraźni a światem realnym. Twórczość jest dla mnie sposobem odkrywania prawdy o sobie i świecie, poszukiwaniem własnej tożsamości, drogą komunikacji z otoczeniem. Liczy się w niej bezpośredniość i autentyczność. Bardzo ważna jest tu rola intuicji, jako swoistego wewnętrznego kompasu i drogowskazu w podejmowaniu decyzji artystycznych. Duże znaczenie ma też element zaskoczenia, absurdu i nonsensu. W swoim malarstwie koncentruję się głównie na własnym, subiektywnym przeżywaniu świata. Obraz staje się zapisem wrażeń, myśli, stanów emocjonalnych i duchowych. Sam proces malowania jest ważny, zmienia się w czasie i sama akcja, samo uderzenie pędzla jest nośnikiem treści, gdzie określona barwa i kształt linii ma przekazać odpowiednie emocje. To sztuka opowiadająca o ruchu, będąca jego bezpośrednim i spontanicznym zapisem. To malarstwo idei, uczuć i myśli, których nie można w żaden sposób „sfiguratyzować”, by nie popełnić uproszczenia, zafałszowania czy skrzywienia. W swoich pracach łączę różne materiały i techniki, by w jak najbardziej bezpośredni i szczery sposób przekazać, często wieloznaczną treść.
– Jacek Jasiniak Więcej

Nowohuckie Centrum Kultury prezentuje drugą z czteroletniego cyklu plenerowych wystaw fotograficznych pod wspólnym tytułem „Cztery żywioły”, którego autorami są fotografowie zrzeszeni w Krakowskim Klubie Fotograficznym, a pomysłodawcą Zbigniew Grzyb – dyrektor NCK.

Kobieta okiem kobiety, mężczyzna okiem mężczyzny. Dwoje autorów – dwa spojrzenia. Dwa współistniejące światy – kobiecy i męski – nieustannie się przenikają i wzajemnie dopełniają. Czasem są tak przesycone, że dochodzi do inwersji, gdzie cechy potocznie będące atrybutem kobiecej natury są również t.. Kobieta okiem kobiety, mężczyzna okiem mężczyzny. Dwoje autorów – dwa spojrzenia. Dwa współistniejące światy – kobiecy i męski – nieustannie się przenikają i wzajemnie dopełniają. Czasem są tak przesycone, że dochodzi do inwersji, gdzie cechy potocznie będące atrybutem kobiecej natury są również także przymiotem mężczyzny. Pod pozornie łatwą do zdefiniowania fasadą kryją się wyjątkowe portrety. Każdy z pierwiastkiem piękna oraz niedoskonałości za razem – to opis zdjęcia czy człowieka? Każda z prezentowanych przez nas prac opowiada jakąś historię. Jaką? Zostawiamy to Wam, drodzy odbiorcy, do własnej interpretacji.

Więcej

12. Międzynarodowe Biennale Miniatury – Częstochowa 2022 to kolejna odsłona niezwykłego konkursu plastycznego, organizowanego przez Ośrodek Promocji Kultury Gaude Mater w Częstochowie. Warunek uczestnictwa w zasadzie jest tu tylko jeden: przedstawiona praca nie może przekraczać formatu 10 x 10 cen.. 12. Międzynarodowe Biennale Miniatury – Częstochowa 2022 to kolejna odsłona niezwykłego konkursu plastycznego, organizowanego przez Ośrodek Promocji Kultury Gaude Mater w Częstochowie. Warunek uczestnictwa w zasadzie jest tu tylko jeden: przedstawiona praca nie może przekraczać formatu 10 x 10 centymetrów. Wymaga to od autora nie tylko wyobraźni, ale też specyficznych umiejętności warsztatowych oraz – nomen omen – ogromnej dyscypliny. A jednak na to wyzwanie od lat odpowiadają setki artystów z całego świata, nadsyłając do Częstochowy swoje malutkie obrazy i grafiki.

Więcej

Ewa Rosiek-Buszko – urodzona w Gliwicach, mieszka i pracuje w Krakowie. Absolwentka Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu ze specjalnością ceramika artystyczna. Studiowała w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Architektury Wnętrz i Wydziale Grafiki – rysunek filmowy. Dyplom uzyska.. Ewa Rosiek-Buszko – urodzona w Gliwicach, mieszka i pracuje w Krakowie. Absolwentka Liceum Sztuk Plastycznych w Nowym Wiśniczu ze specjalnością ceramika artystyczna. Studiowała w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Architektury Wnętrz i Wydziale Grafiki – rysunek filmowy. Dyplom uzyskała w 1979 roku. Członek Związku Polskich Artystów Plastyków oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Wychowania przez Sztukę – InSEA. Jest nauczycielem dyplomowanym. W latach 2002–2014 członek zarządu i wiceprezes Stowarzyszenia Artystów Pedagogów Ceramiki i Rzeźby. Autorka warsztatów „Paper Gami” i idei projektu WASHI no FUSHIGI – TAJEMNICA PAPIERU, realizowanego w Polsce i Japonii w latach 2019–2020. Tworzy autorskie papiery ręcznie czerpane, tkaninę i ceramikę unikatową. Maluje pastele i akwarele. Współzałożycielka i kuratorka wystaw śląskiej Grupy Przekaz. Uczestniczyła w ponad 200 wystawach. Jej prace znajdują się w zbiorach muzealnych i kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.

Więcej

Bożena Budzyńska – fotografka i podróżniczka, od 6 lat realizuje swój artystyczny projekt BB LADY IN RED, fotografując najpiękniejsze zakątki świata i pokazując go oczami tajemniczej kobiety w czerwonej sukience.

Lidia Rozmus – urodzona w Międzylesiu. W latach 1980-2021 mieszkała w Illinois, w USA. Studia na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (1973-1980). Absolwentka American Academy of Ar w Chicago (1983-1985) oraz The School of the Art Institute of Chicago (1988-1990).

Marta Pokojowczyk – malarka, historyczka sztuki, ur. w 1985 r. we Wrocławiu. Z tkactwem ręcznym zetknęła się podczas stażu w Atelier Heleny Loermans w Odemirze, w Portugalii, w ramach transgranicznego programu Erasmus dla młodych przedsiębiorców. Symbioza dyscyplin, malarstwa i tkactwa, najpełnie... Marta Pokojowczyk – malarka, historyczka sztuki, ur. w 1985 r. we Wrocławiu. Z tkactwem ręcznym zetknęła się podczas stażu w Atelier Heleny Loermans w Odemirze, w Portugalii, w ramach transgranicznego programu Erasmus dla młodych przedsiębiorców. Symbioza dyscyplin, malarstwa i tkactwa, najpełniej objawia się konstruowaniem na krośnie tkackim obrazów nawiązujących do pejzażu, Horyzontów i lnianych form przestrzennych, tak zwanych Kanw 3D. W 2017 roku założyła Atelier badawcze Interweave Studio (obecnie w Supraślu, woj. podlaskie), w którym przeplatają się sztuka, rzemiosło i nauki humanistyczne. Aktualnie podąża szlakiem tkaczy w północno-wschodniej Polsce ucząc się tradycyjnych technik takich jak sejpak i przekuwając je na język współczesnej sztuki. Uczestniczka projektów oraz wystaw indywidualnych i grupowych w kraju, i za granicą, m.in. w Niemczech, Włoszech i Portugalii. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w dziedzinie sztuk wizualnych w 2019 i 2023 roku.
Więcej

Elżbieta Zrobek – urodzona w 1959 roku w Czeladzi. Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach. Studiowała na Uniwersytecie Śląskim, na Wydziale Artystycznym w Cieszynie. Dyplom w zakresie malarstwa sztalugowego uzyskała w pracowni prof. Jagody Adamus i dr. Adama Molendy. Ukońc... Elżbieta Zrobek – urodzona w 1959 roku w Czeladzi. Absolwentka Państwowego Liceum Sztuk Plastycznych w Katowicach. Studiowała na Uniwersytecie Śląskim, na Wydziale Artystycznym w Cieszynie. Dyplom w zakresie malarstwa sztalugowego uzyskała w pracowni prof. Jagody Adamus i dr. Adama Molendy. Ukończyła studia podyplomowe w zakresie malarstwa w pracowni prof. Teresy Kotkowskiej-Rzepeckiej oraz unikatowego papieru czerpanego pod kierunkiem dr hab. Małgorzaty Buczek-Śledzińskiej, na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych im. J. Matejki w Krakowie. W 2017 roku uzyskała stopień doktora sztuki na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod opieką artystyczną prof. Teresy Kotkowskiej-Rzepeckiej. Jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków okręg katowicki. Zrealizowała 40 indywidualnych wystaw malarstwa oraz obiektów z unikatowego papieru czerpanego z materii organicznej. Uczestniczyła w ponad 100 prezentacjach zbiorowych w kraju i za granicą m. in. USA, Rosji, Francji, Niemczech, Anglii, Szwajcarii. Zajmuje się malarstwem sztalugowym i tworzy autorski papier ręcznie czerpany.
Więcej

wystawa Związku Polskich Fotografów Przyrody – Okręg Krakowski

W dzisiejszym świecie, nastawionym głównie na konsumpcję, presja człowieka na przyrodę oraz jego negatywny wpływ na nią przybierają na sile. Ludzkość eksploruje i zajmuje nowe tereny, które od wieków należały jedynie do natury. Cor... wystawa Związku Polskich Fotografów Przyrody – Okręg Krakowski

W dzisiejszym świecie, nastawionym głównie na konsumpcję, presja człowieka na przyrodę oraz jego negatywny wpływ na nią przybierają na sile. Ludzkość eksploruje i zajmuje nowe tereny, które od wieków należały jedynie do natury. Coraz mniej jest miejsc, o których można powiedzieć, że są dzikie i nieskażone ludzką działalnością. W ciszy kurczy się przestrzeń do życia organizmów do tej pory uznawanych za pospolite lub niezagrożone wyginięciem.

Kolejna odsłona wystawy fotografii członków Okręgu Krakowskiego Związku Polskich Fotografów Przyrody ma nam przypomnieć o wielkiej różnorodności i bogactwie form roślin, grzybów i zwierząt żyjących w Polsce i poza granicami naszego kraju. Możemy tu z bliska poznać bojaźliwego wodnika, dowiedzieć się, jak wygląda ślepowron, dostrzec delikatność lilii złotogłów i nacieszyć oczy widokiem pazia żeglarza. Ten piękny, barwny świat przyrody zestawiony z wizją przyspieszającej degradacji, ma nam uświadomić, że należy dołożyć wszelkich starań, aby ocalić go dla przyszłych pokoleń.

Zapraszamy w podróż do fascynującego świata dzikiej przyrody, która nieodmiennie zachwyca nas różnorodnością form i kształtów oraz bogactwem barw

– Paweł Wrona, Prezes Okręgu Krakowskiego ZPFP Więcej