W październiku 1984 roku, jako członek delegacji Młodzieżowej Rady Okręgowej, miałem sposobność pierwszy raz w życiu odwiedzić Kraków i Polskę. Podróż „za żelazną kurtynę” była dla mnie przygodą, a Kr...
W październiku 1984 roku, jako członek delegacji Młodzieżowej Rady Okręgowej, miałem sposobność pierwszy raz w życiu odwiedzić Kraków i Polskę. Podróż „za żelazną kurtynę” była dla mnie przygodą, a Kraków i jego mieszkańcy zachwycili mnie od pierwszego dnia. Przypadkiem w składzie naszej grupy obok dr. Ulricha Malego, późniejszego bumistrza Norymbergi, był także Joachim Renisch, ówczesny dyrektor Gemeinschaftshaus Langwasser. To on rozpoczął nawiązywanie kontaktów między swoją placówką, a rok wcześniej otwartym Nowohuckim Centrum Kultury, które i ja miałem okazję poznać. Wtedy nawet nie podejrzewałem, że w 1999 roku, piętnaście lat po tamtej wizycie, wrócę do Krakowa jako oficjalny przedstawiciel Gemeinschaftshaus. Jako nowo mianowany szef placówki w Langwasser postanowiłem kontynuować partnerstwo zawiązane w 1987 roku przez Joachima Renischa i ówczesnego dyrektora NCK Ferdynanda Nawratila.
Pod koniec lutego 2024 roku odejdę w stan spoczynku. To okazja do refleksji nie tylko nad moją ścieżką zawodową w strukturach Urzędu do Spraw Kultury i Wypoczynku Miasta Norymbergi, ale także czas na wspominanie dziesięciu podróży do Krakowa i 37 lat partnerstwa między naszymi instytucjami, które przypadło mi w udziale kształtować przez minione ćwierć wieku. Obok różnorodnych projektów, które wspólnie powołaliśmy do życia, zapadła mi w pamięć poruszająca polska gościnność i spotkania z ludźmi w Krakowie – z koleżankami i kolegami w NCK, artystkami i artystami, osobami sprawującymi oficjalne funkcje w polityce i administracji miejskiej, a także spotkania w czasie wydarzeń kulturalnych oraz podczas zwiedzania miasta.
Na mojej wystawie pokazuję wspomnienia z wizyt w Krakowie, osobiste fotograficzne impresje, które powstawały w latach 1984 -2017. Tymi zdjęciami pragnę oficjalnie pożegnać się z dyrektorem Zbigniewem Grzybem i jego zespołem z Nowohuckiego Centrum Kultury. Jestem jednak pewien, że nie jest to moja ostatnia podróż do Krakowa.
– Walter Müller-Kalthöner (Norymberga)
