Wydarzenia
Kalendarz
Filtruj wedle daty
Kategorie wydarzeń
Wyszykiwanie wydarzeń blisko ciebie
Wydarzenia wedle lat
Sie
05
Wystawa prac absolwentów warsztatów fotograficznych 2024/2025
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 5th Sie, 2025 13:00 - 28th Sie, 2025 14:45
Na wystawę składają się prace wykonane podczas warsztatów fotograficznych: stopień podstawowy i zaawansowany oraz Studyjny Masterclass.
Warsztaty prowadziły:
Justyna Balawender – rodowita m...
Na wystawę składają się prace wykonane podczas warsztatów fotograficznych: stopień podstawowy i zaawansowany oraz Studyjny Masterclass.
Warsztaty prowadziły:
Justyna Balawender – rodowita mieszkanka Krakowa. Z wykształcenia i zawodu finansistka, z zamiłowania fotografka. Pasjonuje ją fotografia portretowa oraz wszelkie eksperymenty z formą. Nieustannie poszukuje nowych źródeł inspiracji, sięgając do fotografii konceptualnej i twórczej. Zafascynowana procesami historycznymi tworzy prace w technice mokrego kolodionu, prowadzi warsztaty z cyjanotypii, jednocześnie zgłębia tajniki pozostałych technik jak dagerotypia, guma dwuchromianowa czy brąz van dyke.
Marzena Kolarz – urodzona w 1979 roku, mieszka i pracuje w Krakowie. W 2020 obroniła doktorat na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, otrzymując tytuł doktora sztuk. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny). Od ponad 20 lat nauczycielka i wykładowczyni fotografii. Obecnie adiunkt w Instytucie Sztuki i Designu Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Szczególnie zainteresowana jest eksperymentem, fotografią kreacyjną, technikami historycznymi, fotografią otworkową, fotografią mody. Techniki fotograficzne stara się świadomie wykorzystać do budowania własnych, autobiograficznych opowieści.
Warsztaty prowadziły:
Justyna Balawender – rodowita mieszkanka Krakowa. Z wykształcenia i zawodu finansistka, z zamiłowania fotografka. Pasjonuje ją fotografia portretowa oraz wszelkie eksperymenty z formą. Nieustannie poszukuje nowych źródeł inspiracji, sięgając do fotografii konceptualnej i twórczej. Zafascynowana procesami historycznymi tworzy prace w technice mokrego kolodionu, prowadzi warsztaty z cyjanotypii, jednocześnie zgłębia tajniki pozostałych technik jak dagerotypia, guma dwuchromianowa czy brąz van dyke.
Marzena Kolarz – urodzona w 1979 roku, mieszka i pracuje w Krakowie. W 2020 obroniła doktorat na Uniwersytecie Pedagogicznym w Krakowie, otrzymując tytuł doktora sztuk. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny). Od ponad 20 lat nauczycielka i wykładowczyni fotografii. Obecnie adiunkt w Instytucie Sztuki i Designu Uniwersytetu Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Szczególnie zainteresowana jest eksperymentem, fotografią kreacyjną, technikami historycznymi, fotografią otworkową, fotografią mody. Techniki fotograficzne stara się świadomie wykorzystać do budowania własnych, autobiograficznych opowieści.
- Nowohuckie Centrum Kultury
- 1
-
- Przepraszamy, ale wydarzenie zostało zakończone i nie można potwierdzić w nim udziału lub cokolwiek zmienić.
Sie
12
Magdalena Nałęcz „Stróżka. Kolor – Pamięć – Emocje” – wystawa malarstwa
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 12th Sie, 2025 16:00 - 1st Wrz, 2025 16:45 - UTC
Dwuczęściowa wystawa malarstwa Magdaleny Nałęcz w Białej Galerii CENTRUM Nowohuckiego Centrum Kultury stanowi szeroką prezentację dorobku artystki, obejmującą zarówno retrospektywę, jak i premierowy c...
Dwuczęściowa wystawa malarstwa Magdaleny Nałęcz w Białej Galerii CENTRUM Nowohuckiego Centrum Kultury stanowi szeroką prezentację dorobku artystki, obejmującą zarówno retrospektywę, jak i premierowy cykl obrazów. To podróż przez blisko trzy dekady twórczości, która koncentruje się wokół martwej natury – tematu pozornie klasycznego, a w ujęciu artystki głęboko osobistego i symbolicznego.
- Nowohuckie Centrum Kultury
- 1
-
- Przepraszamy, ale wydarzenie zostało zakończone i nie można potwierdzić w nim udziału lub cokolwiek zmienić.
Sie
28
Wystawa malarstwa "Tomasz Poznysz/ Pod skórą" w Galerii Miejskiej we Wrocławiu
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 28th Sie, 2025 18:00 - 25th Wrz, 2025 18:00 - UTC
Seria malarska „Pod skórą” jest cyklem, w którym artysta Tomasz Poznysz przekształca obrazy, przede wszystkim z kręgu Caravaggionistów, nadając im nowe znaczenia. Malarz pokrywa odsłonięte ciała przed...
Seria malarska „Pod skórą” jest cyklem, w którym artysta Tomasz Poznysz przekształca obrazy, przede wszystkim z kręgu Caravaggionistów, nadając im nowe znaczenia. Malarz pokrywa odsłonięte ciała przedstawionych postaci szczegółowymi tatuażami, których symbolika nierozerwalnie łączy się z historią bohaterów. Inspiracją dla serii jest książka „Pod skórą” Alessandry Lemmy, której psychoanalityczne rozważania dotyczą znaczeń i funkcji tatuaży sytuujących się pod powierzchnią skóry.
Kuratorka: Katarzyna Zahorska.
Wernisaż odbędzie się 28 sierpnia (czwartek) o godzinie 18:00.
Wydarzeniu będzie towarzyszył DJset.
Ekspozycja potrwa do 25 września.
Szczegóły: https://galeriamiejska.pl/tomasz-poznysz-pod-skora/
Kuratorka: Katarzyna Zahorska.
Wernisaż odbędzie się 28 sierpnia (czwartek) o godzinie 18:00.
Wydarzeniu będzie towarzyszył DJset.
Ekspozycja potrwa do 25 września.
Szczegóły: https://galeriamiejska.pl/tomasz-poznysz-pod-skora/
- Galeria Miejska we Wrocławiu
- 1
-
- Przepraszamy, ale wydarzenie zostało zakończone i nie można potwierdzić w nim udziału lub cokolwiek zmienić.
Wrz
04
„Architektura krajobrazu” – wystawa fotografii Krzysztofa Ziemby
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 4th Wrz, 2025 - 28th Wrz, 2025
wernisaż wystawy – 4 września (czwartek), g. 19.00
Każde zdjęcie to opowieść – zatrzymana chwila, emocja zamknięta w kadrze, echo minionego czasu.
Wystawa powstała z potrzeby zachowania ...
wernisaż wystawy – 4 września (czwartek), g. 19.00
Każde zdjęcie to opowieść – zatrzymana chwila, emocja zamknięta w kadrze, echo minionego czasu.
Wystawa powstała z potrzeby zachowania tego, co ulotne – spojrzeń, uśmiechów, krajobrazów, które poruszyły serce. Oglądając kolejne zdjęcia, wracamy do miejsc i chwil, które kształtowały naszą drogę, budowały wspomnienia – a teraz opowiadają historię, która choć osobista, może być bliska każdemu. Niech ta wystawa będzie mostem między przeszłością a teraźniejszością – zaproszeniem do wspólnego przeżywania emocji, które nigdy nie tracą na sile, jednocześnie będąc dokumentem i poezją. Niech każdy obraz będzie osobistym spotkaniem z tym, co ulotne, ale poruszające – zapisem światła, przestrzeni i pamięci.
„Architektura krajobrazu” to fotograficzna opowieść o miejscach, które mijamy każdego dnia – polach, ścieżkach, liniach wzgórz. Z pozoru zwyczajne, w obiektywie stają się bohaterami cichej narracji o czasie, przestrzeni i współistnieniu człowieka z naturą. Prezentowane fotografie powstawały przez około dwa lata na terenie głównie Małopolski – jako zapis chwil uchwyconych między światłem a cieniem, porami roku, geometrią a fakturą ziemi.
Każdy kadr niesie w sobie nie tylko obraz, ale i emocje: echo minionego czasu, ślad obecności, rytm który znamy podświadomie. Ta wystawa jest zaproszeniem do zatrzymania się – do spojrzenia głębiej na krajobrazy, które nas otaczają i nieustannie kształtują.
Architektura krajobrazu to dzieło bez autora, które nieustannie, z roku na rok się tworzy.
Każde zdjęcie to opowieść – zatrzymana chwila, emocja zamknięta w kadrze, echo minionego czasu.
Wystawa powstała z potrzeby zachowania tego, co ulotne – spojrzeń, uśmiechów, krajobrazów, które poruszyły serce. Oglądając kolejne zdjęcia, wracamy do miejsc i chwil, które kształtowały naszą drogę, budowały wspomnienia – a teraz opowiadają historię, która choć osobista, może być bliska każdemu. Niech ta wystawa będzie mostem między przeszłością a teraźniejszością – zaproszeniem do wspólnego przeżywania emocji, które nigdy nie tracą na sile, jednocześnie będąc dokumentem i poezją. Niech każdy obraz będzie osobistym spotkaniem z tym, co ulotne, ale poruszające – zapisem światła, przestrzeni i pamięci.
„Architektura krajobrazu” to fotograficzna opowieść o miejscach, które mijamy każdego dnia – polach, ścieżkach, liniach wzgórz. Z pozoru zwyczajne, w obiektywie stają się bohaterami cichej narracji o czasie, przestrzeni i współistnieniu człowieka z naturą. Prezentowane fotografie powstawały przez około dwa lata na terenie głównie Małopolski – jako zapis chwil uchwyconych między światłem a cieniem, porami roku, geometrią a fakturą ziemi.
Każdy kadr niesie w sobie nie tylko obraz, ale i emocje: echo minionego czasu, ślad obecności, rytm który znamy podświadomie. Ta wystawa jest zaproszeniem do zatrzymania się – do spojrzenia głębiej na krajobrazy, które nas otaczają i nieustannie kształtują.
Architektura krajobrazu to dzieło bez autora, które nieustannie, z roku na rok się tworzy.
- Nowohuckie Centrum Kultury
- 1
-
- Przepraszamy, ale wydarzenie zostało zakończone i nie można potwierdzić w nim udziału lub cokolwiek zmienić.
Wrz
14
Jakub Niedźwiedź „LUDZIE RZECZY I POMARAŃCZOWY KSIĘŻYC” rysunek malarstwo
- Wystawa
- Wydarzenie na stronie
- 14th Wrz, 2025 17:00 - 26th Wrz, 2025 14:00
Jakub Niedźwiedź – ur. 1973 – studiował filologię polską i łacińską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Obecnie jest profesorem na Wydziale Polonistyki UJ, gdzie wykłada i prowadzi badania nad literaturą ...
Jakub Niedźwiedź – ur. 1973 – studiował filologię polską i łacińską na Uniwersytecie Jagiellońskim. Obecnie jest profesorem na Wydziale Polonistyki UJ, gdzie wykłada i prowadzi badania nad literaturą wczesnonowożytną, historią kartografii i historią pisma. Od czasów przedlicealnych rozwijał swoją pasję malarską, co roku biorąc udział w wakacyjnych plenerach organizowanych przez Społeczną Komisję Opieki nad Zabytkami Sztuki Cerkiewnej. Od 2019 roku związany jest z Salwatorskim Studiem Artystycznym w Krakowie, gdzie uczestniczy w zajęciach malarskich i rysunkowych. Maluje akrylem, akwarelą i olejem, do jego ulubionych technik należą różne odmiany tuszu. Nie rozstaje się ze szkicownikiem. Jego ulubionymi modelami są koty Hugomir i Fifka. Jest miłośnikiem Włoch, Moraw, Londynu i Bostonu oraz sztuki i kuchni tych miejsc. Parla italiano.
Paź
01
„70 lat Krakowskiego Klubu Fotograficznego” – wystawa fotografii
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 1st Paź, 2025 - 31st Paź, 2025
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
wernisaż wystawy – 2 października (czwartek), g. 18.00
70 lat Krakowskiego Klubu Fotograficznego
Krakowski Klub Fotograficzny w 2025 r....
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
wernisaż wystawy – 2 października (czwartek), g. 18.00
70 lat Krakowskiego Klubu Fotograficznego
Krakowski Klub Fotograficzny w 2025 r. obchodzi swoje 70. urodziny. To wyjątkowy jubileusz, który zasługuje na szczególne wyróżnienie, a wybór odpowiedniego prezentu na tę okazję stanowił nie lada wyzwanie. W gronie dyrekcji Nowohuckiego Centrum Kultury, zarządu oraz członków KKF powstał pomysł, którego realizacja uświetni tę rocznicę. Zaproponowano urządzenie w przestrzeniach NCK dwóch wystaw – archiwalnej i współczesnej, siedemdziesięciu indywidualnych ekspozycji członków KKF oraz opracowanie okolicznościowego wydawnictwa.
Urzeczywistnienie tych ambitnych zamierzeń było niełatwym zadaniem, wymagało współpracy i zbiorowego wysiłku wielu osób. We wrześniu 2024 r. podjęto przygotowania do publikacji, polegające na kwerendzie zasobów archiwalnych KKF, obejmujących fotografie, katalogi, kroniki, zapiski, sprawozdania i czasopisma. Zaczęto także wybierać fotografie na wystawy: „Z archiwum Krakowskiego Klubu Fotograficznego” oraz „70 lat Krakowskiego Klubu Fotograficznego”, na które zgromadzono – zgodnie z założeniami – ważne i ulubione zdjęcia współczesnych autorów.
Przegląd aktualnego dorobku KKF dowodzi, że zainteresowania jego członków są niezwykle szerokie – fotografia przyrodnicza, turystyczna, rodzinna i reportażowa, architektura, a wraz nią detale, refleksy, układy geometryczne i multiplikacje, portrety tradycyjne i kreacyjne, w studiu i w plenerze, sport i fotografia uliczna, przedkładająca twórczy pomysł ponad samą lokację. W tym zestawie ważne miejsce zajmują również: makrofotografia, niecodzienne formy graficzne, eksperymenty świadczące o kreatywnym podejściu do zagadnienia – efektowne faktury i budzące emocje zaskakujące gry światłocienia.
Fotografia daje niezwykłą swobodę wypowiedzi oraz możliwość krytycznego i twórczego spojrzenia – subiektywnie przetwarza i estetyzuje życie. O końcowym powodzeniu efektów pracy decyduje wiele czynników: świadomość, temperament, warsztat, stylistyka, intuicja i szczęście, a wszystko ostatecznie tworzy w formie i treści indywidualne „theatrum mundi”. Klucz do zrozumienia procesu tworzenia znaleźć można w uniwersalnej wiedzy o kulturze – wartościach duchowych i materialnych.
Sposób tworzenia i pojmowania sztuki uległ licznym zmianom na przestrzeni wieków. Czasami zachwycała, często oburzała, ale zawsze pozostaje ważną treścią życia. Dla jednych stanowi rodzaj narzędzia tworzenia dokumentacji, dla innych jest nośnikiem wartości indywidualnych, społecznych i kulturowych, odzwierciedlających wizualne bogactwo świata.
Ryszard Kapuściński, mistrz pióra, autor słynnego reportażu o wczesnej Nowej Hucie, a także świetny fotograf powiedział: „Fotografować to przede wszystkim utrwalać rzeczywistość, która nas otacza. Ludzi, których twarze chcemy zachować. Pejzaże, które chcemy uwiecznić. I wydarzenia, których jesteśmy świadkami. A także całe skomplikowane życie wraz z jego złożoną obyczajowością. Fotografować wszystko. Wszystko, co jest żywe i martwe, żeby po prostu utrwalać, zatrzymywać.”
Ta uniwersalna wykładnia dobrze odzwierciedla motywy, które inspirowały kolejne pokolenia członków KKF.
– Adam Gryczyński, kurator wystawy
Autorzy:
Leszek Adamski, Justyna Balawender, Maryla Baścik, Katarzyna Bielec, Grzegorz Boniowski, Alicja Broda, Anna Bubula, Ryszard Cabała, Barbara Czopek, Grzegorz Dąbroś, Krzysztof Domanus, Stach Gacek, Ewa Gajewska, Janusz Gajewski, Bogdan Głowacki, Adam Głuc, Leopold Grela, Adam Gryczyński, Stanisław Guzik, Marta Hawlena, Bolesław Jamróz, Marek Janikowski, Mirek Janowski, Grzegorz Jarkiewicz, Jan Jasicki, Dariusz Jucha, Andrzej Jurkiewicz, Zbigniew Karge, Marcin Kopczyński, Piotr Kowenicki, Konrad Krawczyk, Bartłomiej Krężołek, Bogusław Kuderewicz, Krzysztof Labe, Zbigniew Labe, Magda Langer, Mieczysław Libront, Stanisław Łacny, Paweł Łyko, Anna Magdziarczyk, Monika Malkowska, Jarek Malkowski, Paweł Małota, Andrzej Małyga, Anna Moryś, Marcin Ochoński, Andrzej Olender, Monika Olender, Adam Olszowski, Tomasz Orłowski, Agata Piłat-Ciepiela, Bożena Pochopień, Gian Paolo Prando, Małgorzata Radziejowska, Barbara Radziszewska, Władysław Rospondek, Magdalena Samburska, Małgorzata Sęk-Tatomir, Janusz Skórski, Andrzej Skuciński, Katarzyna Skupień, Zbigniew Skupień, Witold Stachnik, Monika Stachnik-Czapla, Marek Stalmachowski, Dawid Stawiak, Anna Stawowy-Lampa, Agnieszka Stefańczyk, Beata Sulikowska, Agnieszka Sumara, Urszula Szaraniec, Piotrek Śniadowski, Agnieszka Świat, Ryszard Tatomir, Stanisław Tkacz, Monika Wierzbicka, Andrzej Wróbel, Leszek Zajkowski, Andrzej Zawada, Małgorzata Zeńczak, Krzysztof Ziemba, Jan Zych.
Krakowski Klub Fotograficzny – istnieje od 1955 roku, tym samym jest jednym z najstarszych klubów fotograficznych w Polsce. Od 1983 roku swoją siedzibę ma w Nowohuckim Centrum Kultury, jednak z Nową Hutą związany jest od początku jej istnienia. Klub skupia pasjonatów i miłośników fotografii o różnorodnych zainteresowaniach i technikach fotografowania. Głównym celem działalności KKF jest rozwijanie i doskonalenie fotograficznych pasji poprzez szkolenia, prezentacje, warsztaty, a także wystawy, plenery i konkursy.
wernisaż wystawy – 2 października (czwartek), g. 18.00
70 lat Krakowskiego Klubu Fotograficznego
Krakowski Klub Fotograficzny w 2025 r. obchodzi swoje 70. urodziny. To wyjątkowy jubileusz, który zasługuje na szczególne wyróżnienie, a wybór odpowiedniego prezentu na tę okazję stanowił nie lada wyzwanie. W gronie dyrekcji Nowohuckiego Centrum Kultury, zarządu oraz członków KKF powstał pomysł, którego realizacja uświetni tę rocznicę. Zaproponowano urządzenie w przestrzeniach NCK dwóch wystaw – archiwalnej i współczesnej, siedemdziesięciu indywidualnych ekspozycji członków KKF oraz opracowanie okolicznościowego wydawnictwa.
Urzeczywistnienie tych ambitnych zamierzeń było niełatwym zadaniem, wymagało współpracy i zbiorowego wysiłku wielu osób. We wrześniu 2024 r. podjęto przygotowania do publikacji, polegające na kwerendzie zasobów archiwalnych KKF, obejmujących fotografie, katalogi, kroniki, zapiski, sprawozdania i czasopisma. Zaczęto także wybierać fotografie na wystawy: „Z archiwum Krakowskiego Klubu Fotograficznego” oraz „70 lat Krakowskiego Klubu Fotograficznego”, na które zgromadzono – zgodnie z założeniami – ważne i ulubione zdjęcia współczesnych autorów.
Przegląd aktualnego dorobku KKF dowodzi, że zainteresowania jego członków są niezwykle szerokie – fotografia przyrodnicza, turystyczna, rodzinna i reportażowa, architektura, a wraz nią detale, refleksy, układy geometryczne i multiplikacje, portrety tradycyjne i kreacyjne, w studiu i w plenerze, sport i fotografia uliczna, przedkładająca twórczy pomysł ponad samą lokację. W tym zestawie ważne miejsce zajmują również: makrofotografia, niecodzienne formy graficzne, eksperymenty świadczące o kreatywnym podejściu do zagadnienia – efektowne faktury i budzące emocje zaskakujące gry światłocienia.
Fotografia daje niezwykłą swobodę wypowiedzi oraz możliwość krytycznego i twórczego spojrzenia – subiektywnie przetwarza i estetyzuje życie. O końcowym powodzeniu efektów pracy decyduje wiele czynników: świadomość, temperament, warsztat, stylistyka, intuicja i szczęście, a wszystko ostatecznie tworzy w formie i treści indywidualne „theatrum mundi”. Klucz do zrozumienia procesu tworzenia znaleźć można w uniwersalnej wiedzy o kulturze – wartościach duchowych i materialnych.
Sposób tworzenia i pojmowania sztuki uległ licznym zmianom na przestrzeni wieków. Czasami zachwycała, często oburzała, ale zawsze pozostaje ważną treścią życia. Dla jednych stanowi rodzaj narzędzia tworzenia dokumentacji, dla innych jest nośnikiem wartości indywidualnych, społecznych i kulturowych, odzwierciedlających wizualne bogactwo świata.
Ryszard Kapuściński, mistrz pióra, autor słynnego reportażu o wczesnej Nowej Hucie, a także świetny fotograf powiedział: „Fotografować to przede wszystkim utrwalać rzeczywistość, która nas otacza. Ludzi, których twarze chcemy zachować. Pejzaże, które chcemy uwiecznić. I wydarzenia, których jesteśmy świadkami. A także całe skomplikowane życie wraz z jego złożoną obyczajowością. Fotografować wszystko. Wszystko, co jest żywe i martwe, żeby po prostu utrwalać, zatrzymywać.”
Ta uniwersalna wykładnia dobrze odzwierciedla motywy, które inspirowały kolejne pokolenia członków KKF.
– Adam Gryczyński, kurator wystawy
Autorzy:
Leszek Adamski, Justyna Balawender, Maryla Baścik, Katarzyna Bielec, Grzegorz Boniowski, Alicja Broda, Anna Bubula, Ryszard Cabała, Barbara Czopek, Grzegorz Dąbroś, Krzysztof Domanus, Stach Gacek, Ewa Gajewska, Janusz Gajewski, Bogdan Głowacki, Adam Głuc, Leopold Grela, Adam Gryczyński, Stanisław Guzik, Marta Hawlena, Bolesław Jamróz, Marek Janikowski, Mirek Janowski, Grzegorz Jarkiewicz, Jan Jasicki, Dariusz Jucha, Andrzej Jurkiewicz, Zbigniew Karge, Marcin Kopczyński, Piotr Kowenicki, Konrad Krawczyk, Bartłomiej Krężołek, Bogusław Kuderewicz, Krzysztof Labe, Zbigniew Labe, Magda Langer, Mieczysław Libront, Stanisław Łacny, Paweł Łyko, Anna Magdziarczyk, Monika Malkowska, Jarek Malkowski, Paweł Małota, Andrzej Małyga, Anna Moryś, Marcin Ochoński, Andrzej Olender, Monika Olender, Adam Olszowski, Tomasz Orłowski, Agata Piłat-Ciepiela, Bożena Pochopień, Gian Paolo Prando, Małgorzata Radziejowska, Barbara Radziszewska, Władysław Rospondek, Magdalena Samburska, Małgorzata Sęk-Tatomir, Janusz Skórski, Andrzej Skuciński, Katarzyna Skupień, Zbigniew Skupień, Witold Stachnik, Monika Stachnik-Czapla, Marek Stalmachowski, Dawid Stawiak, Anna Stawowy-Lampa, Agnieszka Stefańczyk, Beata Sulikowska, Agnieszka Sumara, Urszula Szaraniec, Piotrek Śniadowski, Agnieszka Świat, Ryszard Tatomir, Stanisław Tkacz, Monika Wierzbicka, Andrzej Wróbel, Leszek Zajkowski, Andrzej Zawada, Małgorzata Zeńczak, Krzysztof Ziemba, Jan Zych.
Krakowski Klub Fotograficzny – istnieje od 1955 roku, tym samym jest jednym z najstarszych klubów fotograficznych w Polsce. Od 1983 roku swoją siedzibę ma w Nowohuckim Centrum Kultury, jednak z Nową Hutą związany jest od początku jej istnienia. Klub skupia pasjonatów i miłośników fotografii o różnorodnych zainteresowaniach i technikach fotografowania. Głównym celem działalności KKF jest rozwijanie i doskonalenie fotograficznych pasji poprzez szkolenia, prezentacje, warsztaty, a także wystawy, plenery i konkursy.
Paź
01
Arkadiusz Gola „Druga strona cegły” – wystawa fotografii
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 1st Paź, 2025 - 31st Paź, 2025
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
wernisaż wystawy – 3 października (piątek), g. 18.00
Druga strona cegły
Cegła. Czerwona, ta sama z jakiej stawiano kopalnie i fabryki...
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
wernisaż wystawy – 3 października (piątek), g. 18.00
Druga strona cegły
Cegła. Czerwona, ta sama z jakiej stawiano kopalnie i fabryki. Na Śląsku i w Zagłębiu wrosła w krajobraz jak hałdy. Dziś, gdy dym już nie przesłania nieba, te same mury zapisują w sobie inną opowieść. O miejscach, które zostały, pustoszeją i o ludziach, którzy z nich znikają.
Arkadiusz Gola wszedł z aparatem tam, gdzie rzadko zaglądają nasze nasycone dobrobytem oczy. Jego zdjęcia to proste kadry z mieszkań, w których czas płynie inaczej. Nie ma tu luksusów, są ślady codzienności. Popękane ściany, meble z różnych epok, przedmioty, które mają swoją historię, choć nikt o nią nie pyta.
Kuchnia z piecem, który pamięta lepsze czasy. Na stole resztki posiłku, niedopita herbata. W kącie łóżko przykryte starą narzutą. To nie są katalogowe wnętrza. To miejsca, gdzie żyje się, jak się umie. Nie na pokaz, bez udawania.
Widać na tych zdjęciach próby udomowienia małej przestrzeni, znalezienia w niej swojego miejsca. Czasem jest ciasno, czasem pusto. Ale zawsze jest czyjś ślad. Ręka, która postawiła kubek na stole, wzrok, który spoczął na ścianie.
Gola nie opowiada o upadku przemysłu w wielkich słowach. Pokazuje jego skutki w skali jednego mieszkania. W zmęczonej twarzy, w prowizorycznych naprawach, w drobnych przedmiotach, które mają wartość tylko dla tych, którzy z nimi żyją.
„Druga strona cegły” to nie jest pomnik przeszłości. To zwykłe życie, które toczy się dalej, mimo zmian za oknem. To portret ludzi, którzy nie poddają się, którzy w swoich czterech ścianach budują swój świat. Bez patosu, po prostu. Z uporem cegły.
– Michał Szalast
Wnętrze mieszkania określa człowieka, bo niemal wszystko co się tam znajduje i w jaki sposób jest zakomponowane zależy od mieszkańca. Decyduje o tych kwestiach nie tylko poziom zamożności, ale również indywidualna dla każdego potrzeba estetyki, lub jej brak, przymus pomieszczenia kilku osób na niewielkiej przestrzeni, czy wybór najtańszego, ale efektywnego sposobu ogrzewania. Kluczem mojego wyboru mieszkań są robotnicze dzielnice Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego. Kwartały domów, które otaczały kiedyś potężne kopalnie, huty i cynkownie, a dzisiaj pozostały w tej przestrzeni same. Po likwidacji zakładu utraciły patrona, opiekuna, a w architekturze przestrzeni powstała potężna wyrwa. Od lat przyglądam się procesom zmian wynikających z likwidacji przemysłu ciężkiego w aglomeracji Górnośląsko-Zagłębiowskiej. Ze swoich fotografii staram się budować cykle, swego rodzaju eseje o tym, jak poszczególny człowiek w tym wszystkim próbuje znaleźć dla siebie miejsce.
– Arkadiusz Gola
Arkadiusz Gola – fotograf, kurator wystaw, absolwent, a obecnie wykładowca w Instytucie Twórczej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w Opawie. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików, ambasador marki FUJIFILM. Przez 34 lata fotoreporter Prasy Śląskiej, głównie Dziennika Zachodniego, obecnie foto felietonista tego tytułu. Zawodowo związany z Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu, dla którego fotografuje przemiany w społeczeństwach, u schyłku funkcjonowania przemysłu ciężkiego.
Zdobywał nagrody w najważniejszych krajowych konkursach fotografii prasowej, w tym trzykrotnie Grand Press Photo, dwukrotny stypendysta Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury. Odznaczony odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Autor kilkudziesięciu wystaw i publikacji z zakresu fotografii dokumentalnej. Jego zdjęcia znajdują się w zbiorach muzeów w Polsce i za granicą.
www.arekgola.com
wernisaż wystawy – 3 października (piątek), g. 18.00
Druga strona cegły
Cegła. Czerwona, ta sama z jakiej stawiano kopalnie i fabryki. Na Śląsku i w Zagłębiu wrosła w krajobraz jak hałdy. Dziś, gdy dym już nie przesłania nieba, te same mury zapisują w sobie inną opowieść. O miejscach, które zostały, pustoszeją i o ludziach, którzy z nich znikają.
Arkadiusz Gola wszedł z aparatem tam, gdzie rzadko zaglądają nasze nasycone dobrobytem oczy. Jego zdjęcia to proste kadry z mieszkań, w których czas płynie inaczej. Nie ma tu luksusów, są ślady codzienności. Popękane ściany, meble z różnych epok, przedmioty, które mają swoją historię, choć nikt o nią nie pyta.
Kuchnia z piecem, który pamięta lepsze czasy. Na stole resztki posiłku, niedopita herbata. W kącie łóżko przykryte starą narzutą. To nie są katalogowe wnętrza. To miejsca, gdzie żyje się, jak się umie. Nie na pokaz, bez udawania.
Widać na tych zdjęciach próby udomowienia małej przestrzeni, znalezienia w niej swojego miejsca. Czasem jest ciasno, czasem pusto. Ale zawsze jest czyjś ślad. Ręka, która postawiła kubek na stole, wzrok, który spoczął na ścianie.
Gola nie opowiada o upadku przemysłu w wielkich słowach. Pokazuje jego skutki w skali jednego mieszkania. W zmęczonej twarzy, w prowizorycznych naprawach, w drobnych przedmiotach, które mają wartość tylko dla tych, którzy z nimi żyją.
„Druga strona cegły” to nie jest pomnik przeszłości. To zwykłe życie, które toczy się dalej, mimo zmian za oknem. To portret ludzi, którzy nie poddają się, którzy w swoich czterech ścianach budują swój świat. Bez patosu, po prostu. Z uporem cegły.
– Michał Szalast
Wnętrze mieszkania określa człowieka, bo niemal wszystko co się tam znajduje i w jaki sposób jest zakomponowane zależy od mieszkańca. Decyduje o tych kwestiach nie tylko poziom zamożności, ale również indywidualna dla każdego potrzeba estetyki, lub jej brak, przymus pomieszczenia kilku osób na niewielkiej przestrzeni, czy wybór najtańszego, ale efektywnego sposobu ogrzewania. Kluczem mojego wyboru mieszkań są robotnicze dzielnice Górnego Śląska i Zagłębia Dąbrowskiego. Kwartały domów, które otaczały kiedyś potężne kopalnie, huty i cynkownie, a dzisiaj pozostały w tej przestrzeni same. Po likwidacji zakładu utraciły patrona, opiekuna, a w architekturze przestrzeni powstała potężna wyrwa. Od lat przyglądam się procesom zmian wynikających z likwidacji przemysłu ciężkiego w aglomeracji Górnośląsko-Zagłębiowskiej. Ze swoich fotografii staram się budować cykle, swego rodzaju eseje o tym, jak poszczególny człowiek w tym wszystkim próbuje znaleźć dla siebie miejsce.
– Arkadiusz Gola
Arkadiusz Gola – fotograf, kurator wystaw, absolwent, a obecnie wykładowca w Instytucie Twórczej Fotografii Uniwersytetu Śląskiego w Opawie. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików, ambasador marki FUJIFILM. Przez 34 lata fotoreporter Prasy Śląskiej, głównie Dziennika Zachodniego, obecnie foto felietonista tego tytułu. Zawodowo związany z Muzeum Górnictwa Węglowego w Zabrzu, dla którego fotografuje przemiany w społeczeństwach, u schyłku funkcjonowania przemysłu ciężkiego.
Zdobywał nagrody w najważniejszych krajowych konkursach fotografii prasowej, w tym trzykrotnie Grand Press Photo, dwukrotny stypendysta Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury. Odznaczony odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Autor kilkudziesięciu wystaw i publikacji z zakresu fotografii dokumentalnej. Jego zdjęcia znajdują się w zbiorach muzeów w Polsce i za granicą.
www.arekgola.com
Paź
01
Tomasz Gudzowaty „ARE-BURE-BOKEH” – wystawa fotografii
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 1st Paź, 2025 - 31st Paź, 2025
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
wernisaż wystawy – 1 października (środa), g. 18.00
Zniszczyłem swoją pracę, efekt kilkuletnich przygotowań. Zabiłem detale w swoich zdjęciach,...
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
wernisaż wystawy – 1 października (środa), g. 18.00
Zniszczyłem swoją pracę, efekt kilkuletnich przygotowań. Zabiłem detale w swoich zdjęciach, rozszarpywałem, wypalałem. Szczegóły rozpraszały wzrok, odwracały uwagę od głębszych warstw. W sumo trochę zabijam siebie, rezygnuję z tożsamości, z mojego perfekcjonizmu w prezentowaniu treści, bo boję się, że tylko wierzchnia warstwa zostanie obejrzana. Boje się, że prezentuję piękne pudełko, którego nikt nie otwiera. To co chcę opowiedzieć jest dla mnie zbyt ważne, żeby pozwolić sobie na błąd czy niedopowiedzenia w przekazie.
To zaskakująca deklaracja artysty, którego wyrazisty, rozpoznawalny styl kojarzy się z perfekcyjnie zakomponowanymi, wycyzelowanymi, przemyślanymi do ostatniego szczegółu kadrami. Takie podejście do sumo – narodowego sportu Japończyków, otoczonego nimbem tradycji, zrytualizowanego i pełnego odniesień do sfery sacrum – wydawałoby się najbardziej naturalne. Tomasz Gudzowaty zderza jednak ten temat z buntowniczą, prowokacyjną estetyką are-bure-bokeh, inspirowaną pracami fotografów związanych z Provoke (Purovōku, プロヴォーク), eksperymentalnym magazynem fotograficznym, założonym w 1968 roku. Provoke było platformą dla nowego stylu ekspresji, zmierzając do uwolnienia fotografii od podporządkowania językowi werbalnemu. Obrazy wizualne nie mogą w pełni reprezentować idei, tak jak słowa – jak głosi manifest grupy – ale fotografie mogą prowokować język i idee, skutkując nowym językiem i nowymi znaczeniami. Fotograf może uchwycić to, co nie może być wyrażone słowami, prezentując fotografie jako „dokumenty” do czytania przez innych – stąd podtytuł magazynu: „prowokacyjne materiały do przemyśleń”.
W Provoke forma została zredukowana do zera, pozostała sama treść. To właśnie była inspiracja do pokazania sumo jako symbolu tego co zobaczyłem pracując nad tym tematem – deklaruje Tomasz Gudzowaty. W sumo zdjęcia pędzą, ale też blakną, jakby zanikały. To podkreślenie tego, że trzeba się śpieszyć i dobudować szczegóły, od nowa zacząć uzupełniać to co zostało wypłukane lub wykruszyło się pod wpływem czasu i przemian. […] Chciałbym wytrącić z orbity myślenie o sumo jako statecznej i trwałej tradycji. Ruszyć z posad tę bryłę. Pokazać, że sumo żyje, że się zmienia, tylko my nie chcemy tego przyjąć do wiadomości. Łatwiej jest idealizować tradycję i nie negować jej plastyczności, niż zaakceptować zmiany aby przetrwała.
Tomasz Gudzowaty, urodzony w 1971 roku w Warszawie, zyskał międzynarodowe uznanie w dziedzinie fotografii dokumentalnej i artystycznej jako wielokrotny laureat i finalista najważniejszych międzynarodowych konkursów, w tym World Press Photo (dziewięć nagród), Pictures of the Year International, NPPA’s Best of Photojournalism, International Photography Awards, B&W Spider Awards oraz National Portrait Gallery’s Taylor Wessing Photographic Portrait Prize. Fotograficzna pasja zaprowadziła go do ponad stu krajów i na wszystkie kontynenty. Podejmował takie tematy jak dzika porzyroda, sport i zjawiska społeczne. W jego dorobku jest wiele publikacji prasowych (m.in. w Cartier Art, Max, L’Equipe, The Guardian, Newsweek, Forbes, National Geographic Travel, Time, Photo, British Journal of Photography, Spook, Vogue Italia i L’Uomo Vogue) oraz kilkanaście książek wydanych w oficynach o międzynarodowej renomie, takich jak Hatje Cantz i, przede wszystkim, Steidl Verlag. W 2018 roku uzyskał stopień doktora sztuki w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, a w 2025 roku został mianowany profesorem zwyczajnym.
wernisaż wystawy – 1 października (środa), g. 18.00
Zniszczyłem swoją pracę, efekt kilkuletnich przygotowań. Zabiłem detale w swoich zdjęciach, rozszarpywałem, wypalałem. Szczegóły rozpraszały wzrok, odwracały uwagę od głębszych warstw. W sumo trochę zabijam siebie, rezygnuję z tożsamości, z mojego perfekcjonizmu w prezentowaniu treści, bo boję się, że tylko wierzchnia warstwa zostanie obejrzana. Boje się, że prezentuję piękne pudełko, którego nikt nie otwiera. To co chcę opowiedzieć jest dla mnie zbyt ważne, żeby pozwolić sobie na błąd czy niedopowiedzenia w przekazie.
To zaskakująca deklaracja artysty, którego wyrazisty, rozpoznawalny styl kojarzy się z perfekcyjnie zakomponowanymi, wycyzelowanymi, przemyślanymi do ostatniego szczegółu kadrami. Takie podejście do sumo – narodowego sportu Japończyków, otoczonego nimbem tradycji, zrytualizowanego i pełnego odniesień do sfery sacrum – wydawałoby się najbardziej naturalne. Tomasz Gudzowaty zderza jednak ten temat z buntowniczą, prowokacyjną estetyką are-bure-bokeh, inspirowaną pracami fotografów związanych z Provoke (Purovōku, プロヴォーク), eksperymentalnym magazynem fotograficznym, założonym w 1968 roku. Provoke było platformą dla nowego stylu ekspresji, zmierzając do uwolnienia fotografii od podporządkowania językowi werbalnemu. Obrazy wizualne nie mogą w pełni reprezentować idei, tak jak słowa – jak głosi manifest grupy – ale fotografie mogą prowokować język i idee, skutkując nowym językiem i nowymi znaczeniami. Fotograf może uchwycić to, co nie może być wyrażone słowami, prezentując fotografie jako „dokumenty” do czytania przez innych – stąd podtytuł magazynu: „prowokacyjne materiały do przemyśleń”.
W Provoke forma została zredukowana do zera, pozostała sama treść. To właśnie była inspiracja do pokazania sumo jako symbolu tego co zobaczyłem pracując nad tym tematem – deklaruje Tomasz Gudzowaty. W sumo zdjęcia pędzą, ale też blakną, jakby zanikały. To podkreślenie tego, że trzeba się śpieszyć i dobudować szczegóły, od nowa zacząć uzupełniać to co zostało wypłukane lub wykruszyło się pod wpływem czasu i przemian. […] Chciałbym wytrącić z orbity myślenie o sumo jako statecznej i trwałej tradycji. Ruszyć z posad tę bryłę. Pokazać, że sumo żyje, że się zmienia, tylko my nie chcemy tego przyjąć do wiadomości. Łatwiej jest idealizować tradycję i nie negować jej plastyczności, niż zaakceptować zmiany aby przetrwała.
Tomasz Gudzowaty, urodzony w 1971 roku w Warszawie, zyskał międzynarodowe uznanie w dziedzinie fotografii dokumentalnej i artystycznej jako wielokrotny laureat i finalista najważniejszych międzynarodowych konkursów, w tym World Press Photo (dziewięć nagród), Pictures of the Year International, NPPA’s Best of Photojournalism, International Photography Awards, B&W Spider Awards oraz National Portrait Gallery’s Taylor Wessing Photographic Portrait Prize. Fotograficzna pasja zaprowadziła go do ponad stu krajów i na wszystkie kontynenty. Podejmował takie tematy jak dzika porzyroda, sport i zjawiska społeczne. W jego dorobku jest wiele publikacji prasowych (m.in. w Cartier Art, Max, L’Equipe, The Guardian, Newsweek, Forbes, National Geographic Travel, Time, Photo, British Journal of Photography, Spook, Vogue Italia i L’Uomo Vogue) oraz kilkanaście książek wydanych w oficynach o międzynarodowej renomie, takich jak Hatje Cantz i, przede wszystkim, Steidl Verlag. W 2018 roku uzyskał stopień doktora sztuki w Szkole Filmowej im. Krzysztofa Kieślowskiego na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, a w 2025 roku został mianowany profesorem zwyczajnym.
Paź
01
Piotr Stós „Fotografia podwodna” – wystawa fotografii
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 1st Paź, 2025 - 31st Paź, 2025
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
spotkanie z Autorem – 9 października (czwartek), g. 18.00, sala kameralna 203
Fotografia podwodna – zdjęcia malowane wodą i światłem
Nurkowa...
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
spotkanie z Autorem – 9 października (czwartek), g. 18.00, sala kameralna 203
Fotografia podwodna – zdjęcia malowane wodą i światłem
Nurkowanie — a wraz z nim fotografia podwodna — nieprzerwanie przyciąga miłośników przygód i piękna ukrytego pod taflą wody. Dziś, w czasach powszechnej dostępności smartfonów i kompaktowych aparatów, uwiecznianie podwodnych krajobrazów nie wymaga już ani specjalistycznej wiedzy, ani rozbudowanego zaplecza technicznego. Wystarczy podstawowy kurs nurkowy i aparat zamknięty w szczelnej obudowie, by tworzyć obrazy malowane wodą i światłem.
Jednak nawet najbardziej nowoczesna technologia nie oszuka praw fizyki. Pod wodą światło zachowuje się inaczej niż na powierzchni: traci intensywność, zmienia barwę i kierunek. Już kilka metrów pod powierzchnią dominują chłodne tony błękitu i zieleni, a czerwienie i żółcie znikają. To właśnie te warunki nadają zdjęciom podwodnym charakterystyczny, niemal oniryczny klimat – pełen ciszy, miękkich przejść tonalnych i atmosfery tajemnicy.
Ta sama woda, która tworzy sceny niczym z innego świata, potrafi też skomplikować pracę fotografa: pochłania szczegóły, zniekształca kontury, ogranicza widoczność. Im bliżej fotografowanego obiektu znajdzie się aparat, tym lepszy rezultat – dlatego najczęściej sięga się tu po szkła makro oraz ultraszerokokątne, które pozwalają fotografować z bardzo bliska. Kluczową rolę odgrywa także sztuczne oświetlenie: lampy błyskowe i lampy światła stałego przywracają naturalne barwy i wydobywają ukryte detale.
Warto pamiętać, że każda sesja zdjęciowa pod wodą ma swój limit – zazwyczaj nie dłuższy niż godzina, na tyle bowiem zwykle starcza zapas powietrza w butli fotografa. O sukcesie decydują więc nie tylko umiejętności i sprzęt, ale także uważność, refleks i łut szczęścia. Choć warunki panujące pod wodą mogą ograniczać swobodę twórczą nawet doświadczonym nurkom z profesjonalnym sprzętem, to właśnie te ograniczenia stają się częścią wyjątkowego języka podwodnej fotografii.
Prezentowane zdjęcia to przekrój tematów, po które najchętniej sięgają pasjonaci tej niezwykłej dziedziny: od mikroskopijnych mieszkańców morskiego dna, przez zatopione wraki i sylwetki nurków, po majestatyczne krajobrazy raf koralowych. Autor ma nadzieję, że staną się one inspiracją do nauki nurkowania, poznawania świata i odkrywania piękna ukrytego pod powierzchnią wody.
Piotr Stós (ur. 1965) – z urodzenia krakowianin, z wykształcenia biolog, a z zamiłowania – człowiek, który od lat z czułością i niesłabnącą ciekawością zagląda pod wodę. Absolwent Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego, instruktor nurkowania i fotografii podwodnej, potrafiący zanurzyć się nie tylko w głębiny, ale i w detale. Od ponad ćwierćwiecza związany z Centrum Nurkowym Nautica Safari, którego był współzałożycielem. Organizator wypraw i gospodarz bazy nurkowej na chorwackiej wyspie Vis – miejsca, gdzie wszyscy znają go po imieniu. Animator polskiej fotografii podwodnej, inicjator konkursów, warsztatów i wystaw, takich jak „Podwodny Świat” w Nowohuckim Centrum Kultury, Fotokonkurs Nautica Safari, cztery edycje Fotoweekendu w Deepspot oraz siedem Zlotów Fotografów Podwodnych na Visie. Od czterech dekad z wytrwałością godną żółwia słoniowego z Galápagos dokumentuje życie i przemiany w podmorskim świecie – łącząc wiedzę biologa z wrażliwością fotografa. W jego kadrach znajdziemy zarówno majestatyczne rekiny wielorybie, jak i mikroskopijny plankton – uchwycone w miejscach tak odległych jak Ekwador, Filipiny, Indonezja, Palau, Mikronezja, Malezja, Meksyk, Portugalia, Włochy, Hiszpania, Tajlandia, Malediwy, Kuba, Chorwacja czy Egipt. Fotografuje aparatami NIKON D850 i D700 w obudowach Subal – bo pod wodą liczy się nie tylko oko, ale i pełne zaufanie do sprzętu.
spotkanie z Autorem – 9 października (czwartek), g. 18.00, sala kameralna 203
Fotografia podwodna – zdjęcia malowane wodą i światłem
Nurkowanie — a wraz z nim fotografia podwodna — nieprzerwanie przyciąga miłośników przygód i piękna ukrytego pod taflą wody. Dziś, w czasach powszechnej dostępności smartfonów i kompaktowych aparatów, uwiecznianie podwodnych krajobrazów nie wymaga już ani specjalistycznej wiedzy, ani rozbudowanego zaplecza technicznego. Wystarczy podstawowy kurs nurkowy i aparat zamknięty w szczelnej obudowie, by tworzyć obrazy malowane wodą i światłem.
Jednak nawet najbardziej nowoczesna technologia nie oszuka praw fizyki. Pod wodą światło zachowuje się inaczej niż na powierzchni: traci intensywność, zmienia barwę i kierunek. Już kilka metrów pod powierzchnią dominują chłodne tony błękitu i zieleni, a czerwienie i żółcie znikają. To właśnie te warunki nadają zdjęciom podwodnym charakterystyczny, niemal oniryczny klimat – pełen ciszy, miękkich przejść tonalnych i atmosfery tajemnicy.
Ta sama woda, która tworzy sceny niczym z innego świata, potrafi też skomplikować pracę fotografa: pochłania szczegóły, zniekształca kontury, ogranicza widoczność. Im bliżej fotografowanego obiektu znajdzie się aparat, tym lepszy rezultat – dlatego najczęściej sięga się tu po szkła makro oraz ultraszerokokątne, które pozwalają fotografować z bardzo bliska. Kluczową rolę odgrywa także sztuczne oświetlenie: lampy błyskowe i lampy światła stałego przywracają naturalne barwy i wydobywają ukryte detale.
Warto pamiętać, że każda sesja zdjęciowa pod wodą ma swój limit – zazwyczaj nie dłuższy niż godzina, na tyle bowiem zwykle starcza zapas powietrza w butli fotografa. O sukcesie decydują więc nie tylko umiejętności i sprzęt, ale także uważność, refleks i łut szczęścia. Choć warunki panujące pod wodą mogą ograniczać swobodę twórczą nawet doświadczonym nurkom z profesjonalnym sprzętem, to właśnie te ograniczenia stają się częścią wyjątkowego języka podwodnej fotografii.
Prezentowane zdjęcia to przekrój tematów, po które najchętniej sięgają pasjonaci tej niezwykłej dziedziny: od mikroskopijnych mieszkańców morskiego dna, przez zatopione wraki i sylwetki nurków, po majestatyczne krajobrazy raf koralowych. Autor ma nadzieję, że staną się one inspiracją do nauki nurkowania, poznawania świata i odkrywania piękna ukrytego pod powierzchnią wody.
Piotr Stós (ur. 1965) – z urodzenia krakowianin, z wykształcenia biolog, a z zamiłowania – człowiek, który od lat z czułością i niesłabnącą ciekawością zagląda pod wodę. Absolwent Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu Jagiellońskiego, instruktor nurkowania i fotografii podwodnej, potrafiący zanurzyć się nie tylko w głębiny, ale i w detale. Od ponad ćwierćwiecza związany z Centrum Nurkowym Nautica Safari, którego był współzałożycielem. Organizator wypraw i gospodarz bazy nurkowej na chorwackiej wyspie Vis – miejsca, gdzie wszyscy znają go po imieniu. Animator polskiej fotografii podwodnej, inicjator konkursów, warsztatów i wystaw, takich jak „Podwodny Świat” w Nowohuckim Centrum Kultury, Fotokonkurs Nautica Safari, cztery edycje Fotoweekendu w Deepspot oraz siedem Zlotów Fotografów Podwodnych na Visie. Od czterech dekad z wytrwałością godną żółwia słoniowego z Galápagos dokumentuje życie i przemiany w podmorskim świecie – łącząc wiedzę biologa z wrażliwością fotografa. W jego kadrach znajdziemy zarówno majestatyczne rekiny wielorybie, jak i mikroskopijny plankton – uchwycone w miejscach tak odległych jak Ekwador, Filipiny, Indonezja, Palau, Mikronezja, Malezja, Meksyk, Portugalia, Włochy, Hiszpania, Tajlandia, Malediwy, Kuba, Chorwacja czy Egipt. Fotografuje aparatami NIKON D850 i D700 w obudowach Subal – bo pod wodą liczy się nie tylko oko, ale i pełne zaufanie do sprzętu.
Paź
01
Massimo Bonutto „Odisha – Podróż do plemiennych Indii” – wystawa fotografii
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 1st Paź, 2025 - 31st Paź, 2025
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
wernisaż wystawy – 3 października (piątek), g. 17.00
Odisha lub Orisa to niezwykła kraina znana ze swojego dziedzictwa etnicznego i kulturowego....
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
wernisaż wystawy – 3 października (piątek), g. 17.00
Odisha lub Orisa to niezwykła kraina znana ze swojego dziedzictwa etnicznego i kulturowego. Orisa jest nazywana „ojczyzną plemion”, a sześćdziesiąt dwa plemiona pochodzenia drawidyjskiego (w tym Bonda, Ghadaba, Kondh) stanowią 29% jej populacji. To pozwala jasno zrozumieć dlaczego jest to ziemia tak bogata w kulturę i wiekowe tradycje.
Wystawa zabiera nas w podróż do małych wiosek, na niemal wszystkie najważniejsze cotygodniowe targi. Możemy tam spotkać mężczyzn i kobiety z lokalnych plemion, którzy zeszli z gór aby sprzedawać lub kupować, i podziwiać bogactwo i różnorodność ich strojów.
Massimo Bonutto urodził się w Wenecji we wrześniu 1954 roku. Aktualnie mieszka w miejscowości Mira, w pobliżu Wenecji. Z zawodu jest informatykiem, z pasji – fotografem. Zdjęcia zaczął robić w 1976 roku i po pewnym czasie przerwy – około siedem lat temu – powrócił do tego zajęcia zapisując się na kurs fotografii. Jest członkiem klubu fotograficznego „L’Obiettivo” w Dolo oraz aktywnie uczestniczy w redagowaniu czasopisma online „Oltre”, wydawanego przez Università Popolare di Camponogara. Jest oficjalnym fotografem festiwalu muzycznego Suoni di Marca, który odbywa się co roku w lipcu i sierpniu w Treviso. Zazwyczaj tworzy w czerni i bieli, a jego ulubione gatunki to: street photografphy, zdjęcia podróżnicze i reportaże. Brał udział w licznych warsztatach poświęconych reportażowi, fotografii ulicznej, portretom i fotografii prasowej. Prezentował swoje prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych we Włoszech i za granicą: Cesano Maderno, Porretta Terme, Noale, Bassano, Kraków, Warszawa, Saint-Marcellin i inne.
wernisaż wystawy – 3 października (piątek), g. 17.00
Odisha lub Orisa to niezwykła kraina znana ze swojego dziedzictwa etnicznego i kulturowego. Orisa jest nazywana „ojczyzną plemion”, a sześćdziesiąt dwa plemiona pochodzenia drawidyjskiego (w tym Bonda, Ghadaba, Kondh) stanowią 29% jej populacji. To pozwala jasno zrozumieć dlaczego jest to ziemia tak bogata w kulturę i wiekowe tradycje.
Wystawa zabiera nas w podróż do małych wiosek, na niemal wszystkie najważniejsze cotygodniowe targi. Możemy tam spotkać mężczyzn i kobiety z lokalnych plemion, którzy zeszli z gór aby sprzedawać lub kupować, i podziwiać bogactwo i różnorodność ich strojów.
Massimo Bonutto urodził się w Wenecji we wrześniu 1954 roku. Aktualnie mieszka w miejscowości Mira, w pobliżu Wenecji. Z zawodu jest informatykiem, z pasji – fotografem. Zdjęcia zaczął robić w 1976 roku i po pewnym czasie przerwy – około siedem lat temu – powrócił do tego zajęcia zapisując się na kurs fotografii. Jest członkiem klubu fotograficznego „L’Obiettivo” w Dolo oraz aktywnie uczestniczy w redagowaniu czasopisma online „Oltre”, wydawanego przez Università Popolare di Camponogara. Jest oficjalnym fotografem festiwalu muzycznego Suoni di Marca, który odbywa się co roku w lipcu i sierpniu w Treviso. Zazwyczaj tworzy w czerni i bieli, a jego ulubione gatunki to: street photografphy, zdjęcia podróżnicze i reportaże. Brał udział w licznych warsztatach poświęconych reportażowi, fotografii ulicznej, portretom i fotografii prasowej. Prezentował swoje prace na wystawach indywidualnych i zbiorowych we Włoszech i za granicą: Cesano Maderno, Porretta Terme, Noale, Bassano, Kraków, Warszawa, Saint-Marcellin i inne.
Paź
03
WORLD PRESS PHOTO – 68. edycja
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 3rd Paź, 2025 11:00 - 26th Paź, 2025 19:00
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
Najlepsze fotografie prasowe już po raz ósmy w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie! Tegoroczna wystawa to zbiór najlepszych zdjęć spośród 59 320 ...
Wystawa w ramach wydarzenia SIŁA FOTOGRAFII 2025.
Najlepsze fotografie prasowe już po raz ósmy w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie! Tegoroczna wystawa to zbiór najlepszych zdjęć spośród 59 320 zgłoszonych do konkursu w 2025 roku przez 3778 fotografów ze 141 krajów.
W tym roku niezależne jury nagrodziło prace, które ukazały głębię i niuanse jednych z najbardziej palących kwestii, z jakimi zmaga się dziś świat, od druzgocących konfliktów i wstrząsów politycznych po bezpieczny przepływ migrantów. Wśród tematów poruszanych w nagrodzonych pracach znalazły się również tak ważne kwestie jak: kryzys klimatyczny, zwierzęta, sport i rodzina. Jako całość, ta kolekcja historii z całego świata, domaga się naszej nieustannej uwagi, podważając nasze przekonania i zachęcając wszystkich zwiedzających do głębszego spojrzenia i odnalezienia nowych perspektyw. Z każdego z 7 regionów świata (Afryka, Azja i Pacyfik oraz Oceania, Europa, Ameryka Północna i Środkowa, Ameryka Południowa, Azja Zachodnia, Środkowa i Południowa) wybrano zwycięzców w trzech kategoriach (zdjęcia indywidualne, cykle fotograficzne oraz projekty długoterminowe).
Zwycięzcami konkursu World Press Photo 2025 zostało 42 fotografów z 31 krajów: Bangladeszu, Białorusi, Brazylii, Kolumbii, Demokratycznej Republiki Konga, Salwadoru, Francji, Niemiec, Haiti, Indonezji, Iranu, Iranu/Kanady, Włoch, Myanmar, Holandii, Nigerii, Palestyny, Peru/Meksyku, Filipin, Portugalii, Rosji, Rosji/Niemiec, Korei Południowej, Hiszpanii, Sudanu, Tajlandii, Turcji, Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Wenezueli.
Zwycięskie projekty podkreślają siłę fotoreportażu i fotografii dokumentalnej w pogłębianiu zrozumienia, promowaniu dialogu i inspirowaniu do działania. Należy głośno poruszać kwestie wolności prasy, która jest coraz bardziej zagrożona – w 2024 r. na całym świecie zginęło co najmniej 103 dziennikarzy w 18 krajach, co czyni ten rok najbardziej śmiercionośnym od czasu, gdy Komitet Ochrony Dziennikarzy (CPJ) zaczął śledzić ofiary śmiertelne wśród dziennikarzy ponad trzy dekady temu.
Główną nagrodę w konkursie World Press Photo 2025 zdobyła Samar Abu Elouf z Palestyny (fotografia dla The New York Times), za portret 9-letniego Mahmouda Ajjoura, rannego podczas izraelskiego ataku na Strefę Gazy, który znalazł schronienie i pomoc medyczną w Doha, w Katarze.
Zdjęcie u góry strony (fragment):
Gabriel Medina podczas Igrzysk Olimpijskich Paryż 2024 (region Azja i Pacyfik oraz Oceania, kategoria zdjęcia indywidualne)
Kontekst: Brazylijczyk Gabriel Medina triumfalnie wyskakuje z wielkiej fali w piątym biegu trzeciej rundy zawodów surfingu mężczyzn podczas Igrzysk Olimpijskich 2024. Teahupo’o, Tahiti, Polinezja Francuska, 29 lipca 2024 r. Gabriel Medina uzyskał w tym biegu niemal idealny wynik 9,9 i ostatecznie sięgnął po brązowy medal, ustępując złota reprezentantowi Francji, Kauliemu Vaastowi. Zdjęcie to szybko obiegło media, zdobywając ponad 9,5 miliona polubień na samym tylko instagramowym profilu Mediny. Surfing zadebiutował jako dyscyplina olimpijska na igrzyskach w Tokio w 2020 roku. Podczas igrzysk w Paryżu w 2024 roku zawody surfingowe odbyły się niemal 26 000 kilometrów od Francji – na Tahiti, w częściowo autonomicznej Polinezji Francuskiej, słynącej z wymagających fal.
fot. Jerome Brouillet Zied, Francja, Agence France-Presse
INFORMACJE DLA ZWIEDZAJĄCYCH:
Zabierz ze sobą słuchawki i telefon – po zeskanowaniu kodu QR przy fotografii usłyszysz historię zdjęcia (lektor w języku angielskim).
Na ekspozycji World Press Photo niektóre fotografie są drastyczne, mogą wzbudzać lęk oraz poczucie niepokoju. Wejście na wystawę na własną odpowiedzialność, dzieci – pod opieką dorosłych.
Osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich prosimy o kontakt z Biurem Organizacji Widowni (tel. 12 644 02 66 w. 55, rezerwacja@nck.krakow.pl)
Kuratorka projektu SIŁA FOTOGRAFII 2025 – Monika Stachnik-Czapla
Partnerem wydarzenia są: www.gaz-system.pl oraz https://faktoriamlyn.pl/.
Najlepsze fotografie prasowe już po raz ósmy w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie! Tegoroczna wystawa to zbiór najlepszych zdjęć spośród 59 320 zgłoszonych do konkursu w 2025 roku przez 3778 fotografów ze 141 krajów.
W tym roku niezależne jury nagrodziło prace, które ukazały głębię i niuanse jednych z najbardziej palących kwestii, z jakimi zmaga się dziś świat, od druzgocących konfliktów i wstrząsów politycznych po bezpieczny przepływ migrantów. Wśród tematów poruszanych w nagrodzonych pracach znalazły się również tak ważne kwestie jak: kryzys klimatyczny, zwierzęta, sport i rodzina. Jako całość, ta kolekcja historii z całego świata, domaga się naszej nieustannej uwagi, podważając nasze przekonania i zachęcając wszystkich zwiedzających do głębszego spojrzenia i odnalezienia nowych perspektyw. Z każdego z 7 regionów świata (Afryka, Azja i Pacyfik oraz Oceania, Europa, Ameryka Północna i Środkowa, Ameryka Południowa, Azja Zachodnia, Środkowa i Południowa) wybrano zwycięzców w trzech kategoriach (zdjęcia indywidualne, cykle fotograficzne oraz projekty długoterminowe).
Zwycięzcami konkursu World Press Photo 2025 zostało 42 fotografów z 31 krajów: Bangladeszu, Białorusi, Brazylii, Kolumbii, Demokratycznej Republiki Konga, Salwadoru, Francji, Niemiec, Haiti, Indonezji, Iranu, Iranu/Kanady, Włoch, Myanmar, Holandii, Nigerii, Palestyny, Peru/Meksyku, Filipin, Portugalii, Rosji, Rosji/Niemiec, Korei Południowej, Hiszpanii, Sudanu, Tajlandii, Turcji, Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Wenezueli.
Zwycięskie projekty podkreślają siłę fotoreportażu i fotografii dokumentalnej w pogłębianiu zrozumienia, promowaniu dialogu i inspirowaniu do działania. Należy głośno poruszać kwestie wolności prasy, która jest coraz bardziej zagrożona – w 2024 r. na całym świecie zginęło co najmniej 103 dziennikarzy w 18 krajach, co czyni ten rok najbardziej śmiercionośnym od czasu, gdy Komitet Ochrony Dziennikarzy (CPJ) zaczął śledzić ofiary śmiertelne wśród dziennikarzy ponad trzy dekady temu.
Główną nagrodę w konkursie World Press Photo 2025 zdobyła Samar Abu Elouf z Palestyny (fotografia dla The New York Times), za portret 9-letniego Mahmouda Ajjoura, rannego podczas izraelskiego ataku na Strefę Gazy, który znalazł schronienie i pomoc medyczną w Doha, w Katarze.
Zdjęcie u góry strony (fragment):
Gabriel Medina podczas Igrzysk Olimpijskich Paryż 2024 (region Azja i Pacyfik oraz Oceania, kategoria zdjęcia indywidualne)
Kontekst: Brazylijczyk Gabriel Medina triumfalnie wyskakuje z wielkiej fali w piątym biegu trzeciej rundy zawodów surfingu mężczyzn podczas Igrzysk Olimpijskich 2024. Teahupo’o, Tahiti, Polinezja Francuska, 29 lipca 2024 r. Gabriel Medina uzyskał w tym biegu niemal idealny wynik 9,9 i ostatecznie sięgnął po brązowy medal, ustępując złota reprezentantowi Francji, Kauliemu Vaastowi. Zdjęcie to szybko obiegło media, zdobywając ponad 9,5 miliona polubień na samym tylko instagramowym profilu Mediny. Surfing zadebiutował jako dyscyplina olimpijska na igrzyskach w Tokio w 2020 roku. Podczas igrzysk w Paryżu w 2024 roku zawody surfingowe odbyły się niemal 26 000 kilometrów od Francji – na Tahiti, w częściowo autonomicznej Polinezji Francuskiej, słynącej z wymagających fal.
fot. Jerome Brouillet Zied, Francja, Agence France-Presse
INFORMACJE DLA ZWIEDZAJĄCYCH:
Zabierz ze sobą słuchawki i telefon – po zeskanowaniu kodu QR przy fotografii usłyszysz historię zdjęcia (lektor w języku angielskim).
Na ekspozycji World Press Photo niektóre fotografie są drastyczne, mogą wzbudzać lęk oraz poczucie niepokoju. Wejście na wystawę na własną odpowiedzialność, dzieci – pod opieką dorosłych.
Osoby poruszające się na wózkach inwalidzkich prosimy o kontakt z Biurem Organizacji Widowni (tel. 12 644 02 66 w. 55, rezerwacja@nck.krakow.pl)
Kuratorka projektu SIŁA FOTOGRAFII 2025 – Monika Stachnik-Czapla
Partnerem wydarzenia są: www.gaz-system.pl oraz https://faktoriamlyn.pl/.
- Nowohuckie Centrum Kultury
- 1
-
- Przepraszamy, ale wydarzenie zostało zakończone i nie można potwierdzić w nim udziału lub cokolwiek zmienić.
Paź
05
Zasada nieoznaczoności zdarzenia świetlne
- Pokaz / projekcja
- Wydarzenie na stronie
- 5th Paź, 2025 18:30 - 20:00
Zasada nieoznaczoności nr 1 to pierwsze ogniwo łańcucha efemerycznych zdarzeń świetlnych. Start: 5 października 2025 roku o godz. 18.30. Miejsce: przestrzeń Galerii Ukrytej oraz Ogrodu rzeźb Prof. Mar...
Zasada nieoznaczoności nr 1 to pierwsze ogniwo łańcucha efemerycznych zdarzeń świetlnych. Start: 5 października 2025 roku o godz. 18.30. Miejsce: przestrzeń Galerii Ukrytej oraz Ogrodu rzeźb Prof. Mariana Koniecznego przy ul. Ukrytej 29 w Krakowie.
Tytuł cyklu zaczerpnięty został z jednej z głównych zasad mechaniki kwantowej: Zasady nieoznaczoności Heisenberga, mówiącej, że sama czynność obserwacji zmienia położenie obserwowanej cząstki przez co niemożliwe staje się dokładne przewidzenie jej zachowania. Czyli dokładna analiza obserwowanej wielkości fizycznej wyklucza możliwość wykonania jednocześnie dokładnej analizy, którejś z innych obserwowanych zjawisk tego układu. W myśl zasady nieoznaczoności głęboki ogląd zdarzenia może odbyć się w stosunku tylko do jednego preparatu, zatem wnikliwe przyglądanie się oświetlonej partii korony drzew uniemożliwia równoczesną obserwację lotu owadów.
Tytuł cyklu zaczerpnięty został z jednej z głównych zasad mechaniki kwantowej: Zasady nieoznaczoności Heisenberga, mówiącej, że sama czynność obserwacji zmienia położenie obserwowanej cząstki przez co niemożliwe staje się dokładne przewidzenie jej zachowania. Czyli dokładna analiza obserwowanej wielkości fizycznej wyklucza możliwość wykonania jednocześnie dokładnej analizy, którejś z innych obserwowanych zjawisk tego układu. W myśl zasady nieoznaczoności głęboki ogląd zdarzenia może odbyć się w stosunku tylko do jednego preparatu, zatem wnikliwe przyglądanie się oświetlonej partii korony drzew uniemożliwia równoczesną obserwację lotu owadów.
Paź
16
Katarzyna Bielec - "(Nie)obecność" - finisaż: 16.10.2025, (czwartek), g. 19.00
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 199 / 200
- 16th Paź, 2025 19:00 - 21:00
Wystawa Katarzyny Bielec „(Nie)obecność” – cyjanotypie i brąz van Dyke
Ekspozycja prezentowana w dniach 17.09. - 17.10.2025
Finisaż w czwartek 16 października 2025 o godz. 19:00
Autorska Galeria ...
Wystawa Katarzyny Bielec „(Nie)obecność” – cyjanotypie i brąz van Dyke
Ekspozycja prezentowana w dniach 17.09. - 17.10.2025
Finisaż w czwartek 16 października 2025 o godz. 19:00
Autorska Galeria Sztuki BIELEC ART, pl. Inwalidów 6, Kraków
czynne: poniedziałek, wtorek i piątek, w godz. 11:00-18:00
Wystawa „(Nie)obecność” to cykl fotografii Katarzyny Bielec, wykonanych w technikach cyjanotypii i brązu Van Dyke. To nie tylko zapis fragmentów krakowskiego pejzażu architektonicznego, lecz filozoficzna refleksja nad kruchością istnienia i śladami, jakie pozostawia życie.
Każde okno staje się nośnikiem odrębnej historii – może być narracją o dramatach milczenia, ludzkiej samotności lub utraconym czasie. Niekiedy staje się odbiciem tego, co tkwi w nas samych.
Projekt współfinansowany ze środków miasta Krakowa
kuratorka wystawy: Iwona Łyko Plos
Wystawa prezentowana z okazji Jubileuszu 70-lecia Krakowskiego Klubu Fotograficznego.
Patronat honorowy nad wydarzeniem:
Nowohuckie Centrum Kultury | Muzeum Fotografii MuFo w Krakowie | Fotoklub Rzeczypospolitej Polskiej – Stowarzyszenie Twórców
Ekspozycja prezentowana w dniach 17.09. - 17.10.2025
Finisaż w czwartek 16 października 2025 o godz. 19:00
Autorska Galeria Sztuki BIELEC ART, pl. Inwalidów 6, Kraków
czynne: poniedziałek, wtorek i piątek, w godz. 11:00-18:00
Wystawa „(Nie)obecność” to cykl fotografii Katarzyny Bielec, wykonanych w technikach cyjanotypii i brązu Van Dyke. To nie tylko zapis fragmentów krakowskiego pejzażu architektonicznego, lecz filozoficzna refleksja nad kruchością istnienia i śladami, jakie pozostawia życie.
Każde okno staje się nośnikiem odrębnej historii – może być narracją o dramatach milczenia, ludzkiej samotności lub utraconym czasie. Niekiedy staje się odbiciem tego, co tkwi w nas samych.
Projekt współfinansowany ze środków miasta Krakowa
kuratorka wystawy: Iwona Łyko Plos
Wystawa prezentowana z okazji Jubileuszu 70-lecia Krakowskiego Klubu Fotograficznego.
Patronat honorowy nad wydarzeniem:
Nowohuckie Centrum Kultury | Muzeum Fotografii MuFo w Krakowie | Fotoklub Rzeczypospolitej Polskiej – Stowarzyszenie Twórców
- BIELEC ART Autorska Galeria Sztuki
- 1
-
- Przepraszamy, ale wydarzenie zostało zakończone i nie można potwierdzić w nim udziału lub cokolwiek zmienić.
Lis
05
Lilla Kulka TEMPUS OMNIA REVELAT – 12. edycja Przestrzeni dla sztuki
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 5th Lis, 2025 08:00 - 17th Gru, 2025 21:00 - Europe/Warsaw
Rozpoczęty w 2012 roku cykl „Przestrzeń dla sztuki” to prestiżowa inicjatywa prezentująca dorobek wybitnych artystów związanych z Akademią Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Jej bohaterami są...
Rozpoczęty w 2012 roku cykl „Przestrzeń dla sztuki” to prestiżowa inicjatywa prezentująca dorobek wybitnych artystów związanych z Akademią Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Jej bohaterami są twórcy, którzy nie tylko współtworzyli współczesne oblicze polskiej sztuki, ale też przez lata kształtowali kolejne pokolenia artystów.
W 12. edycji z dumą prezentujemy twórczość prof. Lilli Kulki – artystki, pedagog i jednej z najważniejszych postaci w dziedzinie tkaniny artystycznej. Po raz pierwszy to właśnie sztuka włókna, wymagająca kunsztu, wrażliwości i mistrzowskiej techniki, staje się główną bohaterką „Przestrzeni”.
Wystawa Tempus Omnia Revelat (łac. „czas wszystko odsłania”) ukazuje tkaninę jako medium niezwykle pojemne znaczeniowo i emocjonalnie. W pracach Lilli Kulki granice klasycznej formy zostają przekroczone – tkanina staje się zapisem pamięci, nośnikiem historii, a za-razem osobistym komentarzem do przemijania. Czas, jako motyw przewodni wystawy, nie tylko kształtuje narrację poszczególnych dzieł, ale staje się również ich tworzywem – obecnym w fakturze, strukturze i symbolice.
Twórczość Artystki, prezentowana w muzeach i galeriach na całym świecie, zachwyca nie tylko oryginalnością, ale też głębią przekazu. Kulka łączy tradycję z eksperymentem, wizualność z materialnością, indywidualne przeżycie z uniwersalnym doświadczeniem.
Prezentacja odbywa się równolegle w trzech lokalizacjach: w zabytkowych budynkach przy ul. Kopernika 21, na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie oraz w Białej Galerii Nowohuckiego Centrum Kultury. Kuratorką wystawy jest Joanna Warchoł, a aranżację przygotowała Joanna Zemanek, we współpracy z Artystką.
Głównym organizatorem cyklu wystaw od początku jest NCK, kierowane przez dyrektora Zbigniewa Grzyba. Od lat w realizacji projektu uczestniczą również: ASP, UEK i Agencja Artystyczna GAP. Pomysłodawcą „Przestrzeni dla sztuki” jest prof. dr hab. Jerzy Hausner, obecnie przewodniczący Rady Programowej Open Eyes Economy Summit i inicjator Open Eyes Art Festival, w którego program wystawa jest od kilku lat wpisana. Bohaterami dotychczasowych 11. edycji było 12. znakomitych twórców: Paulin Wojtyna, Janina Kraupe, Janusz Tarabuła, Stefan Gierowski, Leszek Misiak, Franciszek Bunsch, Ryszard Otręba, Teresa Kotkowska-Rzepecka, Jacek Waltoś, Krystyna i Jerzy Nowakowscy i Krystyna Zachwatowicz.
– Joanna Gościej-Lewińska koordynatorka projektu, kuratorka pierwszych 10. edycji „Przestrzeni dla sztuki”
kuratorka wystawy – Joanna Warchoł
aranżacja wystaw – Joanna Zemanek
koordynacja projektu: Joanna Gościej-Lewińska, Weronika Chludek, zespół Galerii CENTRUM NCK
Wstęp wolny
W 12. edycji z dumą prezentujemy twórczość prof. Lilli Kulki – artystki, pedagog i jednej z najważniejszych postaci w dziedzinie tkaniny artystycznej. Po raz pierwszy to właśnie sztuka włókna, wymagająca kunsztu, wrażliwości i mistrzowskiej techniki, staje się główną bohaterką „Przestrzeni”.
Wystawa Tempus Omnia Revelat (łac. „czas wszystko odsłania”) ukazuje tkaninę jako medium niezwykle pojemne znaczeniowo i emocjonalnie. W pracach Lilli Kulki granice klasycznej formy zostają przekroczone – tkanina staje się zapisem pamięci, nośnikiem historii, a za-razem osobistym komentarzem do przemijania. Czas, jako motyw przewodni wystawy, nie tylko kształtuje narrację poszczególnych dzieł, ale staje się również ich tworzywem – obecnym w fakturze, strukturze i symbolice.
Twórczość Artystki, prezentowana w muzeach i galeriach na całym świecie, zachwyca nie tylko oryginalnością, ale też głębią przekazu. Kulka łączy tradycję z eksperymentem, wizualność z materialnością, indywidualne przeżycie z uniwersalnym doświadczeniem.
Prezentacja odbywa się równolegle w trzech lokalizacjach: w zabytkowych budynkach przy ul. Kopernika 21, na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie oraz w Białej Galerii Nowohuckiego Centrum Kultury. Kuratorką wystawy jest Joanna Warchoł, a aranżację przygotowała Joanna Zemanek, we współpracy z Artystką.
Głównym organizatorem cyklu wystaw od początku jest NCK, kierowane przez dyrektora Zbigniewa Grzyba. Od lat w realizacji projektu uczestniczą również: ASP, UEK i Agencja Artystyczna GAP. Pomysłodawcą „Przestrzeni dla sztuki” jest prof. dr hab. Jerzy Hausner, obecnie przewodniczący Rady Programowej Open Eyes Economy Summit i inicjator Open Eyes Art Festival, w którego program wystawa jest od kilku lat wpisana. Bohaterami dotychczasowych 11. edycji było 12. znakomitych twórców: Paulin Wojtyna, Janina Kraupe, Janusz Tarabuła, Stefan Gierowski, Leszek Misiak, Franciszek Bunsch, Ryszard Otręba, Teresa Kotkowska-Rzepecka, Jacek Waltoś, Krystyna i Jerzy Nowakowscy i Krystyna Zachwatowicz.
– Joanna Gościej-Lewińska koordynatorka projektu, kuratorka pierwszych 10. edycji „Przestrzeni dla sztuki”
kuratorka wystawy – Joanna Warchoł
aranżacja wystaw – Joanna Zemanek
koordynacja projektu: Joanna Gościej-Lewińska, Weronika Chludek, zespół Galerii CENTRUM NCK
Wstęp wolny
Lis
06
Lilla Kulka TEMPUS OMNIA REVELAT – 12. edycja Przestrzeni dla sztuki
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 6th Lis, 2025 08:00 - 17th Gru, 2025 12:30 - UTC
Rozpoczęty w 2012 roku cykl „Przestrzeń dla sztuki” to prestiżowa inicjatywa prezentująca dorobek wybitnych artystów związanych z Akademią Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Jej bohaterami są...
Rozpoczęty w 2012 roku cykl „Przestrzeń dla sztuki” to prestiżowa inicjatywa prezentująca dorobek wybitnych artystów związanych z Akademią Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie. Jej bohaterami są twórcy, którzy nie tylko współtworzyli współczesne oblicze polskiej sztuki, ale też przez lata kształtowali kolejne pokolenia artystów.
W 12. edycji z dumą prezentujemy twórczość prof. Lilli Kulki – artystki, pedagog i jednej z najważniejszych postaci w dziedzinie tkaniny artystycznej. Po raz pierwszy to właśnie sztuka włókna, wymagająca kunsztu, wrażliwości i mistrzowskiej techniki, staje się główną bohaterką „Przestrzeni”.
Wystawa Tempus Omnia Revelat (łac. „czas wszystko odsłania”) ukazuje tkaninę jako medium niezwykle pojemne znaczeniowo i emocjonalnie. W pracach Lilli Kulki granice klasycznej formy zostają przekroczone – tkanina staje się zapisem pamięci, nośnikiem historii, a za-razem osobistym komentarzem do przemijania. Czas, jako motyw przewodni wystawy, nie tylko kształtuje narrację poszczególnych dzieł, ale staje się również ich tworzywem – obecnym w fakturze, strukturze i symbolice.
Twórczość Artystki, prezentowana w muzeach i galeriach na całym świecie, zachwyca nie tylko oryginalnością, ale też głębią przekazu. Kulka łączy tradycję z eksperymentem, wizualność z materialnością, indywidualne przeżycie z uniwersalnym doświadczeniem.
Prezentacja odbywa się równolegle w trzech lokalizacjach: w zabytkowych budynkach przy ul. Kopernika 21, na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie oraz w Białej Galerii Nowohuckiego Centrum Kultury. Kuratorką wystawy jest Joanna Warchoł, a aranżację przygotowała Joanna Zemanek, we współpracy z Artystką.
Głównym organizatorem cyklu wystaw od początku jest NCK, kierowane przez dyrektora Zbigniewa Grzyba. Od lat w realizacji projektu uczestniczą również: ASP, UEK i Agencja Artystyczna GAP. Pomysłodawcą „Przestrzeni dla sztuki” jest prof. dr hab. Jerzy Hausner, obecnie przewodniczący Rady Programowej Open Eyes Economy Summit i inicjator Open Eyes Art Festival, w którego program wystawa jest od kilku lat wpisana. Bohaterami dotychczasowych 11. edycji było 12. znakomitych twórców: Paulin Wojtyna, Janina Kraupe, Janusz Tarabuła, Stefan Gierowski, Leszek Misiak, Franciszek Bunsch, Ryszard Otręba, Teresa Kotkowska-Rzepecka, Jacek Waltoś, Krystyna i Jerzy Nowakowscy i Krystyna Zachwatowicz.
– Joanna Gościej-Lewińska koordynatorka projektu, kuratorka pierwszych 10. edycji „Przestrzeni dla sztuki”
kuratorka wystawy – Joanna Warchoł
aranżacja wystaw – Joanna Zemanek
koordynacja projektu: Joanna Gościej-Lewińska, Weronika Chludek, zespół Galerii CENTRUM NCK
Wstęp wolny
W 12. edycji z dumą prezentujemy twórczość prof. Lilli Kulki – artystki, pedagog i jednej z najważniejszych postaci w dziedzinie tkaniny artystycznej. Po raz pierwszy to właśnie sztuka włókna, wymagająca kunsztu, wrażliwości i mistrzowskiej techniki, staje się główną bohaterką „Przestrzeni”.
Wystawa Tempus Omnia Revelat (łac. „czas wszystko odsłania”) ukazuje tkaninę jako medium niezwykle pojemne znaczeniowo i emocjonalnie. W pracach Lilli Kulki granice klasycznej formy zostają przekroczone – tkanina staje się zapisem pamięci, nośnikiem historii, a za-razem osobistym komentarzem do przemijania. Czas, jako motyw przewodni wystawy, nie tylko kształtuje narrację poszczególnych dzieł, ale staje się również ich tworzywem – obecnym w fakturze, strukturze i symbolice.
Twórczość Artystki, prezentowana w muzeach i galeriach na całym świecie, zachwyca nie tylko oryginalnością, ale też głębią przekazu. Kulka łączy tradycję z eksperymentem, wizualność z materialnością, indywidualne przeżycie z uniwersalnym doświadczeniem.
Prezentacja odbywa się równolegle w trzech lokalizacjach: w zabytkowych budynkach przy ul. Kopernika 21, na Uniwersytecie Ekonomicznym w Krakowie oraz w Białej Galerii Nowohuckiego Centrum Kultury. Kuratorką wystawy jest Joanna Warchoł, a aranżację przygotowała Joanna Zemanek, we współpracy z Artystką.
Głównym organizatorem cyklu wystaw od początku jest NCK, kierowane przez dyrektora Zbigniewa Grzyba. Od lat w realizacji projektu uczestniczą również: ASP, UEK i Agencja Artystyczna GAP. Pomysłodawcą „Przestrzeni dla sztuki” jest prof. dr hab. Jerzy Hausner, obecnie przewodniczący Rady Programowej Open Eyes Economy Summit i inicjator Open Eyes Art Festival, w którego program wystawa jest od kilku lat wpisana. Bohaterami dotychczasowych 11. edycji było 12. znakomitych twórców: Paulin Wojtyna, Janina Kraupe, Janusz Tarabuła, Stefan Gierowski, Leszek Misiak, Franciszek Bunsch, Ryszard Otręba, Teresa Kotkowska-Rzepecka, Jacek Waltoś, Krystyna i Jerzy Nowakowscy i Krystyna Zachwatowicz.
– Joanna Gościej-Lewińska koordynatorka projektu, kuratorka pierwszych 10. edycji „Przestrzeni dla sztuki”
kuratorka wystawy – Joanna Warchoł
aranżacja wystaw – Joanna Zemanek
koordynacja projektu: Joanna Gościej-Lewińska, Weronika Chludek, zespół Galerii CENTRUM NCK
Wstęp wolny
Lis
12
Beata Bigaj „Przejścia, powroty i przewroty. 30 obrazów / 30 lat” – wystawa malarstwa
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 12th Lis, 2025 08:00 - 4th Gru, 2025 18:00 - Europe/Warsaw
Wystawa „Przejścia, powroty i przewroty. 30 obrazów / 30 lat” prezentuje przekrojowy wybór prac artystki, dla której rok 1994 – moment otrzymania stypendium rządu kanadyjskiego – stał się symbolicznym...
Wystawa „Przejścia, powroty i przewroty. 30 obrazów / 30 lat” prezentuje przekrojowy wybór prac artystki, dla której rok 1994 – moment otrzymania stypendium rządu kanadyjskiego – stał się symbolicznym początkiem samodzielnej, dojrzałej drogi twórczej. Ekspozycja łączy w sobie charakter retrospektywny z prezentacją najnowszych, dotąd niepokazywanych w Krakowie obrazów, powstałych po 2022 roku.
Tytuł wystawy – niejednoznaczny i poetycki – odzwierciedla tematykę prac, balansujących między figuracją a abstrakcją, między pejzażem zewnętrznym a wewnętrznym. „Przejścia” odnoszą się do etapów twórczej ewolucji, „powroty” – do motywów i emocji powracających w malarskich cyklach, a „przewroty” – do momentów przełomowych, widocznych zarówno w treści, jak i formie obrazów.
Zestawienie trzydziestu wybranych prac z ostatnich trzydziestu lat nie tylko ukazuje konsekwencję i rozwój artystycznego języka, ale też pozwala dostrzec jego zmienność i otwartość. W centrum twórczości pozostaje człowiek – jego miejsce w świecie, relacja z naturą, przestrzenią i samym sobą. Artystka z chirurgiczną precyzją portretuje niepokój – ten cichy, wewnętrzny, czasem ledwo dostrzegalny, czasem eksplodujący w geście, spojrzeniu, kompozycji. Fascynuje ją zbiorowość – chwilowa wspólnota tłumu – w której odbijają się skrajne stany duszy i ciała.
Wystawa jest zaproszeniem do wspólnej wędrówki – przez obrazy, przez czas, przez to, co nazwane i nienazwane.
– Joanna Gościej-Lewińska
Wstęp wolny
Tytuł wystawy – niejednoznaczny i poetycki – odzwierciedla tematykę prac, balansujących między figuracją a abstrakcją, między pejzażem zewnętrznym a wewnętrznym. „Przejścia” odnoszą się do etapów twórczej ewolucji, „powroty” – do motywów i emocji powracających w malarskich cyklach, a „przewroty” – do momentów przełomowych, widocznych zarówno w treści, jak i formie obrazów.
Zestawienie trzydziestu wybranych prac z ostatnich trzydziestu lat nie tylko ukazuje konsekwencję i rozwój artystycznego języka, ale też pozwala dostrzec jego zmienność i otwartość. W centrum twórczości pozostaje człowiek – jego miejsce w świecie, relacja z naturą, przestrzenią i samym sobą. Artystka z chirurgiczną precyzją portretuje niepokój – ten cichy, wewnętrzny, czasem ledwo dostrzegalny, czasem eksplodujący w geście, spojrzeniu, kompozycji. Fascynuje ją zbiorowość – chwilowa wspólnota tłumu – w której odbijają się skrajne stany duszy i ciała.
Wystawa jest zaproszeniem do wspólnej wędrówki – przez obrazy, przez czas, przez to, co nazwane i nienazwane.
– Joanna Gościej-Lewińska
Wstęp wolny
Lis
28
Wystawa makiet kolejowych
- Wystawa
- Otwarte wydarzenie
- 28th Lis, 2025 16:00 - 30th Lis, 2025 18:00 - Europe/Warsaw
Maszynista daje znak i kolejowy skład rusza po torach w nieznane. Mija stację kolejową, domy, ulice, pola, rzeki i lasy. Ruch pociągów w tym świecie toczy się zgodnie z miniaturowym rozkładem jazdy i ...
Maszynista daje znak i kolejowy skład rusza po torach w nieznane. Mija stację kolejową, domy, ulice, pola, rzeki i lasy. Ruch pociągów w tym świecie toczy się zgodnie z miniaturowym rozkładem jazdy i według zasad modelarskiej sztuki.
Na powierzchni 700 m² kolekcjonerzy zbudują tory, ustawią na nich lokomotywy, wagony, przestawią semafory i dadzą sygnał, który uruchomi precyzyjnie wykonane modele i powiezie pasażerów w kieszonkową podróż.
Wystawa makiet kolejowych to święto wszystkich hobbystów, sympatyków kolei żelaznej i doskonała okazja, żeby popatrzeć z góry na odwzorowany w proporcjach świat.
Proszę wsiadać, drzwi zamykać!
ORGANIZATOR:
Krakowski Klub Modelarzy Kolejowych – najstarsze stowarzyszeniem miłośników kolei i modelarstwa w Polsce. Od początku działalności buduje makiety i modele kolejowe oraz organizuje wystawy. Klub zajmuje się także popularyzacją techniki kolejowej oraz sztuki odtwarzania świata w miniaturze.
Bilet - 20 / 10 zł
Na powierzchni 700 m² kolekcjonerzy zbudują tory, ustawią na nich lokomotywy, wagony, przestawią semafory i dadzą sygnał, który uruchomi precyzyjnie wykonane modele i powiezie pasażerów w kieszonkową podróż.
Wystawa makiet kolejowych to święto wszystkich hobbystów, sympatyków kolei żelaznej i doskonała okazja, żeby popatrzeć z góry na odwzorowany w proporcjach świat.
Proszę wsiadać, drzwi zamykać!
ORGANIZATOR:
Krakowski Klub Modelarzy Kolejowych – najstarsze stowarzyszeniem miłośników kolei i modelarstwa w Polsce. Od początku działalności buduje makiety i modele kolejowe oraz organizuje wystawy. Klub zajmuje się także popularyzacją techniki kolejowej oraz sztuki odtwarzania świata w miniaturze.
Bilet - 20 / 10 zł
W tym dniu nie ma żadnych wydarzeń.
Unable to load tooltip content.